การลืมตาตื่นของฉันไม่ต่างไปจากแต่ละวันของทุกเช้า ภาพสะท้อนจากกระจกเงายังเป็นฉันคนเก่าไม่เปลี่ยนแปลง มีดวงตารอนล้า...มีแรงใจที่เหว่ว้าร้างไร้ มีน้ำตาซุกซ่อนลึกภายใน...มีความในใจที่แห้งแล้งเกินเอ่ยมา เริ่มต้นชีวิตทุก-ทุกเช้า..อย่างไม่มีเรื่องราวในวันข้างหน้า ย่างก้าวที่ออกเดินไปตามแต่วันเวลาไร้หนทางเป้าหมายที่ชัดเจน เป็นกฏเกณฑ์ชีวิตถูกกำกับจากฟากฟ้าหรือนรกบันดาลอยู่ ฉันเองพยายามแล้วออกจากรู--ตะเกียกตะกายมาเจอแสงเสี้ยวตะวัน ความแพ้พ่ายทำฉันขยาดกลัวแม้จะลองฮึดสู้ดูอีกหลายครั้ง ฉันก็ล้มฉันก็พลาดหมดกำลัง ... ฉันคือฉันที่ไม่มีวันได้เปลี่ยนแปลง หรือมันคือความจริงฉันเองที่ขี้ขลาด ทั้งไหวหวาดเหลือเกินจะเจอแสง..ฉันเก็บตัวใช่เพราะฉันไม่มีแรง ฉันเที่ยวแบ่งป้ายความชั่วโทษฟ้าดิน...จิตสำนึกย้ำเตือนให้มองกลับ ใครกันแน่ปล่อยตัวให้ตกอับจมต่ำกว่าทุกสิ่ง เลิกบ้าเพ้อหันมามองรับความจริง...ใจกูดิ่งเองสู่ความชั่วเลิกโทษใคร จะเงยหน้ามองฟ้าเป็นครั้งแรก--จะว่ายแหวกเลิกประชดใครคนไหน จะเลิกคิดกูมันหมดอนาคตเพราะใคร--กูจะเติบใหญ่ใช้สมองของกูเอง จะร่ำเรียนเพียรเขียนอ่านในหน้าที่---ทางข้างหน้าไม่มีกูจะสร้าง ถนนกูฝันของกูจะเป็นทางด้วยกำลังด้วยความพยายามของกูเอง และขอน้อมใจคารวะผู้ที่ยืนหยัดเคียงข้างกันในเวลานี้ ทั้งผองเพื่อน--รุ่นพี่---ญาติผู้ใหญ่ที่ดี --- ให้รู้ว่าคนคนนี้ยังสมควรมีลมหายใจ จะถอดใจ--จะจากไปก็หลายครั้ง--เคยคิดไปเหมือนกันไม่มีชีวิตคงจะได้ ถ้านอน-นอนเเล้วพรุ่งนี้ไม่ลืมตาคงไม่มีใครจะสนใจ คงเฉยชาเหมือนเรื่องทั่วไปไม่ใช่เรื่องใหญ่ไม่มีอะไรสำคัญ เพราะคำว่ารักคำนี้จากใจจริงที่มีคอยฉุดรั้ง....จะขอบคุณจะเรียงร้อยล้านถ้อยคำ หรือจะกำนัลเป็นสิ่งของไม่อาจทดแทน... นับจากนี้คือวันเวลาที่ชีวิตคน-คนหนึ่งจะมากค่าไม่อับแสง จะสู้ไปจะไม่ยอมแพ้แม้หมดแรงแม้ต้องคลานแตะขอบเส้นฝันก็จะไป
zonkung 27 ส.ค. 2546 04:23 น. - ID 38310 
748
7
0
27 สิงหาคม 2546 05:10 น. - comment id 163278
ล้มแล้วลุก...... ปลุกและปลอบ.........เอาใจช่วย กูจะห่วย กูจะบ้า....วะหน้าไหน กูจะเซ็ง กูจะบ้า...วะ..ทำไม.. เลือกชีวิต ตัวเองไว้ เรื่องของกู อะนะ เอาใจช่วย ..
27 สิงหาคม 2546 05:15 น. - comment id 163279
ลมหลังฝนปลุกพุดพัดชาตื่นขึ้นมาแต่ฟ้าสาง .. เงียบสะท้อนให้ร่างพุดพัดชานั่งนิ่งมิไหวติงกับบทความนี้ และจะกลับมาอีกที หลังไปหาอะไรมาดื่มนคะ
27 สิงหาคม 2546 05:16 น. - comment id 163280
ทิกกี๊ ไม่หลับไม่นอนเลยนะ..และก็รูปประกอบกลอนนะ ขออมยิ้มก่อนแล้วค่อยหัวเราะคนเดียวก่อนได้ไหม
27 สิงหาคม 2546 05:24 น. - comment id 163281
ลูกผู้ชาย..ก็มีสิทธิจะร้องไห้ได้ใช่ไหม แล้วทำไมไม่ร้องไห้ราวสายฝน เมื่อวันนี้ใจเรามันทุกข์ทน ฟ้าหลังฝนรอเรียวรุ้งพุ่งมาเยือน.. พุดพัดชา..กลับไปหากลอนบทนี้มาปลอบใจที่เคยเขียนไว้ในนามสาวบ้านนา หาไม่เจอ รอแป๊บนะคะ
27 สิงหาคม 2546 05:27 น. - comment id 163282
ฉันหลงทางอ้างว้างกลางป่าฝัน คืนและวันฝันร้ายคล้ายมาสอน โลกเรานี้มีสุขเศร้าราวละคอน บางฉากตอนเจ็บร้าวเกินเล่าใคร ใจเงียบงามยามเดียวดายคล้ายสอนสั่ง อย่าสิ้นหวังคำใครใจหวั่นไหว รักตัวเองรักโลกนี้รู้ทำใจ สร้างภูมิใจในตัวเราเหงายอมทน กาลเวลาพาทุกสิ่งไม่จริงผ่าน ใจดวงหวานผ่านบทเรียนโลกโสกสับสน ให้อภัยไม่คิดร้ายยอมทุกข์ทน กลางกมลว่างว่างสร้างสิ่งดี..เพียงแค่นี้พอเพียง..ก็เพียงพอ
27 สิงหาคม 2546 05:30 น. - comment id 163284
เพราะมีเวลายามฟ้าสางก่อนตะวันมาจึงอยากปลอบประโลมใจนคะ ทะเลเมฆเสกรวงดาวละลิบลิ่ว ราวโปรยปลิวพริ้วสายไหมทอไยฝัน วิมานใดไหนเล่างามเทียมทัน ลุ่มหลงฝันวันแสนดีราตรีไพร... เดือนหยาดหวานปานโปรยโรยน้ำผึ้ง ใจดวงซึ้งซ่านสุขซุกหวามไหว กุหลาบงามยามนี้คลี่กลีบหอมยวนใจ ดอกไม้ไทยไหวกิ่งก้านหวานรับลม... ลั่นทมระทมช่อล้อลมไหว หอมเศร้าใจยิ่งไหวหวั่นวันขื่นขม ลำธารหอมหลอมระรินกลิ่นลั่นทม หมอกพร่างพรมห่มร่างร้าวช่างหนาวใจ.... ฝันฝากร่างอ้างว้างกลางไพรพฤกษ์ ดาวยามดึกพริบพราวว่าอย่าร้าวไหว อีกไม่นานดอกไม้หวานบานรับใจ ไม่ห่างไกลทิ้งใจร่างกลางผืนไพรดาวพร่างพรม ................. ฝันให้ไกลไปให้ถึงแม้ซึ้งเศร้า ผ่านเรื่องราวมากมายคล้ายมาสอน โลกเรานี้ดั่งละคอนมากบทตอน ใครจะสอนใจเราเล่าเท่าใจเรา ตามหาฝันอย่ายอมแพ้แม้พบร้าย จงได้ใช้ใจดวงงามลบความเขลา เดินต่อไปแม้ไร้ใครเคียงข้างเรา(คอยปลอบเรา) ดีกว่าเหงาหายใจไปวันวัน..ฝันทำดี..นะดวงใจ
27 สิงหาคม 2546 05:35 น. - comment id 163285
ปลอบประดลมใจเพียงแค่นี้นะคะ ให้หยัดยืน ด้วยรักห่วงใยและจริงใจ.. ฤดูกาลผ่านมาก็ผ่านไป กี่ร้อนใจกี่ฝนหนาวกี่เศร้าฝัน ฤดูกาลดอกไม้หวานบานร่วงพลัน ชีวีสั้นใช่ยืดยาวราวฤดูกาล.. ใบไม้ร่วงควงสู่พื้นซ้ำแล้วก็ซ้ำเล่า มากเรื่องราวในราวใจไหวผันผ่าน ทั้งสุขโศกโลกหยิบยื่นฝันตระการ ทั้งแสนหวานแสนเศร้าคลุกเคล้าใจ มีใบไม้มากมายนักในโลกนี้ ทั้งใบดีหนอนชอนไชไม่ถึงไหน มีใบหนึ่งฉันซึ้งค่าในราวไพร ใบสวยใสใจน้ำค้างพร่างระวี เป็นใบไม้ในราวป่าเลอค่ายิ่ง ธรรมชาติจริงธรรมดาใจใครคนนี้ สร้างคุณค่าคืนพสุธายอดคนดี หวังพร้อมพลีฝากชีวีและร่างกลางสายธารนิพพานธรรม.......
27 สิงหาคม 2546 06:52 น. - comment id 163294
ทุกหนทางภายหน้าช่างพร่ามัว อีกความกลัวครอบงำทำใจหาย จงสู้ด้วยศรัทธาจนคราตาย ฉันจะอยู่ข้างกายนายคนดี อิอิ ถ้าป้าไม่ไปซะก่อนนะเจ้าแมวซน มิ้วๆๆ ~^_^~
27 สิงหาคม 2546 09:29 น. - comment id 163308
อย่ายอมแพ้ ใจปลายทาง ................................ แข้มแข็งไว้ใจข้าอย่ายอมแพ้ อย่าอ่อนแออย่าร้องให้เมื่อใจเหงา อย่าเสียใจเมื่อวันนี้มีเพียงเรา ไร้เงาเขาเคียงข้างอย่างถาวร หักห้ามใจอย่าคิดถึงพึงจำไว้ อย่าหวั่นไหวเมื่อความหลังยังตามหลอน อย่าทำให้หัวใจเราสั่นคลอน อย่าอาวรณ์อาลัยในเวลา ทางข้างหน้ายังยาวไกลให้ก้าวเดิน ต้องเผชิญฝ่าฟันกับปัญหา ทางสายเก่าทุกข์ทนข้ามพ้นมา ให้ถือว่าเป็นบทเรียนเพียรสอนใจ อย่าตอกย้ำซ้ำเติมเพิ่มรอยแผล ไม่รังแกใจดวงเก่าเขาผลักไส จะดูแลประคับประคองมองทางไกล ไม่หวั่นไหวแม้ใจท้อรอเวลา ปลายทางฝันที่วาดหวังตั้งใจไว้ จะยาวไกลคดเคี้ยวเกี่ยวขวากหนาม จะขอสู้ฟันฝ่าพยายาม จะก้าวข้ามให้ถึงฝั่งสมดังใจ
27 สิงหาคม 2546 12:14 น. - comment id 163338
น้อมรับทุกกำลังใจ ขอบคุณครับ...
27 สิงหาคม 2546 12:20 น. - comment id 163340
เข้มแข็งไว้- กูจะไม่แพ้ กูจะไม่อ่อนแอให้ใครเห็น ทางข้างหน้าจะเป็นอย่างไรให้มันเป็น กูจะเข็นเอาความฝันนั้นมาไว้ในกำมือ .........อิ อิ..........
27 สิงหาคม 2546 13:47 น. - comment id 163370
ถ้าวันนี้แย่ที่สุดแล้ว พรุ่งนี้จะไม่แย่ไปกว่านี้ มันจะต้องดีขึ้น และดีขึ้น ...เชื่อมั่นว่าทำได้... (แต่ต้องทำด้วยนะ)
27 สิงหาคม 2546 23:44 น. - comment id 163559
อย่ายอมแพ้คนดีอย่าสิ้นหวัง อุปสรรคควรฝ่าฟันและแก้ไข ถ้าท้อแท้อ่อนแอหมดกำลังใจ เธอยังมีฉันนี่ไงที่พร้อมจะเป็นกำลังใจให้กับเธอ ***สู้ค่ะสู้ มาเป็นกำลังใจให้แล้วค่ะ เราต้องทำได้ คิดไว้นะค่ะ แล้วเราจะทำได้ตามความคิดเราค่ะ***
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
