เราจะให้โอกาสกันและกัน เพราะในโลกนี้นั้น ไม่มีใครเหมือนใครได้ทุกอย่าง เราจะปรับตัวเอง แล้วเดินมาพบคนละครึ่งทาง เธอคิดอย่างไรกับตรงนี้บ้าง? ส่วนฉัน...ฉันว่ามันดี และเราก็จะให้อากาศ...กันและกัน ความเชื่อมั่นจากตัวฉัน เธอจะได้รับมันเต็มที่ เพราะเขียนหนังสือยังต้องเว้นวรรค ให้มันดูดี ความรักกับหนังสือก็เหมือนกันตรงนี้ ต้องเว้นวรรคใจ ส่วนเรื่องผูกพัน เราจะผูกพัน แต่จะไม่ผูกติดกันตลอด เราจะกางแขนเพื่อกอด แต่จะไม่มัดตัวรวมกันไว้ แล้วในที่สุดรักของเราก็ไม่ขาดอากาศไว้หายใจ และในที่สุด~~ความรักก็ให้โอกาสเราได้มีกันตลอดไป ตลอดกาล
18 ตุลาคม 2546 01:02 น. - comment id 174812
เจ้าตัวไม่เจิม.. งั้นเราแย่งเจิมแทนแล้วกัน หุหุ ;)
18 ตุลาคม 2546 07:12 น. - comment id 174818
เคย..ร้องไห้ ..มากมาย.. กับความหมาย ..ที่เธอกล่าว.. บอกว่า ..เป็นเด็กขี้เหงา... ..ทำไมเล่า..ต้องคบกัน... บางเหตุผล..ร่วมของเรา... อาจ..เป็นลม ..บางเบา.. แค่เงา ... แค่เงา... จริงๆ... เรน..หัดแต่ง..แบบขอแจม..นะคะ... ...แวะมา...ทักทาย... ..ความหมาย ..บทกวี ดีจัง...
18 ตุลาคม 2546 23:10 น. - comment id 174933
ojkiy น่ารักจริงจริง Bangkok in Aspec :)
19 ตุลาคม 2546 08:18 น. - comment id 174967
@@โอกาสที่คุณให้ที่ได้พบ แม้นบรรจบครึ่งทางช่างยิ่งใหญ่ ขอปรับตัวนะคนดีต่อนี้ไป เริ่มเข้าใจหลายสิ่งเคยกริ่งเกรง @@คอยผูกพันไม่ผูกติดให้คิดกลุ้ม วงแขนนุ่มเพียงกอดยอดคนเก่ง เคียงคู่ขวัญกันไว้ใต้เสียงเพลง ต่างเป็นตัวของตัวเองด้วยเกรงใจ@@..??อิอิอิ
19 ตุลาคม 2546 20:23 น. - comment id 175054
ความคิดดีนี่คะ ชอบความคิดคุณจัง
19 ตุลาคม 2546 22:20 น. - comment id 175104
มีโอกาส รับอากาศ บริสุทธิ์ จิตจึงหยุด ที่เธอ เผลอฝันใฝ่ ปรับเปลี่ยนแปลง แต่งสัมพันธ์ ถักสานใย สองดวงใจ เว้นวรรคไว้ ให้พอดี
20 ตุลาคม 2546 01:23 น. - comment id 175140
ความรักรวมหัวใจเป็นหนึ่ง ... แต่แบ่งตัวเองเป็นสอง ..................... เมื่อฉันรักเธอ ... ฉันจึงอาทรเธอ เหมือนเพื่อตัวฉัน และยังมีความรักเพียงพอ ... ไว้ให้ตัวเอง *** มาเยี่ยม มาเยือนค่ะ ***