ฟ้าครึ้มฝนจนช้ำคล้ำไปทั่ว เมฆหม่นมัวมืดหมดแสงหดหาย อากาศเย็นเยือกจัดลมพัดสบาย ฝนสาดสายปรายโปรยโรยหล่นพรำ ใบไม้เซียวเขียวชอุ่มชุ่มสดชื่น ลำต้นยืนยื่นกิ่งอิงฝนฉ่ำ อารมณ์ฉันพลันสลัวมัวหมองคล้ำ ถูกขย้ำห้ำหั่นวันฝนมา ฉันต้องทนด้นเดินเพลินสายฝน แต่ใจบ่นพ่นไปอะไรหนา เหตุไฉนไยฝนหล่นลงมา ทำขายหน้าบ้าจริงวิ่งลุยไป แม้เปียกปอนชอนไชไปจนถึง สถานซึ่งพึ่งรอดปลอดฝนได้ แต่ฝนนั้นพลันหายมลายไป เมื่อแดดใสได้ส่องฉันจ้องงง
นกตะวัน 5 ก.ค. 2546 22:11 น. - ID 36163 
280
0
0
6 กรกฎาคม 2546 09:53 น. - comment id 152124
@@ฝนฉ่ำฟ้าคราใดหัวใจเหงา เมฆสีดำปนเทาเศร้าหนักหนา ปล่อยให้สายน้ำฝนปนน้ำตา เมื่อรักมาพลัดพราก..ไปจากใจ@@..??
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
