คื น ที่ ฝ น ต ก ห นั ก มี ฝ น เ ม็ ด อ้ ว น อ้ ว น พ ร า ง พ รู โ ป ร ย ล ง ม า แ ต่ ฉั น อ ย า ก ดู ด า ว ฉั น นั่ ง ร อ ด า ว แ ล้ ว เ ห มื อ น มี ใ ค ร สั ก ค น ใ จ ดี ช่ ว ย ก ด ปุ่ ม ห ยุ ด ฝ น แ ล้ ว ด า ว ด ว ง น้ อ ย ใ ห ญ่ โ ผ ล่ กั น อ อ ก ม า ป ร ะ ชั น แ ส ง สี สั น พ ร า ว แ พ ร ว ร ะ ยิ บ ร ะ ยั บ ต ร ะ ก า ร ฉั น ม อ ง อ ย่ า ง ชื่ น ช ม ส ม กั บ ก า ร ร อ ค อ ย ยิ่ ง ดู ยิ่ ง เ ห มื อ น อ ยู่ ใ ก ล้ แ ล้ ว ฉั น พ บ ว่ า ตั ว เ อ ง ไ ม่ ไ ด้ เ พ่ ง ม อ ง ท้ อ ง ฟ้ า แ ต่ พ บ ว่ า กำ ลั ง ชื่ น ช ม ธ า ร ด า ว ด า ร ด า ษ
ปุถุซน 26 มิ.ย. 2546 19:17 น. - ID 35766 
792
2
0
26 มิถุนายน 2546 20:41 น. - comment id 149824
ฉันเห็นดาวบนฟ้า แต่ฉันกลับนึงถึงเม็ดฝน ฝนเพิ่งหยุดลงเมื่อตะกี้ กลิ่นฝนยังจางอยู่ในบรรยากาศ ดาวบนฟ้าคงไม่แจ่มเช่นนี้ ถ้าไม่มีฝนที่ตกโปรยปราย ก่อนหน้าที่ฉันจะชมดาว
27 มิถุนายน 2546 01:05 น. - comment id 149869
มีใครบ้างเล่าหนอคลอ(ขอ)ดินบ้าง แหงนเงยอ้างมองแต่ดาวว่าพราวสวย ไม่มีดินยืนดูดาวจะงงงวย ฟ้าว่าสวยใช่ของตายให้เท้าเราได้ก้าวเดินเพลินชมดาว.. ดาวไว้ฝัน ดินนั้นไว้หยัดยืนในโลกจริงค่ะ
27 มิถุนายน 2546 01:07 น. - comment id 149870
มีใครบ้างเล่าหนอคลอ(ขอ)ดินบ้าง แหงนเงยอ้างมองแต่ดาวว่าพราวสวย ไม่มีดินยืนดูดาวจะงงงวย ดาวว่าสวยใช่จับต้องได้..ใช่..เหมือนดินให้ก้าวเดิน.. ทำนองนี้ ที่แก้.. พยายามอ่านให้เป็นปรัชญานะคะ
27 มิถุนายน 2546 10:48 น. - comment id 149900
ฝนตก..ก็หยุดแล้ว เราจะเริ่มนับดาวกันแล้วนะ เธอนับทางซ้าย ฉันนับทางขวา นอนรายเรียงบนเสื่อ แล้วจะแบ่งเขตแดนชั้นฟ้าได้อย่างไร อืมม..เธออย่านับซ้ำกับฉัน อืมม..เธอนับแล้ว นับอีก เสียงดัง จนฉันลืมว่านับได้เท่าไหร่แล้ว อืมม..อืมม.. โน่นแน่ะ... ดาวที่ระยิบระยับ เธอเห็นไหม อืมม..เห็น โน่นแน่ะ... ดาวตก พุ่งไปทางด้านโน้นแล้ว หลบอยู่หลังเหลี่ยมเขาแน่ๆเลย อืมม..สวยจัง อธิษฐานทันไหม หือ..คำอธิษฐานของฉันได้เป็นจริงแล้ว ที่มานอนนับดาวกับเธอ .. พอใจแล้วล่ะ อืมม...ฮ้าว ...คร่อก.. ฟี้
27 มิถุนายน 2546 23:22 น. - comment id 150054
มาอ่าน .........
29 มิถุนายน 2546 08:35 น. - comment id 150281
...ชมดาราระยิบระยับ นั่งนับดาราร้อยพัน หลับตาคำร้อยเรียงฝัน สื่อสารกลอนกาลผ่านเวลา...
1 กรกฎาคม 2546 09:46 น. - comment id 150794
เนินไศลฟ้าสลัว เต้นระรัวใจระทึก จิตระลึกถึงเธอ ที่ห่างไกลโพ้น ขอบฟ้าใกล้มืด อาทิตย์กำลังโบก อำลาโลกทิวา ฉันเอาหลังแนบ ลงบนลานศิลา ใจนึกภาวนา ให้โลกมืดสนิท ดาว..ดาวดวงน้อย คิดถึงเธอจัง กลางวันช่างยาวนาน รอคอยการกลับมาของเธอ หนึ่งนาทีขยับเข็มนาฬิกา ก็ช่างเชื่องช้ากว่าจะครบรอบ แล้วรัตติกาล ค่อยค่อยแผ่ กางปีกปกคลุมโลก ทุกอย่างจึงเงียบ สงัดในบรรยากาศ เฉกเช่นนี้
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
