อาจเพียงแค่คล้าย แล้วก็อาจไม่ใช่ฉัน แค่เพียงเพราะใจเธอไม่เคยรู้เท่าทัน และเพียงเพราะใจฉันก็อ่อนก็ไหว สิ่งที่อยู่ในน้ำ อาจไม่ใช่ปลา และสิ่งที่อยู่บนฟ้าก็ไม่ใช่นกเสมอไป บางสิ่งที่เธอคิดว่าใช่ อาจเพียงเพราะหัวใจเธอสร้างภาพลวงตา ค่ำคืนที่เธอร้องไห้ ค่ำคืนที่หวั่นไหว ค่ำคืนที่เหว่ว้า เธอขอยืมมือฉันเพื่อซับน้ำตา และวันนี้ฉันก็หวั่นไหวเหว่ว้าไม่ต่างกัน อาจเพียงแค่คล้าย แล้วก็อาจไม่ใช่ฉัน เพียงผ่านมา ซับน้ำตา แล้วจากกัน หัวใจยังคงถูกขีดคั่น ด้วยคนคนนั้น คนที่เธอรอคอย..
19 สิงหาคม 2546 23:53 น. - comment id 161356
ฉันอาจเป็นเพียงแค่เหมือน ที่เธอนั้นคิดเสมือนว่าฉันใช่ แต่จริง ๆ เธอนั้นมีใครในหัวใจ ฉันจึงไม่ใช่คนนั้นที่เธอฝันและรอคอย ***กลอนไพเราะมาก ๆ เลยค่ะ***
21 สิงหาคม 2546 17:13 น. - comment id 161614
เ ห ว อ ! ! ไ ป เ ล ย อ่ า ค๊ า า ช อ บ ม า ก . . . =^________^=
22 สิงหาคม 2546 09:35 น. - comment id 161846
ขอบคุณครับ.. อ่านคอมเม้นท์ดีๆแล้วมีแรงเขียนต่อ..
22 สิงหาคม 2546 10:47 น. - comment id 161861
เหมือน...ได้รับรู้เรื่องราวแบบนี้บ่อยๆ ฉันกันตัวเองออกมา เพียงสองขา...พาตัวเองออกไปสู่โลกกว้าง อาจไม่พบใคร...ที่จริงใจ...ระหว่างทาง ฉันก็พร้อมยืนอยู่ห่างห่าง...พร้อมความอ้างว้าง ....ที่ติดตัวมา.... ฉันเดินออกไป พยายามให้ไกล...ไกลยิ่งกว่า กว่าที่ใคร จะเข้าใจ อะไรอะไรต่างต่างนานา ไม่อยากได้ชื่อว่า ยืมมือใครมาซับน้ำตา ในเวลา ....ที่เหงาใจ....
24 สิงหาคม 2546 09:52 น. - comment id 162511
ฟังดูแล้วรู้สึก อ้างว้าง ไร้สิ่งยึดเหนี่ยวเลยนะ ........^-^........ ..................