แงซายจอมจักรา

อัลมิตรา

...เกิดมาเยี่ยงกษัตริย์ขัตติยราช 
...แต่อนิจจา! อนาถนัก 
...ต้องพลัดพรากถิ่นฐานแหล่งกำเนิด 
...ซมซานพเนจรไปทั่วเขตแคว้นแดนกันดาร 
...ทุกหุบห้วยละหานลำเนาไพร 
...ข้าบุกบั่นไปปิ่มเลือดตากระเด็น 
...มีดวงดารากรแทนประทีปส่อง 
...ฝากอนาคตไว้กับหมู่เมฆอันเลื่อนลอย 
...สุริยา ประทานพลังฤทธิ์ให้แก่ข้า 
...จันทราเปรียบเสมือนเพื่อนใจ 
...หากสวรรค์ส่งข้ามาเกิดจริงแล้วไซร้ 
...ข้าคงกลับคืนไปสู่เจ้าได้สมจินต์ 
...รอข้าก่อน อาณาจักรสีทองอันผ่องใส 
...รอข้าก่อน ประชากรทั้งหลาย 
...และรอข้าก่อน ศัตรูหมู่อมิตร 
...ข้ากำลังจะกลับไป กลับไป...   
เกิดมาเยี่ยงกษัตริย์ขัตติยราช
โอ้..! อนาถบาปกรรมตามหนุนหลัง
ต้องพลัดพรากจากถิ่นสิ้นเวียงวัง
ซมเซซังพนเจรรอนแรมไกล
ผ่านหุบเขาลำเนาป่าละหาน
มากพบพานความยากแค้นเกินแค่นไหว
มวลดาราดั่งโคมทองส่องผืนไพร
ฝากฝันไว้กับมวลเมฆเฉกเช่นเงา
สุริยารังสรรค์ขวัญแกร่งกล้า
อีกจันทราดุจสหายให้คลายเหงา
ฤๅสวรรค์กำหนดบทตัวเรา
จะคืนเหย้าสู่เมืองเรื่องความจริง
รอข้าก่อนแผ่นดินถิ่นกำเนิด
รอข้าเถิดท่านทั้งหลายเหล่าชายหญิง
รอข้ากลับดับอมิตรอย่าคิดติง
ข้าจะชิงบัลลังก์รั้งกลับคืน ....