เพียงชีวิตที่ยังคงดำรงอยู่ เพียงได้รับเพียงได้รู้ความเคลื่อนไหว เพียงยังมีเสียงเต้นตึกของหัวใจ เพียงแค่ได้มองเห็นแม้พร่าเลือน แม้ว่าวัยจะอยู่ใน ไม้ใกล้ฝั่ง แม้แผ่นหลังจะงุ้มงอ ไขข้อเฝื่อน แม้ความจำจะลดถอยค่อยๆเลือน แม้ริ้วรอยจะเกลื่อนเกลื้อนตามริ้วกาย แม้ว่ากายจะอ่อนโรยละโหยแห้ง แม้เรี่ยวแรงจะลดถอยค่อยหดหาย แม้ดวงหน้าจะยับย่นด้วยริ้วลาย แม้ความตายเขยิบกายมาตามวัย ขอแค่เพียงเห็นลูกหลานมีความสุข ขอพวกเขาอย่ามีทุกข์มารุกไล่ ขอพวกเขามีรอยยิ้มที่สดใส ขอพวกเขาเจริญวัยเป็นคนดี แม้พวกเขาอาจลืมว่าฉันยังอยู่ ไม่รับรู้ไม่ดูแล ไอ้แก่ คนนี้ แม้ลูกหลานไม่ใส่ใจไม่ใยดี ฉันคนนี้ก็จะบอก ไม่เป็นไร
4 ตุลาคม 2546 01:19 น. - comment id 171972
เมื่อเราทุกข์ เรามอง ถึงเห็นเขา เมื่อเราสุข กับมั่วเมา ไม่มองเห็น เมื่อเราทุกข์ กับต้อง คอยรำเค็ญ ให้เขาเห็น เขาแก้ แก่ตัวเรา ฉะนั้นเมื่อ เราสุข และสดใส โปรดดูแล ชิดใกล้ ในตัวเขา อย่าได้ลืม อย่าได้เลือน เหมือนตัวเรา เพราะมีเขา เราจึงได้ ใกล้สุขใจ ***เป็นกลอนที่ดีทั้งการแต่งและความหมายเลยค่ะ ซึ่งส่วนใหญ่สมัยนี้คนเรามักจะไม่เห็นค่าของผู้หลักผู้ใหญ่ จึงกลายเป็นเรื่องน่าเศร้าในความรู้สึกของผู้หญิงไร้เงาเลยค่ะ***
4 ตุลาคม 2546 01:46 น. - comment id 171983
gเขาคนแก่ คือพ่อแม่ ที่แน่รัก ให้ตระหนัก รักพ่อแม่ แม้อยุ่ใกล้ ยิ่งตระหนัก รักแม่พ่อ พ้ออยู่ไกล ขอเพียงให้เขาดีใจได้เห็นเรา
4 ตุลาคม 2546 12:09 น. - comment id 172070
ไม่มีลืมค่ะ..พ่อแม่ปู่ย่าตายาย ผู้สูงอายุทุกคน.... ..........
5 ตุลาคม 2546 00:00 น. - comment id 172212
เห็นด้วยกับคุณผู้หญิงฯครับ
5 ตุลาคม 2546 00:08 น. - comment id 172218
ขอบคุณ คุณtiki ครับ
5 ตุลาคม 2546 00:10 น. - comment id 172219
เห็นด้วยกับคุณตะแหง่วครับ
5 ตุลาคม 2546 23:34 น. - comment id 172465
เคยมีคนบอกว่า .. แม่เลี้ยงลูกสิบคนได้ แต่ลูกสิบคน จะหาสักคนเลี้ยงแม่ไม่ได้เลย .. รับรู้แบบนี้ก็หดหู่ใจ หากเป็นจริงอย่างที่มีคนเคยกล่าวไว้ ไม่รู้ว่า สิ่งที่ผิด ..เริ่มต้นจากที่ใด ..
6 ตุลาคม 2546 01:33 น. - comment id 172536
ถึงคุณอัลมิตรา เห็นจริงด้วยครับ น่าคิดทีเดียว ขอบคุณที่แวะเวียนมาครับ