พี่เหมือนเรือถลำเลยแล่นเกยตื้น เพราะสุดฝืนสุดฝ่าล้าแรงไหล หาฝั่งฝันฝากฝังซบฝั่งใจ อย่าผลักไสเลยหนอนี่ขอร้อง ท้องเรือรั่วทั่วลำระกำหนัก เกรงเรือรักพาลจมล่มในหนอง หวังให้เรือปลดระวางอย่างลำพอง หลังจากท่องทั่วทิศพิชิตชล มิเคยเร่ลอยคว้างไร้หางเสือ นายท้ายเรือมีระดับไม่สับสน ใช่เรือเมล์ปลอมมาอย่ากังวล รักหน้ามนเสมอมิ่งจริงใจกัน เชิญเป็นแม่ย่านางกลางใจพี่ เพื่อเป็นศรีเป็นสง่าศรัทธาฝัน อุดรอยรั่วลำเรือเอื้อสัมพันธ์ ปลุกปลอบขวัญทุกคราท่องวารี เรือชีวิตวาดวางเส้นทางรัก หวังเธอจักเมตตาอย่าหน่ายหนี เรือสวรรค์ลำน้อยคอยไมตรี อย่าให้พี่ต้องท้อเพราะรอนาน
เวทย์ 5 ก.ย. 2546 18:24 น. - ID 38638 
2136
19
0
5 กันยายน 2546 18:53 น. - comment id 165648
ไมสูงส่ง เลิศค่า ขนาดนั้น ขอน้อง เป็นแค่ ไม้พายซ้าย พี่พายขวา เราสองช่วยกันพาย คงไม่นาน จักได้ เห็นปลายทาง ..................^-^.................. ........................................
5 กันยายน 2546 19:07 น. - comment id 165656
มาจำเบิ้ดด้วยแล้วพี่ ลำน้ำกว้าง ร้างรา มาไกลเจ้า เรือน้อยเฝ้า คิดหวน ทวนกระแส สายน้ำหลาก สายลม สายดวงแด คิดถึงแม่ เนื้อเย็น เห็นใจเถิดเอย คิดถึงจังเลย
5 กันยายน 2546 19:12 น. - comment id 165659
อิอิอิอิ...ลุงเวทย์ขา อะไรจะหวานขนาดน้านนนนน อยากไปท่องวารีด้วยจัง
5 กันยายน 2546 19:29 น. - comment id 165663
อิอิ ขนาดไม่ค่อยมีเวลา แต่ต้องมาอ่านแล้วอมยิ้มค่ะ
5 กันยายน 2546 19:53 น. - comment id 165667
มาดามมด.....กำลังว่าจะซื้อเครื่องติดท้ายเชียว อิอิ น้ำ.....ขาดน้ำไปคงแย่ (เรือเกยตื้นน่ะ) จาวตาล.....เรือลำเล็กๆนะ ไหวมั้ย? tiki.....ยิ้มกว้างๆเลยก็ได้ครับ
5 กันยายน 2546 20:56 น. - comment id 165672
เรือสวรรค์ลำชรามาเทียบท่า พร้อมวาจาเชิญชวนให้นวลหลง แต่ยังหนักในอุราพะว้าพะวง บอกตามตรงไม่เชื่อคำพร่ำวาจา เพราะเคยท่องมาร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำ ลอยเรือร่ำร่ายรักเร่เสน่หา กี่นงนาฏโฉมสะคราญที่ผ่านมา จะเมตตาก็ยังกลัวร้าวหัวใจ เอาคำว่าแม่ย่านางมาวางล่อ พร้อมกับขอฝากฝันแม้หวั่นไหว จะมาล่มเรือสวรรค์อันอำไพ แค่เยื่อใยคงจะพอที่รอคอย
5 กันยายน 2546 22:51 น. - comment id 165713
ใครหนอจะมาเป็นแม่ย่านางกลางคุณเวทย์ สงสัยอีกแล้วซิค่ะ ยังไงถ้าได้คำตอบแล้วบอกด้วยนะค่ะ อิ อิ กลอนน่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ
5 กันยายน 2546 23:55 น. - comment id 165748
ลงเรือน้อย ลอยลำ บึ้ดจ้ำบึ้ด ชายคนอึด พายค้ำถ่อ เสาะเสี่ยงหา เกรงพ่อหญิง ยิงเรือล่ม จมธารา วอนเมตตา หอบรักแท้ เพียบแปล้ลำ (พายเรือตามมาขอบพระคุณอีกครั้งครับ)
6 กันยายน 2546 00:58 น. - comment id 165763
ขออภัยค่ะ ผู้หญิงไร้เงาพิมพ์ผิดอีกแล้วค่ะ กลางใจนะค่ะ ไม่ใช่กลางคุณเวทย์ เดี๋ยวนี้ไม่รู้เป็นอะไรพิมพ์ผิดบ่อย ๆ หรือพิมพ์ผิดตลอดเลยก็ไม่รู้ซิค่ะ เอาเป็นว่าให้อภัยผู้หญิงไร้เงาหน่อยแล้วกันค่ะ
6 กันยายน 2546 08:51 น. - comment id 165779
หน้าส่วนตัว
มารแมงมุม.....ใช่ใครขอขึ้นเรือพร่ำเพรื่อรับ
ไม่เหมือนกับเรือเมล์เรือเร่ร่อน
ที่ลอยล่องท่องมาทั่วสาคร
ต้องสัญจรเพราะมีหน้าที่งาน
ผู้หญิงไร้เงา.....ดูจากรูปสิครับ ยังไม่มีใครในเรือเลย
หาเงาตามตัวไว้สิครับ อาการนี้อาจหายได้
ชัยชนะ.....เอาเชือกโยงเลยดีไหม อิอิ
6 กันยายน 2546 09:31 น. - comment id 165780
ไม่มีใครในเรือ....... แต่ใจแออัดจัง ... อิ อิ
6 กันยายน 2546 12:25 น. - comment id 165796
มาออกตัวใช่เรือเมล์ที่เร่ร่อน แล้วคำอ้อนให้เมตตามาจากไหน เร่เรือรักร่อนหลายท่ามาทั่วไทย ทำมาไขแก้เกี้ยว..เอี่ยวแต่งาน ก็ได้แต่หวังใจช่วยสาวสวยเอื้อ คงมีเหลือคนต้องตามาประสาน เรือสวรรค์กระบิดกระบวนชวนรำคาญ จะโดนกว้านขึ้นเหนือน้ำลำเรือพัง มาอีกรอบค่ะ
6 กันยายน 2546 16:08 น. - comment id 165805
หากเป็นเรือลำน้อยลอยละล่อง ที่เคยท่องเที่ยวไปทั่วทิศา ฝากสายลมพรมพร่างกลางนภา ส่งใจมาให้ความหวังพลังพร หากเหนื่อยนักจงพักก่อนสักนิด เรือชีวิตจะได้สุขสโมสร ด้วยเมตตาห่วงหาเอื้ออาทร ขอวิงวอนให้มีสุขทุกคืนวัน.....ฯ มาเป็นกำลังใจ..ให้คุณลุงเวทย์...ได้พบแม่ย่านาง..ในเร็ววันนะคะ...อิอิ...
6 กันยายน 2546 16:55 น. - comment id 165809
ใครหนอที่ ไม่บอก ทำราวกับเคยอยู่ในใจผมงั้นแหละ หึหึ รู้ไม่จริงน่ะ มารแมงมุม.....กล่าวหาลอยๆได้ไง อิอิ ราชิกา.....กลัวเจอไม่ครบสิ ย่านางไม่มี มีแต่ แม่ แหงะ
6 กันยายน 2546 19:34 น. - comment id 165824
แม่คุณรึเปล่าคะลุง
6 กันยายน 2546 20:32 น. - comment id 165830
ละอองน้ำ.....กลัวจะเป็นแม่อื่น เช่น แม่มด แหะๆ
6 กันยายน 2546 22:02 น. - comment id 165842
แหม อยากจะท่องราตรี อุ้ยย ไม่ใช่ ท่องวารี กับลุงด้วยจังค่ะ
7 กันยายน 2546 00:35 น. - comment id 165902
ภาพขาวดำได้บรรยากาศมากครับลุง บทกวีที่มีเนื้อหาเอกภาพจริงๆ พยายามเขียนกี่ครั้งก็ไม่เอกภาพสักที ขนาดวางโคลงเรื่องก็แล้วหน่ะครับ
7 กันยายน 2546 10:04 น. - comment id 165945
อ้อม.....สงสัยตอนนี้ต้องท่องตำราคนเดียวไปพลางๆก่อนเน้อ ลำน้ำน่าน.....ปัญหาของการคุมความไม่ได้นั้น เกิดจากการปล่อยให้คำคุมเรา แทนที่เราจะคุมคำ พูดง่ายๆ ก็คือเพราะมัวระวังสัมผัสแถมไม่ยักเยื้องเอาคำอี่นมาใช้ หรือไม่ย้อนไปแก้คำที่ส่งมา โดนคำคุมเมื่อไหร่ ก็ต้องต้อยๆตามมันไป แบบที่เรียกว่า กลอนพาไป น่ะแหละ อิอิ
7 กันยายน 2546 10:07 น. - comment id 165947
แย้มตาเบิ่งเรือน้อยคอยคนรัก โบกมือทักไหวไหวแต่ไกลฝั่ง จ้ำจ้ำพึดยึดกระโดงโยงเสาหลัง กระทบไหล่คนดังไม่ใช่แฟน.. แวะมาทักทาย
7 กันยายน 2546 11:11 น. - comment id 165953
โกโรโกโส.....ยินดีจ้าดนักเน้อ
8 กันยายน 2546 13:38 น. - comment id 166206
ไปด้วยคนครับ...
8 กันยายน 2546 14:02 น. - comment id 166221
ว่าไม่ว่างวันนี้ ก้ยังมาแอบอ่านอีก คราวนี้ยิ้มกว้างหน่อย เพราะขำทุกคนค่ะ
8 กันยายน 2546 18:08 น. - comment id 166275
ผีขี้เมา.....ไปด้วย ต้องช่วยพายนะครับ ฮี่ฮี่
tiki.....กลอนของผมกลายเป็นกลอนตลกซะแล้ว แงๆๆๆ
นี่แหละ ผลของการ หวานไม่เป็น !!
5 ตุลาคม 2546 14:11 น. - comment id 172315
เอาเรือมาเปลี่ยน ลำนี้เห็นสภาพการเกยตื้นชัดกว่าเก่าหน่อย
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
