ฉันยังจำเพื่อนแสนดีของฉันได้ติดตา ชุดสีแดงกับตาสีน้ำตาลเป็นประกายของเธอ

เมื่อยังเยาว์ฉันเห็นเด็กหญิงคนนึงแสนน่ารัก
ใส่ชุดสีแดง ตาสีน้ำตาลเป็นประกายของเธอ
ฉันเลยเข้าไปทัก กล่าวคำว่า สวัสดีจ๊ะ
แล้วยังคงพูดต่อไปว่า เราเป็นเพื่อนกันจะได้ไหม
เขาตอบทันใด ว่าฉันจะเป็นเพื่อนกับเธอ
ตั้งแต่วันนั้นฉันจำติดตาเพื่อนที่แสนจะวิเศษของฉัน
เพื่อนคนแรกที่ฉันมี เพื่อนคนแรกที่ฉันรัก
แล้วเขาก็คงยัง รักฉัน เหมือนที่ฉันรักเขา
แต่เวลามันไม่หยุดให้เราอยู่เคียงกัน
พรากเขาไป อเมริกา ทิ้งฉันให้อยู่โดดเดี่ยว
เขาบอกกับฉันว่า ไม่ว่ายังไง พวกเราต้องได้เจอกัน
ฉันยังจำคำนี้ไว้ในหัวใจเสมอเสมอ เรื่อยเรื่อยมา
จนฉันเติบโตเป็น นางสาว ได้แล้วละ
แต่ยังไงยังไง ฉันยังคง รอร๊อรอ เขา
แต่เวลาผ่านไปเนิ่นนานเขาก็ยังไม่มาหาฉันอยู่ดี
ฉันชัก เอะ ใจ ว่าทำไมยังไม่มา
เลยบินไปอเมริกา ไปหาที่อยู่เขา(ที่เขาให้มา)
แต่เมื่อไปถึง ก็ต้องตกใจเมื่อรู้ว่า เขาจะไม่สามารถเจอฉันได้แล้ว
ฉันเสียใจกับกาลเวลาที่ไม่ให้ฉันและเธอได้พบกัน
แต่ไม่ว่ายังไงความเป็นเพื่อนของเราสองคน
ฉันยังคงเก็บไว้ในหัวใจตลอดมา ไม่เคยลืม