บางที กับบางหน กับบางคน ก็บางคนนึกว่าตนพิเศษ สุดท้ายก็มองอาจทุเรศ ไม่วิเศษกว่าใคร ใคร บางคน บางหน ก็ตีค่า ตีราคา ของคนที่ทุกข์เข็ญ เป็นสัตว์ร้ายที่เลิอดเย็น ยังทำเป็นแสร้งเดียงสา คงคิดว่าเป็นนางเอก บทปั้นเสกให้สุขสันต์ แต่บทนี้ไม่มีทุกวัน เลิกเล่นพลันบทจบลง ลองหันมองสิความจริง จงละทิ้งบทแห่งฝัน แล้วมองมองที่ตัวฉัน มองว่ามันคิดอย่างไร??????????????????????