สิ้นแสงหนักหน่วงเบา ทุกข์ยั่วเย้าเคล้าโศกศัลย์ กรรมซ้ำซัดสาดฝัน ที่บากบั่นล้วนมลาย ฝังไว้ในซอกหลืบ รุมกระทืบสืบสลาย แดดิ้นชีวาวาย หากกลับกลายหายกลัวเกรง บรรเจิดนภกว้าง แสงสว่างขับบรรเลง กล่อมเกลาซึ่งบทเพลง พะเพ่งพ่านผ่านอารมณ์ ห้วงหนึ่งของตัวตน อาจละลนละลานขม กร้าวแกร่งผลาญอารมณ์ จงจ่อมจมสู่ธารา คือซากศพหลบวิเวก รุจิเรขพสุธา ห่มใจและกายา สู่สุขาวดีเทอญ
11 กันยายน 2546 23:46 น. - comment id 167156
พี่ไม่ถนัดกลอนแบบนี้เท่าไหร่ เอาเป็นว่าแวะมาเป็นกำลังใจให้นะค่ะ
12 กันยายน 2546 00:06 น. - comment id 167171
อุปสรรคทักถาม วัดถึงความที่กล้าหาญ จะสู้ต่อหมู่พาล หรือยอมพ่ายละอายใจ แสงสิ้นไม่สิ้นหวัง เพราะแสงยังจักหมดได้ แต่หวังในจิตใจ มิควรไร้เมื่อชีพยัง สู้สิ ..สู้ต่อไป ทุ่มเทใจอย่าหยุดยั้ง ให้รู้กันสักตั้ง ก่อนทับถมจมแผ่นดิน