+::+~คืนเดือนดับ~:+::+

อัลมิตรา

ขอเรียงร้อยถ้อยคำลำนำอ้าง
ยามอ้างว้างร้างลาคราจันทร์หาย 
ยามสิ้นดาวพราวแพรวแนวคืนคลาย
ยามหวั่นไหวในวันอันหม่นเดือน 
คงหลงฟ้าราตรีทิวาล่วง
แสนหวงห่วงดวงแขแลหมางเหมือน 
ไยหลบหลีกซีกฟ้าครายลเยือน 
ฤๅร้างเลือนเพื่อนชมภิรมย์ดาว 
เฝ้าชะแง้แลหลงตรงจันทร์ผ่อง
ใจหวังปองมองฟ้าคราเหน็บหนาว 
สายลมพัดกวัดไกวใจสั่นเทา
แสนปวดร้าวคราวคืนสะอื้นมอง 
พระจันทร์เอยเคยชมรื่นรมย์อยู่
คงพลัดคู่ดูดายคล้ายกลัดหนอง 
ริมสายน้ำยามคืนฝืนใจมอง
ศศิจ้องพ้องเรา...นั่งเฝ้ารอ...
ริมโคนไทรในคืนอันขื่นขม
แว่วสายลมขรมกู่อู้จริงหนอ 
กระทบกายใจสั่นพรั่นพนอ
สายลมล้อกอไผ่ให้ไหวเอน 
เสียงลู่เรียงเอียงไหวปานใจฉัน
ยังหนาวสั่นหวั่นวิตกอกแสนเข็ญ 
นั่งสะท้านปานว่าคราลำเค็ญ
ลมพัดเย็นเร้นดาวสกาวพราย...
โอ้ว่าไทรไหวโยกโศกสำเนียง
ระบือเสียงเพียงว่าอย่าหลับใหล 
กิ่งก้านโกรกโยกย้ายกลายแกมใบ
ดั่งสไบชายพริ้วลิ่วลมลอย 
เสียงนกน้อยคอยคู่กู่กึกก้อง
เฝ้าร่ายร้องพ้องหาว่าเศร้าสร้อย 
ดั่งใครกันพรั่นคำยามหลงคอย
ดาวเดือนคล้อยลอยลับกับเมฆา
แม้นมิยาตรเยื้องกรายคล้ายหลับฤา
คงสุดมือยื้อยุดฉุดพาหา 
สูงเทียบฟ้าเวหาคว้าดารา
เพียงชายตาหาแสงยังแย้งใจ
ไม่เห็นเพ็ญนภาพราวสกาวพร่าง
ดูอ้างว้างร้างนักจักร่ำไห้ 
ดุจมืดมัวกลัวเกรงเพลงบทใด
แสนอาลัยในพระจันทร์วันมืดมน 

+::+~~:+::+.+::+~~:+::+.+::+~~:+::+

เสียงเพรียกพร่ำผ่านแผ่วแนวไทรโศก
กิ่งก้านโยกเอนไหวใบกวัดแกว่ง 
ลมเจ้าล่องลู่ไล้หมายแทรกแซง
โกรกจนแกว่งกิ่งก้านสะท้านใบ 
นั่งพิงไทรริมน้ำยามดึกนัก
เสียงนกทักท่วงท่าน่าหลงใหล 
บ้างกู่เรียกเพรียกคู่อยู่ร่ำไป
บ้างร้องใส่เสียงส่งบ่งสำนวน 
ลมพัดเอื่อยเรื่อยแล้วแนวไทรสั่น
ดุจอกหวั่นพรั่นหนาวคราวลมหวน 
ยังคนึงจิตหมายใกล้เนื้อนวล
แสนรัญจวนจับใจคล้ายติดตรึง 
ริมสายน้ำยามดึกนึกครวญคร่ำ
ยังชอกช้ำน้ำเหนือเมื่อมาถึง 
คงเอ่อล้นเต็มฝั่งนั่งรำพึง
โคนไทรซึ่งเหมือนว่าว้าเหว่ใจ  
สองฟากคลองน้ำหลากมากยิ่งแล้ว
จิตยังแน่วนั่งนิ่งมิติงไหว 
สายน้ำเย็นจนหนาวร้าวฤทัย
ไม่เทียบใจที่ตรมระทมครวญ 
ฟังเอ๋ยฟังคลื่นน้อยค่อยเคลื่อนผ่าน
ปลาทะยานโจนเล่นเช่นสุขสรวล 
น้ำกระเซ็นเป็นสายแหวกว่ายทวน
บ้างยังง่วนหวนหาพาเชยชม  
โอ้อกเอ๋ยเคยเคียงเยี่ยงลมแผ่ว
ฤๅต้องแคล้วจากไกลคล้ายขื่นขม 
จำต้องพลัดพรากกันปานสายลม
เพียงเชยชมแล้วลอยคล้อยจากไกล 
คงเหลือไว้ไมตรีที่มากพ้น
ที่จำนนหาคำนำเปรยได้ 
ให้เรียงร้อยวรรณกรรมล้ำเลิศใด
ยังยากไปเกินเปรียบเทียบไมตรี  
ครั้งรุ่งแจ้งแสงฟ้าพาสดชื่น
ยามเจ้าตื่นมุ่งงานอันเร็วรี่ 
ให้ปราศทุกข์กังวลพ้นไพรี
ขอให้มีแต่สุขทุกย่ำยาม 
พบเพื่อนดีมากมายหมายช่วยเหลือ
และจุนเจือกิจการงานล้นหลาม 
ขอถ้อยท่วงบทกวีที่เล่าความ
แด่คนงาม...สดชื่นรื่นนิรันดร์