จะยิ้มให้อย่างช้าช้า เร็วกว่านั้นน้ำตาฉันคงไหล เมื่อเธอมีคนที่จะฝากใจ ฉันก็คงทำได้แค่เพียงนี้ ส่งยิ้มให้.. แม้ต้องใช้กำลังใจทั้งหมดฉันที่มี ก็จะยังยืนอยู่ไม่หลบหนี ยังยืนอยู่ตรงนี้ ยิ้มให้เธอ ขอบคุณที่เป็นที่ให้ฝากฝัน เป็นกำลังใจให้กันอยู่เสมอ ขอบคุณที่ช่วยร้องไห้ กับทุกเรื่องร้ายที่ฉันเจอ ขอบคุณที่เป็นจุดหมาย ในปลายตาที่ฉันมองเหม่อ ในทุกทุกครั้งที่เธออยู่ห่างไกลสายตา ต่อนี้วันคืนคงว่างเปล่า ไม่ว่าสายลมหรือแสงดาว คงชวนให้เหงาและโหยหา พรุ่งนี้ที่จะมาถึง.. คงมีไว้เพียงเพื่อคะนึงถึงวันที่ผ่านมา ทุกบทกวีคงจะมีคุณค่า.. เพียงเพื่อนปลอบความเหว่ว้าในคืนเงียบงัน จะส่งยิ้มให้อย่างช้าช้า.. แทนถ้อยคำอำลา ให้กับทุกสิ่งที่เคยฝัน ให้กับเรื่องราวร้อยพันอย่าง ให้กับทุกก้าวย่างที่เคยเคียงข้างกัน ด้วยนับแต่นี้คงจะมีกระจกกั้น.. แบ่งโลกของความฝัน ออกจากความเป็นจริง
30 มิถุนายน 2546 14:33 น. - comment id 150581
มาดูคนส่งยิ้มน่ะ... หวัดดีจ้า
30 มิถุนายน 2546 17:37 น. - comment id 150604
อืมม์!!. . .กระจกกั้นแบ่งโลกของความฝันและความจริง เปรียบเทียบดีจังค่ะ. . .ชอบๆ =^__________^=
30 มิถุนายน 2546 19:21 น. - comment id 150639
จ ะ ยิ้ ม ใ ห้ เ ธ อ เ ห มื อ น อ ย่ า ง เ ดิ ม จ ะ ร่ า เ ริ ง เ พิ่ ม ขึ้ น อี ก ห ล า ย เ ท่ า จ ะ ดู แ ล แ ล ะ ห่ ว ง ใ ย เ ธ อ เ ห มื อ น เ ก่ า จ ะ ยิ้ ม . . . จ ะ ร่ า เ ริ ง . . . จ ะ ไ ม่ เ ศ ร้ า . . . . . . จ ะ ไ ม่ ทำ ใ ห้ เ ธ อ แ ล ะ เ ข า ลำ บ า ก ใ จ =^_____________^=
30 มิถุนายน 2546 21:32 น. - comment id 150697
มารับรอยยิ้มจ๊า
30 มิถุนายน 2546 22:36 น. - comment id 150730
ควรปรึกษาหมอ อาจจะเป็นอัมพฤก ยิ้มช้าอย่างนี้
1 กรกฎาคม 2546 01:02 น. - comment id 150746
หวา...หมอกจางอกหัก ขำคุณฤกษ์จัง
1 กรกฎาคม 2546 11:30 น. - comment id 150812
ขอบคุณครับๆๆๆๆๆ ทุกๆคนเลย.. แม่มดน้อยน้อยนี่ให้สอง (ๆๆ) เพราะมาทักตั้ง2รอบ.. :) เอ้อ..ละอองน้ำ ฟังจากน้ำเสียงนี่ไม่ได้เห็นใจกันเลยนะ.. :)