ไหว ยิ่งอยู่ใกล้หัวใจยิ่งไหวอ่อน รักเอยไม่ดูเลยว่าหนาวร้อน ไม่ยอมพักยอมผ่อนจากคิดถึง หลงรูป หลงรสรอยจูบหวนคะนึง หลงแววตาที่สวยซึ้ง หลงนิ่มเนื้อนางหนึ่งในดวงใจ หลงกลิ่นที่ไรผม เฝ้าแต่เชยเฝ้าแต่ชมอยู่ใกล้ใกล้ หอมซึ้งไปถึงใจ เท่าไหร่เท่าไหร่ไม่เคยพอ หลงนัก.. ใจเอยหลงหนักเสียแล้วหนอ หลงจนเหมือนว่าเรียกหลงคงไม่พอ โอ้เราหนอหลงรักเสียปักใจ..
19 กันยายน 2546 16:50 น. - comment id 169104
หลง หล๊ง หลง จริง ๆๆๆๆๆ อ่านแล้วคล้อยตามเลยนะเนี๊ยะ กลอนน่ารักดีคะ แวะมาทักทาย
19 กันยายน 2546 17:25 น. - comment id 169107
โห...หลงจริงๆ ด้วย หลงหัวปักหัวปำเลยนะเนี่ย แห่ะๆ ล้อเล่นค่ะ
20 กันยายน 2546 22:51 น. - comment id 169358
เรน ก็ หลง..นะคะ.. ตอนนี้ ..หลง..มากเล้ย.. ..หลง..ภาพ ..ที่เรนหัดปัก.. สวย ..ที่สุด... อยากอวดจัง... ... เรน..แวะมา ..ทักทาย พี่หมอกนะคะ..
21 กันยายน 2546 02:26 น. - comment id 169416
หลงรักเจ้าแล้วคนไกล หลงหลงจนหมดใจตรงนี้ หลงไม่เหลือเผื่อใครในชีวี เพราะหลงเธอคนนี้จนหมดใจ ***แวะมาทักทายค่ะ***
21 กันยายน 2546 08:05 น. - comment id 169492
ขอบคุณครับ.. :) ทุกคนเลย... :)
21 กันยายน 2546 11:50 น. - comment id 169531
หลงไปด้วยเหมือนกันนะเออ
22 กันยายน 2546 11:08 น. - comment id 169697
หลงมาอ่าน... หวานจน....เอ่อ...
22 กันยายน 2546 11:50 น. - comment id 169709
อ้ะๆๆ.. ถุงก๊อบแก๊บ.. อย่าเพิ่งแหวะสิ.. :)