นิราศนครราชสีมา (ตอนที่ 1)
แก้ว กรุงเก่า
หลานสาวย่า คนนี้ ที่มาดหมาย
อยากอิงแอบ แนบข้าง จนวางวาย
มอบใจกาย ทั้งชีวิต อุทิศยอม
หลานคนสวย ของย่า ช่างน่ารัก
งามยิ่งนัก กิริยา น่าถนอม
งามใจกาย น่าชม หากดมดอม
คงจะหอม ซึ้งค่า เยี่ยงมาลี
แม้ผิดคำ ที่กล่าวมา ย่าจงสาป
ให้มีบาป กรรมเข่น จนเป็นผี
หากแม้กล่าว จริงย่า จงปราณี
ให้สาวที่ เราใหลหลง ใจตรงกัน
หากแม้ย่า ไม่ช่วย คงม้วยแน่
หมดทางแก้ ทุกข์ใจ จนไหวหวั่น
หลานสาวของ คนอื่น เป็นหมื่นพัน
ไม่หมายมั่น เหมือนหลานย่า น่ากลุ้มใจ
ได้ข่าวดี ที่เพื่อนชาย จะได้บวช
เลิกแล้วดวด กวางหงส์ ที่หลงใหล
เป็นหลวงพี่ หลวงอา ห่มผ้าไตร
สำรวมใจ ปฏิบัติธรรม นำจิตตน
จำต้องจาก ขวัญใจ ไปโคราช
ขืดอืดอาด ชักช้า เพื่อนด่าป่น
วันนี้มี เพื่อนกาย ไปหลายคน
คงสุขล้น ถ้าพี่ มีเพื่อนใจ
รถออกจาก ปากช่อง ร้องเพลงเศร้า
ด้วยใจเรา รักมั่น เฝ้าฝันไฝ่
รักเขาหมด ทั้งตัว และหัวใจ
พี่ต้องไป หลายวัน นะขวัญตา.....