โลก...มีมุมกลับให้มอง และทุกครั้งที่ฉันตรอง...ก็มีโชคดีในโชคร้าย เมื่อคิดถึง...เรื่องที่เคยทำให้เสียใจมากมาย แม้ถ้าทำได้...ก็ไม่ได้หมายจะกลับไปแก้ไขอะไร และถ้าจะเหลือฉันคนเดียวในโลกที่เห็นข้อดี ก็ไม่เห็นว่าจะมี...อะไร...เดือดร้อนคนไหน ไม่มีใครสุข-ทุกข์แทนฉัน ไม่ว่าเรื่องนั้นเป็นอย่างไร ใครจะคิด-ทำแบบไหน...ชีวิตเขาก็เดินไป แบบที่เขาทำ ********** และถ้าเธอเห็นข้อดีในการทำร้ายร้าย เห็นประโยชน์ที่ได้จากการทำให้คนอื่นเจ็บช้ำ เธอคงได้รู้แล้ว...ถึงผลของการกระทำ ความรู้สึกที่เธอเคยเหยียบย่ำ แล้วเขากลับมาย้ำ ...เหยียบย่ำเธอ...
27 สิงหาคม 2546 15:10 น. - comment id 163383
อยากจะต่อกลอนด้วยอีกสักครั้งจัง......เอาใจแมวซนหน่อยจิ่...อิอิ
27 สิงหาคม 2546 15:16 น. - comment id 163384
ไม่เอาใจล่ะ (เดี๋ยวเคยตัว) แต่จะต่อกลอนก็ส่งมา (อ้าว..ยังไง)
27 สิงหาคม 2546 16:05 น. - comment id 163393
ชอบบทสุดท้ายจัง
27 สิงหาคม 2546 22:46 น. - comment id 163522
มีข้อเสียต้องมีข้อดี เป็นอย่างนี้ทุกทีเสมอ ๆ มีข้อดีก็ต้องมีข้อเสียทุกครั้งซิเธอ แล้วแต่ข้อไหนจะมีค่าเสมอหรือมากกว่ากัน ***เป็นกลอนที่แต่งได้น่ารักดีค่ะ***
28 สิงหาคม 2546 08:00 น. - comment id 163657
มอง.. ผ่านแว่นบิดเบี้ยว โลกบิดเบี้ยว.. มอง.. เห็นโลกบิดเบี้ยว อาจบางที หัวใจบิดเบี้ยว.. มองอะไรกัน.. มองด้วยๆ :}
28 สิงหาคม 2546 15:59 น. - comment id 163744
มองฉันเธอจะเห็นแววตาเหงา และเศร้าสร้อย แต่เธอหรือไม่ แววตาเหงา น้ำตาพรู โปรดรับรู้ มีเธอที่ยังคิดถึง อยากให้ปลอบใจอยู่ไม่คลาย คิดถึงกันครับ ละอองน้ำ
28 สิงหาคม 2546 22:28 น. - comment id 163815
:p