หน้าส่วนตัว
เวลาเป็นตัวแปรสำคัญ
ที่ทำให้ความผูกพันของเราห่างเหิน
ยอมรับว่าเคยชอบเธอมากเหลือเกิน
ชีวิตคงก้าวเดินต่อไปไม่ได้ถ้าขาดเธอ
แต่ตอนนี้มันไม่ใช่
เพราะความรู้สึกในใจของเราเปลี่ยนได้เสมอ
ยิ่งเนิ่นนานไปยิ่งไม่คิดถึงเธอ
ความรู้สึกที่พบเจอมันเฉยชา
ฉันรู้ตัวดีว่าเปลี่ยนไป
ทิ้งสัญญาที่เคยให้อย่างไร้ค่า
ตัวเธอเองก็ใช่ว่าจะยังจำสัญญา
ความจริงก็คือตลอดเวลา.....เราไม่เคยมีกัน
ตะแหง่ว 16 ก.ย. 2546 17:07 น. - ID 39076 
1365
10
0
16 กันยายน 2546 19:21 น. - comment id 168344
ช่างเป็นความจริงที่โหดร้าย
ไม่ใจร้ายจริงป่าว
16 กันยายน 2546 19:38 น. - comment id 168347
ช่างร้ายเหลือ รักเผื่อเลือก กระเดือกแห้ง เจ้าช่างแล้ง น้ำใจ ไม่ไหลหลั่ง หิวกระหาย ใจอ่อนลา แขนขาจัง รินหล่นบ้าง สักจิบ น้ำทิพย์ใจ ( อาก็ว่าไปตามบทนะจ๊ะ ว่าแต่หลานผึ้งเหอะ ไปตอดอาเสียเจ็บ ยังคิดกลอนต่อไม่ออกเลยจ้า)
16 กันยายน 2546 21:16 น. - comment id 168371
.....ต่างคนต่างไปแบบนี้ ไม่มีใครเจ็บปวด ก็ดีนะค่ะ
17 กันยายน 2546 00:38 น. - comment id 168426
ดีนะค่ะที่รู้ใจตัวเองซะก่อน
17 กันยายน 2546 00:41 น. - comment id 168430
สัญญาฉบับนี้เป็นโมฆะ เพราะเธอและฉันต่างสละทั้งสองฝ่าย เธอก็เปลี่ยนฉันก็เปลี่ยนทั้งใจกาย ฉะนั้นสัญญาฉบับสุดท้ายเราไม่ติดค้างกัน ***เชื่อค่ะว่าน้องตะแหง่วต้องไม่ใจร้ายแน่ ๆ เลย กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆเลยจ๊ะ***
17 กันยายน 2546 10:15 น. - comment id 168549
....ใครใจร้ายเปลี่ยนแปรไม่แน่นัก เมื่อทั้งสองต่างหักสัมพันธ์หมาย หันหลังเดินเมินหมางจากกันไป ไม่มีใครใจร้ายด้วยคล้ายกัน
17 กันยายน 2546 10:47 น. - comment id 168563
....ทะเลลม....ความจริงไม่ได้โหดร้ายไปเสมอ
อิ อิ...คิดไม่ออกอ่ะ.....เอาเป็นว่า
ตะแหง่วไม่ใจร้ายกับใครก่อนก็พอ
แต่ใครก็ไม่รู้เนอะมาใจร้ายกับตะแหง่ว
....คุณอาชัย....ไม่ได้รักเผื่อเลือกให้เกลือกกลั้ว
ไม่ได้มัวไร้น้ำใจให้เหือดแห้ง
ไม่ได้ลวงหลอกเธอไปให้อ่อนแรง
ไม่ได้แกล้งเธอให้รักแล้วจากไป
อิ อิ......คุณอาชัยว่าผึ้งแล้งน้ำใจเหรอ ผึ้งป่าวนะ
....ใจปลายทาง....ค่ะ ดีกว่าอยู่แล้วเสียใจเนอะ
....ข้าวปล้อง....นั่นสิคะไม่งั้นทรมานแน่เลย อิ อิ
....พี่ผู้หญิงไร้เงา....ไม่มีอะไรติดค้าง
ทั้งเธอและฉันต่างเต็มใจ
ที่พร้อมยอมจากไป
สัญญาใดๆไร้ความหมายทันที
ขอบคุณค่ะที่เชื่อว่าดะแหง่วไม่ใจร้าย อิ อิ......
....คุณอาผี....นั่นน่ะสินะว่าไม่มีใครใจร้าย
เมื่อต่างคนต่างยินดีเดินจากไป
ลืมสัญญาที่ให้ไว้อย่างไม่ใยดี...
เอ....มันขาดไปบรรทัดนึงนะ.......ไม่รู้ดิ...
17 กันยายน 2546 11:19 น. - comment id 168569
....ฉันเริ่มรู้สึกตัว....
ความรู้สึกเมามัวหรือลุ่มหลง
ความรักหรือความใคร่ไม่มั่นคง
ความซื่อตรง...ในใจสิมั่นนาน
คำสัญญาที่ต่างคน..ให้ไว้
อาจเลอะเลือนไปได้เมื่อผันผ่าน
เมื่อต่างคนต่างเติบโตไปพร้อมกาล
เหลือวันวานที่ดี...ให้จดจำ
****
17 กันยายน 2546 11:43 น. - comment id 168578
....สิปราง....ขอบคุณค่ะที่แวะมาติชม เมื่อเราโตขึ้น ความคิดเราก็เปลี่ยนไป.......
17 กันยายน 2546 17:35 น. - comment id 168668
....ตะแหง่ว.....แว่วขานว่ากานท์เอก
....จึงวิเวกแวะอ่านว่าปานไหน....
....ประมวลคำฉ่ำเหมาะเพราะจับใจ....
....ฑีฆรัสพริ้วไหวดั่งสายลม..............
ขอแจมด้วยคนนะครับ
........สัญญา.........
...ใช่ว่า.. จะยืนยงคงมั่น........
....ขอเพียงมีใจให้กัน.....
.....แล้วร่วมฝัน..เพียงนิรันดร์...เท่านั้นพอ.........
สวัสดีครับ....กำลังจะไปทานข้าวพอดีเลยแวะมาอ่านบทกลอนของตะแหง่ว......ขอให้มีความสุขนะครับ.......ด้วยรัก และห่วงใย
17 กันยายน 2546 22:57 น. - comment id 168714
: )
18 กันยายน 2546 11:15 น. - comment id 168766
....หมึกมรกต....หวัดดีค่ะ แล้วก็ขอบคุณด้วยนะคะ
อย่าหักโหมอ่านหนังสือมากล่ะ เดี๋ยวจะเครียด......... เป็นห่วงค่ะ อิ อิ ขอให้มีความสุขเช่นกันค่ะ..................ด้วยรัก และห่วงใย.....
....เมจิคเชี่ยน....ไหงมาหาแล้วไม่พูดอะไรสักคำล่ะ หรือว่ามาแอบมองเค้าเฉยๆ.......อิ อิ
19 กันยายน 2546 12:27 น. - comment id 169059
เวลามันคอยฆ่าความผิดหวังเสมอน่ะ....
20 กันยายน 2546 14:21 น. - comment id 169268
ทำไมใจร้ายกับคนที่ตนรักล่ะ แน่ใจรึว่าลืมเขาไปได้แล้ว?????
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
