นิราศนครราชสีมา (ตอนจบ)
แก้ว กรุงเก่า
รถมาถึง วัดป่า สาละวัน
เจ้าภาพพลัน ต้อนรับ ไม่อับเฉา
อาหารคาว อาหารหวาน เลือกทานเอา
แต่ว่าเรา ทานไม่ลง พะวงใจ
มาถึงวัด หักใจ ไม่วายคิด
ทนเก็บจิต ใจจ่อ มันก่อใหม่
เพราะไม่เจียม ใจเรา จึงเศร้าใจ
ว่าอย่างไร ก็ไม่หือ ใจดื้อจริง
เห็นเพื่อนบวช ปีหน้า จะบวชบ้าง
เพื่อจะอ้าง อ้อนพ่อ ไปขอหญิง
บวชแล้วเบียด ใครใคร คงไม่ติง
ได้แอบอิง แนบกาย คงหายตรม
จบนิราศ ของเรา เพียงเท่านี้
ยกความดี ให้ครูบา อาจารย์..ผม
หากพลาดพลั้ง เผลอผิด เชิญติชม
จะกราบก้ม งอนง้อ ขออภัย
แม้ฉากหนึ่ง ของชีวิต ปิดลงแล้ว
คงไม่แคล้ว ที่จะเปิด ขึ้นมาใหม่
ดำเนินเพื่อ ความอยู่รอด ตลอดไป
ตราบที่ยัง หายใจ อยู่ได้...เอยฯ