ลำดับที่ ๔๔ ปลายดาบที่เฉียดปลายหมวก ตอน 8 เพลงรักและร้าง tiki

tiki

@	 เธอรู้ไหม	ว่าความรัก	เป็นฉันใด
ว่าเมื่อเรา		เก็บใจ	ใฝ่ฝันหา
ว่าเมื่อเรา		ผูกพัน	มั่นวาจา
จะทุกข์ใจ		ก็ไม่ว่า		ถ้ารักกัน  .........(๕๓)
	@	เธอยื่นดาบ	ไปที่พื้น		แล้วขีดเขียน
เป็นรอยเวียน	เป็นคำรัก		แล้วขีดคั่น
เมื่อเธอรัก	มีมั่นรัก		ภักดีกัน
ไม่คิดหัน		เหไป	ทางไหนเลย   .........(๕๔)
	@	จึงเป็นรัก	ที่ประเสริฐ	ล้ำเลิศค่า
เป็นคำตอบ	สลักอุรา		คราเฉลย
เธอจะรัก	อยู่เช่นนั้น	อยู่เช่นเคย
ใครจะเอ่ย		อ้างว่า	ไม่ปรานี   .........(๕๕)
	
	@	ฉันเฝ้าหลง		คอยหา	มานานมาก
คือรักแล้ว		เพื่อเขาจาก	  ไปอีกที่
ฉันจะคอย		เขาผ่านไป	ไม่ใยดี
 เจ็บครั้งนี้		เหมือนทุกครั้ง	ที่ร้างรา.........(๕๖)
	
	
	@แต่รักก็		คือรัก		สลักไว้
ในดวงใจ		ให้เฝ้าเพ้อ		ละเมอหา
ยามจากกัน	คือเจ็บช้ำ		ซ้ำน้ำตา
แต่ซ่อนสลัก	รักหนักหนา	ไว้เพียงใจ	   .........(๕๗)
	@   เธอบรรเลง		เพลงรัก	ฟังเศร้าซึ้ง
ผมนิ่งขึง		แสนปวดร้าว		เมื่อเข้าใกล้
ช่างหวานซึ้ง	ถึงบึ้งทรวง		ห้วงหทัย
แล้วเธอเดิน	เร็วจากไป	ไกลลับตา.........(๕๘)
	
	@  ขออภัย	นะแม่นาง	ผู้ร้างรัก
ผมขอโทษ		เข้าใจผิด		คิดไปว่า
เธอแอบซ่อน	หนุ่มหล่อ		เริงกามา
ไว้เบื้องหลัง	ทีท่า		ว่ามีธรรม.........(๕๙)
	
	@  .เธอเป็นเพียง	หญิงหนึ่ง	ซึ่งคงมั่น
คงได้สัญ-		ญากับตัว		ไม่ถลำ
ไม่ประพฤติ	ว่ารักใคร		ให้จดจำ
พฤติกรรม		ดูละม้าย		คล้ายแม่ชี........(๖๐)
	
	
	@	เธอปวดร้าว	และผม		ก็ปวดร้าว
เธอเศร้าสร้อย	ผมก็เศร้า	ไม่สุขี
แต่มีสิ่ง		หนึ่งพลัน		ในวันนี้
ผมยินดี		ที่พบเจอ	เธอทักทาย   .........(๖๑)
	
	@	เธอรู้จัก		ทักผม	และปลอบขวัญ
ไม่ใจร้าย	ห้ำหั่น	อย่างที่หมาย
เพลงรักสาป	จากสวรรค์	นั้นคล้ายคล้าย
เธอรับไว้		ทราบแล้วไซร้	ว่าผมรัก   .........(๖๒)
	
	@ผมยินดี		เพียงเท่านี้	ที่ได้พบ
ได้ประสพ		พบพูดจา		เป็นค่าหนัก
คุ้มคุณค่า		การรอคอย	ที่เธอทัก
เจ็บเพราะรัก	ไม่เป็นไร		ใจมั่นคง	   .........(๖๓)
	
	@ ผมเดินกลับ		ไปหมู่บ้าน	นั้นนานมาก
ทางวกเวียน	แสนลำบาก	เกือบลืมหลง
แต่หูผม			ยังแว่วเสียง		ในไพรพง
เพลงรักนั้น		ซาบซึ้งคง	ค่าในทรวง.........(๖๔)