คงจากกันไปเฉยเฉย เหมือนไม่มีวันที่เคยได้เคียงข้าง กลิ่นอายความรักเพียงแผ่วบาง ก็คงค่อยค่อยเลือนห่างแล้วลอยหาย คำคิดถึงต่อกี่คำ คงมีค่าแค่ตอกย้ำความเดียวดาย ความรักก็คงเป็นเช่นเม็ดทราย ที่โผลงเวียนว่ายทะเลน้ำตา เหมือนไม่รู้ เหมือนไม่เห็น เหมือนเธอไม่เคยรู้สึกดังเช่นที่ฉันโหยหา เหมือนไม่เคยมีความหมายในสายตา เหมือนไม่เคยจะมีค่าในความทรงจำ อาจคิดไปเพียงฝ่ายเดียว เธอไม่เกี่ยว ไม่ต้องรับผิดชอบความเจ็บช้ำ ฉันผิดเอง ที่ให้คุณค่ากับคำทุกคำ ผิดที่ปล่อยฝันให้ก้าวล้ำ จากสิ่งที่เป็นจริง ต่อนี้คงอยู่เพียงห่างห่าง ปลอบโยนความรู้สึกอ้างว้าง เหมือนคนถูกทอดทิ้ง ทบทวนว่าสิ่งไหนคือความฝันและสิ่งไหนกันคือความจริง เลือกที่จะจดจำเพียงบางสิ่ง และยอมรับว่าความจริง บางครั้งก็ไม่งดงาม
23 กรกฎาคม 2546 11:16 น. - comment id 156058
ฉันผิดเองคนดีฉันนี้ผิด ที่ไปคิดผูกจิตคิดใฝ่ฝัน ฉันผิดเองคนดีผิดทุกวัน ที่ไปสนคนอย่างเธอนั้นทุกวันเวลา ***ชอบ 2 ท่อน สุดท้ายมาก ๆ เลยจ๊ะ กินใจดี***
23 กรกฎาคม 2546 11:43 น. - comment id 156063
ขอบคุณครับ ผู้หญิงไร้เงา ที่มาให้กำลังใจกันอยู่เสมอๆ... รู้สึกดีจัง........ :)
23 กรกฎาคม 2546 12:22 น. - comment id 156064
ชอบบทที่ 3 มากที่สุดค่ะ ดูเหมือนจะไม่. . . ทั้งที่มันเป็นไปอย่างนั้น รอยยิ้มที่เธอได้รับจากฉัน เธอคงสัมผัสมัน. . .แค่คำทักทาย ทานข้าวเที่ยงยังค่ะพี่หมอก. . . =^__________^=
23 กรกฎาคม 2546 14:25 น. - comment id 156100
เรียบร้อยแล้ว... นกล่ะ กินหรือยัง..?
23 กรกฎาคม 2546 19:42 น. - comment id 156160
กี้ไปกินเย็นตาโฟกะเพื่อนอิ่มมั่กๆ อาหร่อยด้วย =^________^=
23 กรกฎาคม 2546 22:09 น. - comment id 156179
ขอให้ความเศร้าจางหายเช่นหมอกจาง แวะมาเยี่ยมง่ะ
24 กรกฎาคม 2546 08:50 น. - comment id 156232
อ๊ะ.. อยากกินเย็นตาโฟ ไม่ได้กินตั้งนานและ.. หวัดดีครับ ฤกษ์ :) ขอบคุณด้วยในคำอวยพร..
25 กรกฎาคม 2546 13:02 น. - comment id 156637
เกิดอะไรขึ้นกับเธอ คนที่เคยเจอว่าเริงร่า ที่เขียนกลอนสดใสที่ผ่านมา ใยบทนี้เอาน้ำตา มาเขียนกลอน
16 ตุลาคม 2546 09:27 น. - comment id 174563
โดนๆๆใจค่ะ