พอได้จับปากกาทีไร สมุดขาวใสๆต้องเต็มไปด้วยชื่อใครคนหนึ่ง พร้อมภาพประกอบชายหญิงนั่งมองตากันซึ้งๆ บวกด้วยหัวใจอย่างละครึ่งเอามาประกอบกัน มีตัวหนังสือเป็นตัวสื่อความหมาย อ่านแล้วอมยิ้มได้ คอยคิดคอยเอาไปแอบฝัน คิดไปนู่น คิดไปนี่ คิดไปสาระพัน จนบางวันหัวใจฉันไม่ได้หลับไม่ได้นอน ต้องโทษเจ้าปากกาตัวดี ชอบนำความหวั่นไหวนี้มาไว้ในใจอ่อนๆ ทั้งที่ฉันเป็นคนเข้มแข็งแต่ความรู้สึกต้องมาโดนบั่นทร ความคิดถึงที่หลบซ่อนจึงได้โอกาสร่อนตัวแสดงออกมา...
11 สิงหาคม 2546 23:54 น. - comment id 159491
อืมมม ... ซะงั้นน่ะ 555
12 สิงหาคม 2546 00:36 น. - comment id 159504
มีกลอนใส ๆ ให้อ่านอีกแล้ว อินเลิฟอยู่รึเปล่าน้า... กลอนน่ารักมากค่ะ คนอ่านก้ออ่านไปอมยิ้มไปเช่นกัน :)
12 สิงหาคม 2546 19:46 น. - comment id 159608
สมุดเล่มนั้นอยู่ใหน อ่ะ อยากอ่าน แล้วสิ ( อยากรู้อยากเห็น อ่ะ )
12 สิงหาคม 2546 22:26 น. - comment id 159664
หึหึ.. เก่งเข้าไป...เก่งเข้าไป...