แต่ก่อนก็ต่างคนต่างอยู่ ไม่เคยอยากรู้กว่าจบแล้วใครจะไปไหน ไม่เคยคิดถึงวันลา...ว่าห่างไกล ไม่สนใจวันที่ใกล้เข้ามา ...จนมาถึงวันนี้ กับสิ่งดี ๆ ที่เคยมีค่า กำลังจะจากไปอย่างไม่มีวันกลับมา เรียบเรียงคำพูดไม่ถูกว่า...จะร่ำลาอย่างไร มันคิดอะไรไม่ออกซักอย่าง ดู ๆ อ้างว้างไม่รู้จะไปทางไหน เพื่อนรัก..ขอโทษที่ไม่มีคำพูดใด ถ้ามันจำเป็นต้องพูดอะไร ...ฉันขอให้น้ำตาที่มันไหลบอกแทน
16 กรกฎาคม 2546 18:08 น. - comment id 154544
จบประโยคได้สวยงามมากจ๊ะ
18 กรกฎาคม 2546 15:31 น. - comment id 154997
@@ยามร่วมเรียนเฉยเฉยไม่เคยสน เราต่างคนต่างไปตามใจฝัน มาวันนี้ใกล้พรากจะจากกัน รู้สึกหวั่นหวั่นหวาดประหลาดใจ @@เริ่มมองเห็นคุณค่าคำว่าเพื่อน ส่วนลึกเหมือนผิดหวังหยั่งรู้ได้ ความรู้สึกดีดีที่ห่วงใย จบ..จากไกล..ไม่อยากจะจากเธอ@@..??เรียนจบ..แต่ไม่อยากจาก..เห่อๆๆ