แค่..ฉั น ห รื อ เ ป ล่ า

ผู้ชายคนเดิม

.. เพราะ...ว่ า ง เ ป ล่ า 
แค่ฉันหรือเปล่า..ที่รู้สึกอย่างนั้น 
เหมือนไม่มีใครผูกพัน.. 
คล้ายว่ามัน ... ยิ่ ง บั่ น ท อ น 
..หรือ .. เ พี ย ง เ ห ง า 
อารมณ์จึงขุ่นเศร้า .. ร อ น ล้ า 
เธอไม่เห็นส่งข่าวมา 
รู้ไหมว่า.. ห่ ว ง ห า .. มากมาย 
.. ถ้วยกาแฟ ..ใบเก่า 
รสชาดขาดเคล้า .. ความหวาน 
แม้จะเติม เพิ่ม..น้ำตาล 
แต่ ค ว า ม ข ม กลับซ่าน..มาจากใจ 
..รู้ บ้ า ง ..หรือเปล่า 
เรา .. จะเหมือนเก่า - ได้ไหม 
กาแฟรสเดิม..แต่คนตักเติมคนใหม่ - ไ ม่ ถู ก ใ จ 
รู้สึกคล้ายหรือไม่ .. ที่อยากให้อะไร ๆ ..ก ลั บ คื น 
..ไม่อยากคิด.. ลำ พั ง 
คงแค่ความหวัง .. ที่ไม่สามารถ รั้ง - ฝืน 
ให้ เธอคนเก่า .. กลับมาร่วมใช้ วัน - คืน 
ที่ตอนนี้มีเพียงฉันยืน.. รับความเป็นไป - เดียวดาย 
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ 
.. บางครั้ง ผมก็ไม่เข้าใจว่า 
ทำไมความรู้สึกนี้ จึงเกิดขึ้นกับตัวเองบ่อย ๆ 
ได้แต่คิดไปว่า .. คงเป็นธรรมดาที่ 
เมื่อความรัก มันหายไปจากชีวิต .. คนเรามักจะรู้สึกแบบนี้ 
เคยลองมองตัวเองแค่ภายนอก..ก้ดูเหมือนจะเข้มแข็ง ไม่มีอะไร 
แต่ให้ตายเถอะ .. พอปล่อยวางจากเรื่องงานทีไร 
ก็เหมือนว่าช่วงเวลาว่างตอนนั้น ..ทำให้เราฟุ้งซ่านไปซะอีก 
..นี่ละมั้ง ที่เค้าว่า ..  แค่เปลือก  .... 
....ไม่ใช่  เนื้อใน  แต่อย่างใด 
..รู้สึกไปคนเดียวหรือเปล่า ... แค่ ผมหรือเปล่า				
comments powered by Disqus
  • พี่พุด

    19 ตุลาคม 2546 13:33 น. - comment id 174981

    คนดี..นี่คือความในใจพี่พุดนะคะ..
    ...........
    โลกนี้มีคนนับพันล้านมากมายนัก
    มากพันล้านรักมากพันล้านเรื่อง
    เรื่องอกหักเรื่องรักร้าวเศร้าเปล่าเปลือง
    เมื่อมากเรื่องมากรักหยุดพักใจ..ทบทวนใจ..
    ...
    บางคราหัวใจพี่พุดราวใส่ปีกแห่งฝัน
    โผผินเหินบินเหนือโลก..
    มองโศกสุขเศร้าร้าวร้างอ้างว้างเหว่ว้า..
    ของมวลหมู่มนุษย์มากมีมากมายนี้
    
    ราวแหวกว่ายในสายธารธาราแห่งกรรม
    
    บ้างว่ายวนมิเห็นฝั่งฝัน 
    
    บ้างหยุดยั้งยอมดำดิ่งจ่อมจมใต้ก้นมหาสมุทร
    
    บ้างยอมหยุดกิเลสแห่งใจ..
    
    บ้างไม่ยอมผุดโผล่
    ขึ้นมาหายในอากาศบริสุทธิ์อีกเลยแล้ว
    
    บ้างมีเรือแจวกว่าจะแจวถึงก็อ่อนล้าพากันกระโดดหนีหาเรือใหม่ลำใหญ่กว่า
    ทำทุกวิธีท่าที่จะพาตัวเองให้ปลอดภัย
    มิพะวงช่วยใคร..เอาตัวรอดให้หัวใจสุขคนเดียวไม่เกี่ยวใครก็พอใจก็พอเพียง
    
    บ้างมีเรือรบลำใหญ่โออ่าพาขึ้นฝั่งฝัน
    
    บ้างยังลอยคอรอเรือสักลำนำทางใจไป
    
    บ้างไม่ยอมไปไหนรอพายุพัดมาพาให้จมหายตายๆไปได้เสียทีก็ดีเหมือนกัน
    
    บ้างก็ยังมีไฟฝันยังหวังดาวนำทางยังมีพลังแรงที่จะรอ..ว่ายให้ถึงฝั่งวันละนิดละน้อยคอยเรือรักเรือใจร่วมทางมารับไปด้วยกัน..
    
    บ้างก็มั่นใจมีเรือใหญ่แข็งแรงให้ฝ่าพายุใจ
    มีเวลาทำใจฝึกจิตสร้างสมาธิมีเวลาจะเตรียมพบฝั่งแห่งนิพพาน..
    
    และนี่คือ..
    สิ่งที่พี่พุดคิดและจินตนาการมาจากความเบื่อรักมากมายมากมีที่วกวนจนคนเราวนกรรมซ้ำรอย
    ยอกย้อนอาวรณ์อาลัยมิเลิก..รักมิหักใจได้
    
    เป็นคล้ายๆกันไปทั้งโลกทั้งเรา..
    
    สิ่งเดียวสำหรับชีวิตพี่พุดที่เดียวดาย
    ด้วยงามเงียบสงบสุขคือ..
    การภาวนา
    พี่พุดขอมีชีวาประคองเรือรักพี่พุด
    ให้คนที่ฝากฝันฝากชีวิตไว้กับพี่พุดถึงฝั่งอย่างปลอดภัยและมีความสุข..เพียงนั้น..นั่นเป็นหน้าที่มิใช่ละหรือ
    
    สำหรับพี่พุดนี้ขอแค่มีเวลาเหลือภาวนา..หวังชาติหน้าท่ามี
    หากยังมีกรรมมาพบรัก 
    พี่พุดขอพบคนที่พี่พุดรัก
    และสำคัญนัก..
    คือเขาก็ต้องรักพี่พุดดั่งดวงใจด้วย..
    และ..เสมอใจเสมอร่าง..
    ด้วยจิตวิญญาณแห่งจิตที่เข้าใจเสมอกัน
    และได้พันผูกรัดร้อยโสมนัส
    กับ...
    พิสุทธิใสในโลกไพร
    ในโลกไร้ร้างหากแต่ทว่ามิอ้างว้างเพราะเรารักเงียบงามและรู้ดำรงร่างอย่างรู้พอ..
    
    พี่พุดภาวนาขอแค่..
    ความสุขอย่างสงบงามง่ายเพียงนั้น..กับฝันไพรกับเข้าใจในรักกับหนักแน่นมั่นคง..เพื่อดำรงร่างสร้างพลัง..คืนสิ่งฝันสิ่งแสนดีแสนงามยังประโยชน์บ้างแก่เพื่อนมนุษย์และผืนดิน
    ............
    ด้วยรักเข้าใจน้อง
    กับโลกโศกสุขนี้ที่ผ่านมาเพียรสอนจนพอเพียง..
    ให้เพียงพอ..
    
    
  • ข้าวปล้อง

    19 ตุลาคม 2546 14:50 น. - comment id 174986

    ในโลกนี้ไม่ได้มีแค่คุณคนเดียวหรอกนะที่รู้สึกเช่นนี้ ความรู้สึกเหงาและว่างเปล่ามักจะเกิดขึ้นกับทุก ๆ คนในช่วงเวลานึง และคนเหล่านั้นก็จะก้าวข้ามความรู้สึกนั้นไปได้ ไม่ใช่ว่าเค้าเหล่านั้นลืมความรู้สึกที่เกิดขึ้น แน่นอนเค้าไม่มีทางลืม แต่พวกเค้าเลือกที่จะอยู่ร่วมกับมันอย่างเข้าใจ มันไม่ใช่เรื่องง่าย แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องยากจนเกินไปเช่นกัน 
    
    
    บทกลอนเพราะมาก ^-^
  • maruko_sos

    19 ตุลาคม 2546 17:39 น. - comment id 175020

    ไม่หรอกค่ะ สำหรับพู่นะ บางครั้งก็แค่เตือนตัวเองว่าอย่าฟุ้งซ่าน แต่ก็ออกบ่อยไป ที่เราปล่อยให้หัวใจมันฟุ้งซ่านเสียบ้าง
  • for U

    19 ตุลาคม 2546 19:47 น. - comment id 175036

    ไม่ใช่คุณคนเดียวหรอกค่ะ ที่รู้สึกแบบนั้น
    บ่อยไปที่เราปล่อยให้หัวใจเดียวดาย
    ความว่างเปล่า ทำให้เราได้เรียนรู้ที่จะอยู่คนเดียว ....โดยที่ไม่มีใครเคียงข้าง
    อยู่กับความอ้างว้างที่เกาะกุมใจ
  • ลูกเป็ดขี้เหร่

    19 ตุลาคม 2546 20:11 น. - comment id 175044

    พิมพ์ก็รู้สึกแบบนั้นค่ะ
    
        แบบ   ......  รู้สึกเหงาเกินไปด้วยซ้ำ  แต่จะทำไงได้เนาะ  คนมันไม่มีใครนี่   
    เป็นกำลังใจให้ค่ะ
  • rain..

    21 ตุลาคม 2546 21:26 น. - comment id 175266

          ..ว่างเปล่า..กับความรู้สึก..ที่เคย...
       ..อาจวางเฉย..ทำคุ้น..ว่าอบอุ่น..มากมาย..
            ..จริงๆ..แล้ว..คือสิ่ง..ที่ขาดหาย...
       ..ว่างเปล่า..ภายใน.. กับวัน..ไกล..ของพ่อ...
    
                 ...เรน..รับรู้..สื่อได้...
             คือ..สัมผัสใจ.. ใกล้ชิด...
          อาจแค่..ว่างเปล่า..รอยลิขิต...
              ..ชีวิต..ก้อคง..  ดำเนิน..ต่อไป...
    
              ..แบบ..เรน..ขออนุญาตแจมนะคะ....
           ..
  • ดิน

    22 ตุลาคม 2546 07:52 น. - comment id 175314

    @@มากี่ครั้งกี่ครั้งยังว่างเปล่า
    
    ไม่มีเขาคนนั้นให้ฝันถึง
    
    หรือตัดเราจากใจไม่คำนึง
    
    วันนี้จึงนั่งเท้าคางกลางแสงไฟ
    
    @@ความเศร้าเริ่มกอดรัดมัดดวงจิต
    
    คอยครุ่นคิดไตร่ตรองอยากร้องไห้
    
    ไม่มีเธฮไม่กี่วันฉันท้อใจ
    
    บอกไม่ได้ทุกอย่างช่างกดดัน@@..??
  • rose

    28 กุมภาพันธ์ 2553 10:24 น. - comment id 275250

    ot only you feel this way I honestly tell you the true sometime I feel this way too.  I think yoo ni loo nee manh ko same way.  I hope you enjoy the rest of your year.  http://www.youtube.com/watch?v=cgpOA3rX-Lo&feature=relatedhttp://www.youtube.com/watch?v=5DWNjxy0hh4&feature=related36.gif36.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน