รอ

สุวรรณวัฒกี

ฉันยืนอยู่เดียวดายใต้ฟ้ากว้าง
ฉันอ้างว้างร้องไห้กลางสายฝน
คนที่รักอยู่ห่างช่างมืดมน
ฉันต้องทนยืนอยู่สู้ต่อไป
เพื่อรอคอยความหวังพลังรัก
เพื่อสลักคำกลอนแม้อ่อนไหว
เพื่อหาคนเหลียวแลแผลในใจ
เพื่อรอใครคนนั้นหันมามอง				
comments powered by Disqus
  • ราชิกา

    15 กรกฎาคม 2546 17:56 น. - comment id 154311

    ฉันยังรอเธออยู่รู้บ้างไหม
    ว่ามีใครอีกหนึ่งคนเฝ้าค้นหา
    ความคิดถึงที่หวานซึ้งและตรึงตรา
    คอยเวลาประสานใจใครคนดี....ฯ
    
    มาร่วมรอคอย..นะคะ..แวะมาทักทายค่ะ..
    
  • สุวรรณวัฒกี

    15 กรกฎาคม 2546 18:10 น. - comment id 154314

    ขอบคุณครับ
  • น้ำ

    15 กรกฎาคม 2546 18:14 น. - comment id 154316

    รอคอยลอยคลองน้ำนอง
    ใฝ่ปองร้องร่ำรักสอง
    ขวัญเรียมรักแท้ฝั่งคลอง
    หวังคล้องใจรักคำเร้า
    
    มายืนอยู่ข้างด้วยคนนะ
  • สุวรรณวัฒกี

    15 กรกฎาคม 2546 18:21 น. - comment id 154319

    ขอบคุณครับ แฮ่
  • ตามฝัน

    15 กรกฎาคม 2546 22:08 น. - comment id 154398

    ใช้บทกลอนเป็นสื่อกลางยามเจ้าเหงา
    ช่วยบรรเทาความโศกเศร้าให้เจ้าหาย
    ใช้กวีคล้ายกระดาษวาดระบาย
    ช่วยผ่อนคลายให้ความเหงาเจ้าเบาบาง
    
    ไม่ต้องเหงาหรอกนะ มาอยู่เป็นเพื่อนแล้วจ้ะ :)
    
  • ใจปลายทาง

    15 กรกฎาคม 2546 23:21 น. - comment id 154416

    ไม่ได้ทนอ่านนะค่ะ อ่านด้วยความเต็มใจค่ะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน