หากหมดรักสิ้นไร้ใจคิดถึง อย่าโกรธขึ้งถึงโทษพิโรธถาม เก็บอดีตไว้ในแฟ้มที่งดงาม นึกถึงยามหวามหวานสะท้านใจ ใครกำหนดบทพรากที่หลากรส ให้กำสรดโศกราญหักหาญไว้ กาลเวลาย่อมกำกับให้แปรไป บนเวทีที่ยิ่งใหญ่ในมายา
พี่ดอกแก้ว 23 ก.ค. 2546 07:26 น. - ID 36959 
701
6
0
23 กรกฎาคม 2546 09:39 น. - comment id 156031
มายาฝันวันร้าวรานผ่านนานแล้ว เหลือดอกแก้วบานกลางใจใครอีกหน รจนาฝันมอบวันดีเกื้อกมล และเราคนบนเวทีฝันต้องปันใจ ไม่ว่าถูกหรือผิดไม่คิดร้าย กุมมือไว้ก้าวพร้อมกันวันยิ่งใหญ่ มอบไฟฝันโอบเอื้อใจต่อใจ ฉันมีไหล่นะที่รักให้พักพิง บนถนนสายดอกไม้คล้ายบางครั้ง ลมแห่งหวังพัดผิดลิดรอนกิ่ง กอดอกรักหวังเก็บให้ใครจริงจริง กลับขว้างทิ้งเหยียบซ้ำกระหน่ำใจ แต่อภัยให้หัวใจใครทั้งหล้า ด้วยเกิดมาคนละเนื้อใจไม่หวั่นไหว หากคิดดีทำดีเพาะเนื้อใจ ให้งามในใครตัดสินมิสิ้นรักมิสิ้นงาม..แค่คำคน! .................. เนื้อดินดีเพาะพืชพันธุ์เนื้อใจนั้นเพาะความดี สาวบ้านนา นั่งโดดเดี่ยวเปลี่ยวใจริมทะเลกว้าง โลกอ้างว้างร้างไร้ใจสลาย ขอบฟ้าไกลน้ำจรดฟ้ายิ่งเดียวดาย ใจสลายคล้ายเศษแก้วแล้วนะใจ... ก้มลงกอบหัวใจหวังคืนกลับ เศษแก้วยับกับธุลีที่ร้าวไหว หยาดน้ำตาราวหยาดฝนตกต้องใจ หยาดเลือดไหลไหวสะเทือนเตือนเจ็บจำ.. ใจดวงงามนิ่งงันกับฝันร้าย โลกสลายหายวับรับรอยช้ำ ใจดวงหวานรานร้าวทุกข์ระกำ จนบอบช้ำย้ำรอยแผลแพ้ทั้งใจ... ทรุดกายลงแหงนวอนฟ้าท้าลมฝน พระเบื้องบนทอดทิ้งลูกฤาไฉน ร่างทั้งร่างทั้งเลือดเนื้อและหัวใจ ท่านใช่ไหมรู้ดีที่เป็นมา.. ก้มลงกราบกินดินทรายขอหมายมาด กี่ภพชาติให้ลูกพ้นพิพากษา จากคำคนผู้ไม่รู้ไม่เห็นในวิญญาญ์ ลูกเหว่ว้าหาทางธรรมน้อมนำใจ.. สวดขอพรกี่พันครั้งหาทางออก ลบช้ำชอกสร้างพลังเริ่มหวังใหม่ ลืมเงาเศร้าลบรอยร้าว เคี่ยว..เนื้อใจ.. หวังหว่านไถเพาะพืชพันธุ์สร้างฝันดีมอบโลกงาม ด้วยรักและรักและรักด้วยใจจริงจากใจ
23 กรกฎาคม 2546 09:57 น. - comment id 156035
ใครหนอใครกำหนดบทบาทรัก ให้ต้องพักพิงแอบอิงแล้วทิ้งขวาง ใครหนอใครกำหนดบทบาทความเลือนลาง ให้อยู่คู่กับรักที่อ้างว้างอย่างดายเดียว ***ถ้าจะถามผู้หญิงไร้เงา คงตอบไม่ถูกเหมือนกันค่ะ แวะมาเป็นกำลังใจให้แล้วกันนะค่ะ***
23 กรกฎาคม 2546 10:31 น. - comment id 156052
ตอบไม่ได้เหมือนกันว่าใครกำหนดบทพรากที่หลากรส............แต่สุดท้ายก็ใจเรานั่นแหละ ......เก็บสิ่งดีดี ที่งดงามไว้ในใจ อย่านึกถึงสิ่งที่ทำให้เราเป็นทุกข์ นึกถึงในสิ่งที่มีความสุข แค่นี้ก็สุขใจ........
23 กรกฎาคม 2546 23:47 น. - comment id 156191
ทั้งหมดมวลบทพรากที่หลากรส ถูกกำหนดด้วยจิตหมดพิศมัย เป็นกฎเกณฑ์ธรรมชาติมีปัจจัย มีผลได้มีผลเสีย...เป็นธรรมดา สวัสดีนะครับีพี่ดอกแก้ว ไม่ได้มาเยี่ยมเยียนนานเลย ด้วยภาระกิจไม่ว่างไม่ค่อยได้เข้ามาหน่ะครับ
24 กรกฎาคม 2546 00:06 น. - comment id 156192
@คุณพุดขา ..... ขอบคุณมากค่ะ คำกลอนที่จริงใจ ..เปี่ยมไปด้วยพลังชีวิตที่จริงจัง โศกเศร้า ....เสียใจ ...ไร้ความหวัง ..และให้กำลังใจ ..มากมายหลายรสชาติในความเป็นมิตร .......งามน้ำใจเหลือเกินกับเรื่องราวที่บอกกล่าว ...ห็แค่คำคน ..... อยากอิงไหล่ใจร้าวคราวอ่อนล้า หยาดน้ำตารินหยดรดความช้ำ ใจเอ๋ยใจ..เจ็บเพียงไม่จดจำ ถูกเขาย้ำอยู่อย่างนี้ที่รอยเดิม หวังให้หวานนานเนิ่นเพลินมายา หลงวาทีมีวาจาน่าส่งเสริม กลับลวงใจให้ล้มข่มซ้ำเติม ที่แผลเดิมซ้ำซ้ำไม่หนำใจ แต่ยังไมตรีจากมิตรรัก มาถามทักรักษาพาใจใส เอื้ออาทรวอนวาจาหวานละไม อยู่เป็นเพื่อนปลอบใจให้หายราญ
24 กรกฎาคม 2546 12:29 น. - comment id 156279
@....ผู้หญิงไร้เงา คนสองคนสองใจในวันเก่า รวมใจสองปองเข้าเป็นใจใหม่ พอเวลาพ้นผ่านเนิ่นนานไป ใจหนึ่งใจกลายเป็นสองของใครของมัน ขอบคุณนะคะที่มาเป็นกำลังใจให้
24 กรกฎาคม 2546 12:30 น. - comment id 156280
@...พวงชมพู เป็นความคิดที่ดีงามมากค่ะ เก็บสิ่งดีๆไว้ ..ให้ใจงามต่อไป
24 กรกฎาคม 2546 12:32 น. - comment id 156281
@...บุรุษแห่งสายน้ำ ความเป็นไปของธรรมชาติ ..เป็นเช่นนี้เสมอ ..ไม่อาจบังคับบัญชาได้ เป็นไปตามกำลังที่เกื้อหนุนนะคะ ขอบคุณมากค่ะที่เจียดเวลามาเยี่ยม ดีใจมากค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
