คลื่นเสียงทิพย์ กระซิบดาว

ทะเลดาว

....สุดเขตขันธ์...อันเวิ้งว้าง...ยังเฝ้าฝัน
เกี่ยวรวงร้อย...สร้อยแสงจันทร์...ด้วยมั่นหมาย
สะพานทอด...ข้ามผ่านขึง...ถึงแสนไกล
สายโยงใย...เรียงร้อยไว้...สุดปลายทาง
....อาจมีบ้าง...ทั้งท้องฟ้า...คราสลัว
ความหนาวเย็น...กระจายทั่ว...นภากว้าง
อาจเงียบเหงา...เคล้าระคน...ปนอ้างว้าง
เหมือนดั่งมี...สิ่งกีดขวาง...กลางสะพาน
....รัตติกาล...ค่อยผ่านเวียน...เจียนจวบรุ่ง
ใจยังมุ่ง...ก้าวต่อไป...ไม่หวาดหวั่น
มีเพียงหนึ่ง...ซึ้งประสาน...สายสัมพันธ์
กลางกมล...คนช่างฝัน...ดาวกวี
....เป็นดาวงาม...ประจำใจ...ไร้กฎเกณฑ์
จะเช้าสาย...เที่ยงบ่ายเย็น...ยังสดศรี
งามจับตา...ต้องดวงใจ...ในราตรี
แม้บางที...มีหม่นหมาง...บางช่วงคืน
....ถึงอยู่ห่าง...ดั่งอีกฟาก...ของปลายฟ้า
คอยเฝ้ามอง...ดาริกา...เมื่อคราตื่น
หวังเชื่อมดาว...ด้วยคลื่นเสียง-...ทิพย์ทุกคืน
ขอส่งคลื่น...ดวงฤทัย...มิหน่ายกัน
....ในทุกยาม...พอข้ามผ่าน...สะพานขึง
ยังตราตรึง...แม้เพียงจิต...จะคิดฝัน
ขอเพียงภาพ...อย่ากลับกลาย...คล้ายหมอกควัน
ดุจสวรรค์...ในโลกฝัน...ทะเลดาว........