+++ พระคุณแม่ +++

วฤก

โคลงสี่สุภาพ
๏ เพลงเก่าแม่กล่อมร้อง.....ประโลมนอน
เสียงเห่เอเอ้กลอน.............กาพย์แก้ว
กวีไหนใส่อักษร................สรรค์แต่ง
เติมศัพท์เสียงสดับแล้ว.......รสล้ำคำความ ฯ
๏ ยามไสยาสน์ซบอ้อม-.....อกละมุน
ยามเหนื่อยแม่คอยจุน........จุ่งสู้
ยามแสวงสิ่งสวัสดิ์หนุน......แนะที่.....ดีนอ
ยามหกล้มแล้วกู้...............เกาะขึ้นขืนถลา ๚
สัททุลวิกกีฬิตฉันท์ ๑๙
๏ ลูกก้าวไปมิละไกลพิสัยนยนะหา
หากพลาดและพลั้งมา..........................พยุง ฯ
๏ ยืนอยู่ด้วยมนะช่วยจะอวยธุระผดุง
ด้วยหมายจะบำรุง...............................ประทัง ฯ
๏ ท่านเฝ้าแลและชะแง้ชะงักภยะระวัง
ใดร้ายรึรีบบัง.....................................ทุเลา ฯ
๏ ถึงลูกแกร่งพละแรงก็มาติกะมิเพลา
พาร่างชราเบา....................................ระบาญ ๚
ฉบงง ๑๖
๏ คุณแม่แม้จะประมาณ.................เหมือนใดไหนปาน
เปรียบถ้อยร้อยคำรำพัน ฯ
๏ พากย์เก่าเบาราณขานกัน............กลายฟ้าเป็นบรรณ
เบิกหมึกจารึกสมุทรจาร ฯ
๏ จับลากปากกาหล้าขาน..............เขียนสือสื่อกานท์
กรองกลั่นบรรยายระบายแร ฯ
๏ ฤๅเปรียบเทียบห้วงดวงแด..........ดลศัพท์งับแง
งอกกว่าจารึกนึกความ ๚
ดอกสร้อย
๏ เพลงเอ๋ยเพลงเก่า......................ขับขานเล่าร้องซ้ำข้อคำถาม
พระคุณแม่แค่ไหนใครนิยาม............ยังเฝ้าตามแต่บรรพ์พรรณนา
เพียงเสียงเห่เอเอ้ไกวเปลกล่อม.......ลูกยังน้อมมโนนึกคิดศึกษา
บุญคุณเสียงเจรียงกล่อมถนอมมา....ประเมินค่าคิดไฉนใครรู้เอย ๚ะ๛
๑ สิงหาคม ๒๕๔๖