ฝนโปรยผะแผ่วเบา ช่วยบรรเทากายาร้อน ชะล้างกิเลสถอน ชะกล่อนกลวงสู่วิมาน สายฝนห่มชีวา จากนภาระร่ายร่าน เมฆาจึงคืบคลาน สู่ภวังค์ห้องแห่งฝัน มายาที่บดบัง ถะถั่งโถมฟะฟาดลั่น สายฟ้าร้าวรอนรัน ชีวาพลันฝังสู่ดิน ห้วงฝันอันหลับนิ่ง ล่วงลงดิ่งดับสูญสิ้น ร่างไร้โบกโบยบิน สู่เมฆินเพรียกอาทร หัวใจคนึงหา ดวงอุราจักม้วยมรณ์ เวหาสิขจร รึลงนอนใต้ธารา สงบสงัดเงียบ หวิวยะเยียบจิตผวา ระอุหนาวให้โหยหา ถึงคราหลับชั่วนิรันดร์
8 กันยายน 2546 22:15 น. - comment id 166335
แต่งเก่งเจงๆครับเพ่ ให้ตายสิ อิอิ
8 กันยายน 2546 22:50 น. - comment id 166362
คนึงหารักเราเหมือนเก่าก่อน ตอนที่เราไม่จากจรตอนลาหาย คนึงหาความรักที่มากมาย ที่เธอเคยให้ชิดใกล้ในอุรา ***ขอให้พิมพ์รายงานเสร็จเร็ว ๆ นะน้องจ๋า***
8 กันยายน 2546 23:46 น. - comment id 166408
ฝนโปรยโรยความฉ่ำ ดุจธารธรรมที่รินไหล ปลุกชีพให้พ้นภัย ก่อนสิ้นไร้ชีวาวัน ขอให้ทำรายงานได้สำเร็จราบรื่นนะคะน้องจ๋า
9 กันยายน 2546 17:32 น. - comment id 166530
กิเลศตัญหามักเป็นบาปในใจ