แรกค่ำจันทร์เรียวมาเกี่ยวฟ้า โหยหาพรมค่อยดังฝอยฝน หากหัวใจจะหวั่นไหวก็จำทน หนาวน้ำตาที่ร่วงหล่นมาแผ่วพรำ ความคิดถึงกลั่นกระไอเป็นไอหมอก หวั่นต้นรักเพิ่งออกดอกกลีบจะช้ำ ฝากน้ำค้างช่วยทักท้วงทวงน้ำคำ ครั้งเคยพร่ำฟุ้งฝ้าฟ้าเกลื่อนฝัน อย่าโรยร้างห่างลอยให้คอยร้าง คิดถึงกันแม้ไกลห่างเพียงฟ้ากั้น อย่าเมินหมางห่างซึ้งแม้ครึ่งวัน ฝากกายแฝงแม้ในฝันยามค่ำคืน แรกค่ำจันทร์เรียวมาเกี่ยวฟ้า สายลมหวีดดังว่าฟ้าสะอื้น ต้องคิดถึงอยู่อย่างนี้อีกกี่คืน อีกกี่ฝันจึงจะตื่นมาเจอเธอ..
17 กันยายน 2546 00:17 น. - comment id 168420
ชอบบทที่สองจังเลยค่ะ
17 กันยายน 2546 00:48 น. - comment id 168436
คงไม่นาน เกินการรอคอยหรอกค่ะ
17 กันยายน 2546 10:09 น. - comment id 168546
ขอบคุณกะลังใจคับ..
17 กันยายน 2546 11:24 น. - comment id 168570
มองจันทร์เจ้าเฝ้าฝันถึงคนรัก อยากทึกทักไปว่าเค้าก็คิดถึง เช่นดั่งเราเฝ้าห่วงหาเฝ้าคำนึง ห่างเพียงครึ่งฟ้ากั้น...มิคั่นทรวง ...เค้าคงคิดถึงเราเหมือนกันมั๊งคะ...
17 กันยายน 2546 11:29 น. - comment id 168573
จันทร์เรียวลอยเกี่ยวฟ้า.............แรกค่ำ ลมหวีดดังฟ้าพรำ.......................สะอื้น คิดถึงอยู่ประจำ...........................บ่ว่าง เว้นนา อีกกี่ฝันจึงฟื้น..............................พบหน้าใจเธอ
17 กันยายน 2546 13:44 น. - comment id 168601
สิปราง..หวังว่าครับ :) คุณผีขี้เมา ขอบคุณครับ.. ..ขอยืมเป็นแบบฝึกเขียนโคลงเลยละกัน.. จันทร์เอยลอยเร่ร้าง......... ลิบลิ่ว ฝนหล่นกลัวใจปลิว...........หล่นคล้าย เสียงลมผ่านหวีดหวิว........ไหวหวั่น ใจนา หูแว่วลมละม้าย...........ว่าคล้าย เสียงเธอ ..อืมม.. หนักไปแนวโคลงเคลงแฮะ... :)
17 กันยายน 2546 14:38 น. - comment id 168624
ต้องคิดถึงอยู่อย่างนี้อีกกี่คืน อีกกี่ฝันจึงจะตื่นมาเจอเธอ.. ต้องอดนอนบ่อยๆ จะได้ไม่ต้องหลายคืนนัก...
17 กันยายน 2546 14:49 น. - comment id 168638
^____^
17 กันยายน 2546 21:23 น. - comment id 168699
ข ยั น เ ขี ย น ก ล อ น จั ง . . . แ บ่ ง เ ว ล า ม า ใ ห้ กั น บ้ า ง จิ คุ ณ เ พ่ ห ม อ ก =^__________^=