เมฆทะมึนเวหา มัวมัวฟ้าพร่าโหยร่ำ ฤ โกรธาเจ็บช้ำ ร้าวลึกข้างในใครรู้ อาทิตย์หลบหลีก สู่กลีบเมฆหมายฉีกคู่ กายาร่าวร้อนลู่ ฟอนไฟขจัดสูญสิ้น จึงไร้แรงขับต้าน ทัดทานเมฆาแดดิ้น ชีพล้มและชาชิน ฝังใต้ดินพสุธา สายฝนทับจับแน่น ข้นแค้นสุดกู๋นี้หนา พายุโหมถั่งทา ทั่วโลการ้อนดั่งไฟกัลป์