มองฟ้ายิ้มกรุ่มกริ่มเพลงขับขาน ทั่วสถานแหล่งหล้าฟ้าบรรจบ ยิ้มละมุนละไมเพริศแพร้วพานพบ ตรหลบอบอวลด้วยแสงไข โพ้นสุรีย์เสกแสร้งแกล้งสร้างฉาก ต้องตรำตรากบากบั่นสู้ทนไถ แม้นเหนื่อยยากคำพิพากสาบจัญไร ล่วงลงในกระทะร้อนนรกา ต่างแก่งแย่งแข่งขันเอาชนะ โกงระดะคาวเลือดเปื้อนแอบอ้า สุดชั่วช้าเลวทรามหยามเหยีดครา ถ้วนเวลาทุกข์ทนตรวนจองจำ - - - -
13 กันยายน 2546 15:23 น. - comment id 167553
สังคมที่มีแต่คความวุ่นวาย ความเห็นแก่ตัวไม่เคยขาดหายไปจากโลกใบนี้ ผู้คนยังคงแก่งแย่งชิงดี แล้วเมื่อไหร่โลกใบนี้จะมีความงดงาม
14 กันยายน 2546 07:01 น. - comment id 167672
การแก่งแย่งยังมีทุกชนชั้น ไม่ว่าเธอหรือฉันได้พบเห็น แต่อย่าได้มีในใจทุกเช้าเย็น เราก็จะเป็นคนสุขใจ ***กลอนความหมายดีมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ***
14 กันยายน 2546 11:25 น. - comment id 167702
- - ขอบคุณ คุณ ตะแง่ว กับพี่ตูนที่แวะมาต่อกลอนนะคะ