นั่งอยู่บนขอนไม้เล็กๆ ชี้ชวนเธอดูขอบฟ้า เธอชี้ให้ดูดอกหญ้าข้างๆ สายลมแผ่วพัดเส้นผม เคลียคลอแก้ม เอื้อมมือไปปัด เธอส่งยิ้ม ไม่มีสายหมอกที่หุบเขาด้านล่าง แต่มีสายหมอกในดวงตา บางอย่างที่ไม่กระจ่าง หากอุ่นวาบไปทั้งหัวใจ สายลมพัด แดดอ่อนวิบไหว เธอสานนกตัวเล็กจากใบหญ้า เพียงแตะมือเธอแผ่วๆ เจ้านกน้อย ก็พาหัวใจบินไปสุดฟ้า
หมอกจาง 1 ก.ค. 2546 12:36 น. - ID 35948 
797
3
0
1 กรกฎาคม 2546 14:43 น. - comment id 150849
Oh, my goodness!!! How sweet of your poem. Vow! You get better and better in writing. May I borrowed it? I want to translate it and ask the wind to send it to someone.
1 กรกฎาคม 2546 14:56 น. - comment id 150855
Sure!! MW :) ตามสบายเลยครับ.. ดีใจที่แวะมาเยี่ยมกัน..
1 กรกฎาคม 2546 15:30 น. - comment id 150867
หน้าส่วนตัว
^*^
^*^
^*^...เหมือนนั่งอยู่กลางธรรมชาติ..^*^
มีความรักที่ล่อยลอยรอบๆกาย
เป็นความรักที่งดงามจัง
ชอบค่ะชอบมากๆ
^*^..................^____^..................^*^
1 กรกฎาคม 2546 16:31 น. - comment id 150889
ภ า ษ า อ่ อ น ไ ห ว จั ง. . .
ข อ เ ก็ บ น ะ
=^________^=
2 กรกฎาคม 2546 12:26 น. - comment id 150912
มีแอบแต๊ะอั๋งด้วยแฮะ
4 กรกฎาคม 2546 12:05 น. - comment id 151521
ขอบคุณแนทตี้.. :) เก็บเลยแม่มดน้อย..จะเอาอีกอันด้วยก็ได้นะ.. :) แบบซื้อ1แถม1เลย :) - ละอองน้ำ- เกลียดคนรู้ทันแฮะ :)
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
