> ชีวีนั้นลุล่วง สู่ห้วงเหวที่ผ่านผัน ชีวีแต่ละวัน ล้วนเสกสรรค์ประดังมา ค่ำคืนนั้นเดียวดาย สิ่งที่หมายปลายฟากฟ้า อยากเหยียบก้อนเมฆา ห้วงเวหาเป็นเช่นไร เศษฝันที่โบยบิน แต่ละถิ่นเป็นไฉน สายลมชวนพัดไป ให้หลงใหลและอาวรณ์ กี่วันอันอ้างว้าง แลสล้างเวิ้งนคร กายาให้รุมร้อน ในฤทัยให้คะนึง โหยหาฅนใกล้ใจ เหม่อมองไปใจร้าวรึง โห่ร้องให้อลอึง หนวกหูจังดังทำไม กำลังละโลดแล่น ณ ห้วงแผ่นฟ้าไกล ภวังค์ที่ฝันใฝ่ ฉันตกไปในภวังค์ เวลาระทมทุกข์ เหมือนติดคุกไร้กำลัง สิ้นแล้วที่เคยหวัง ทลายลงด้วยน้ำมือ เสแสร้งกันดีนัก ไร้พวกพรรคจะลุกฮือ สมใจกระไรฤๅ ฅนเกลียดชังแล้วสะใจ . . . . . .
|NdEpEndEnT 8 ส.ค. 2546 17:15 น. - ID 37586 
923
1
0
9 สิงหาคม 2546 09:56 น. - comment id 159453
พี่พุดรักและเข้าใจและอยากปลอบใจนะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
