เมื่อตะเกียงพระจันทร์สว่าง ดาวน้อยเริ่มพลางลืมตาใส นั่งเท้าคางเหงาๆมองไปไกล เอื้อมมือคว้าดาวไว้ ได้เพียงความว่างเปล่ากลับมา หยาดน้ำฝนเริ่มโปรยลง ฉันยังคงหลงอยู่ในความโหยหา เอื้อมมือรองหยดน้ำฝน มีบางเม็ดที่ตกหล่นลงมา ลำธารน้ำตาเริ่มไหลพร่า ความเหว่ว้าปะปน ชีวิตฉันมีชีวิตเดียว แม้แต่คนที่ข้องเกี่ยวก็ไม่เคยรักกันเลยสักหน หัวใจเริ่มเต้นแผ่วเบา ดวงตาเริ่มเศร้ามืดมน ไม่นานคงหลุดพ้น เมื่อฉันหมดลมหายใจ...
เมจิคเชี่ยน 29 ต.ค. 2546 00:43 น. - ID 40676 
857
8
0
29 ตุลาคม 2546 05:26 น. - comment id 177009
สายน้ำฝน ปนน้ำตา ที่รินไหล บอกความนัย ชายคนเดี่ยว เปลี่ยวนักหนา คนเกี่ยวข้อง ปองจิตใจ มาไกลตา ว้างเหว่ว้า วังเวง ว้าวุ่นวน เมื่อวานนี้พี่ไปอ่านของใครก็ไม่รู้ กลอนมีร้องไห้ ได้นัดแนะกันไว้หรือเปล่าครับ
29 ตุลาคม 2546 07:24 น. - comment id 177025
หน้าส่วนตัว
...จะอยู่เคียงข้าง..
..จะไม่ห่าง..ไปไหน...
.กับ..คำถาม..ของหัวใจ..
...หยุดพักได้.. วัน..สับสน..
..ฝน..ที่หล่นจากปลายฟ้า...
..อ่อนล้า..กับรักใคร..บางคน..
..แค่..สิ่งที่ต้อง..ขุดค้น...
..แค่..บางคน..ที่ไม่เข้าใจ...
...
..มาอยู่เป็นเพื่อน...นะคะ...
29 ตุลาคม 2546 10:49 น. - comment id 177055
บทกวีเดียวดาย แตกต่างกันลับลับกับความรู้สึก เมื่อฝนตก ในดวงในดวงนี้ พลันสดชื่น และมีพลังใจ..ลมหายใจมีพลัง และความฝันมีพลัง เอาใจช่วยครับ อย่าเพิ่งหมดลม
29 ตุลาคม 2546 21:09 น. - comment id 177156
ชีวิตเดียวของเธอในตอนนี้ อาจจะมีใครมาสนเพื่อปล้นเหงา ชีวิตเธออาจมีใครมาเป็นเงา ฉะนั้นอย่าเพิ่งหมดลมระทมเศร้าเหงาในใจ ***กลอนไพเราะนะค่ะ แต่ทำไมวันนี้แต่งกลอนเศร้าหละค่ะ เห็นปกติมากลอนหวานทุกบทเลย มีปัญหาอะไรหรือเปล่าค่ะ เป็นห่วงเสมอนะค่ะ***
29 ตุลาคม 2546 21:53 น. - comment id 177187
คิดถึงค่ะ
29 ตุลาคม 2546 22:10 น. - comment id 177201
อย่าพึ่งหมดลมหายใจสิครับ โห..ทำไมเศร้าจังนะ
29 ตุลาคม 2546 23:09 น. - comment id 177247
เก็บลมหายใจไว้เพื่อคนที่รักคุณดีกว่านะค่ะ ^-^
30 ตุลาคม 2546 08:53 น. - comment id 177347
เศร้ามาเชียว.. น้ำตาท่วมกลอนแล้วมั้งพี่ เอิ๊กๆๆ :)
30 ตุลาคม 2546 14:38 น. - comment id 177410
ไม่นานคงหลุดพ้น เมื่อฉันหมดลมหายใจ... ---- ขนาดนั้นเชียว อิอิ ไม่ชอบกินกล้วยหอมค่ะ ชอบกินกล้วยจูบ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
