หน้าส่วนตัว
ฉันผิดหรือ ?
ที่จะเขียน สิ่งที่ถือ ว่าอักษร
ที่จะเขียน เรื่องผ่าน ในงานกลอน
ที่จะยอ้น ความสนุก ไม่ทุกข์ใจ
ฉันผิดหรือ ?
หรือเธอถือ ว่าใจฉัน ไม่หวั่นไหว
หรือเพียงสิทธิ์ เธอเท่านั้น ยิ่งกว่าใคร
แล้วทำไม แค่เขียนกลอน ยังค่อนกัน
ก็แปลกดี กระดานกลอน ประเทศไทย
เรียกว่า ไทยโพเอ็ม อันลือลั่น
เหตุไฉน ใจคับแคบ แสบสำคัญ
คิดห้ำหั่น เป็นศัตรู อยู่เมื่อใด
อายุฉัน ก็มาก หากเลขห้า
และผ่านมา ก็เขียนกลอน นับไม่ได้
นับ ศาลาคนเศร้า เคยลงไป
อีกหนังสือ มหาวิทยาลัย ก็เคยลง
หรือจะเป็น เรืองสั้น ศรีสัปดาห์
หรือจะเป็น ลลนา ไม่ลุ่มหลง
หรือจะเป็น หญิงยุคใหม่ ใจพะวง
คนโฆษณา ก็ได้ส่ง สรรค์ประชา
แต่มาเขียน บทกวี ณ.ที่นี้
กลับถูกเด็ก เมื่อวานซืน มาชี้หน้า
ใช้คำพูด เย่อหยิ่ง สุดพรรณา
หรือคิดว่า คนคนนี้ ดีไม่เป็น
เข้ามาเปิด เว็บดู อยู่สามเดือน
เพื่อจะสร้าง หน้าเว็บ ไว้ให้เห็น
เพื่อประโยชน์ ของการงาน อันจำเป็น
ระหว่างนั้น ก็เขียนเล่น ที่ผ่านมา
ก็เอาเถิด จะว่ากล่าว อภัยให้
เพราะเลยวัย จะมาเคียด ขี้งหึงสา
หรืออาฆาต พยาบาท ต่างนานา
แต่โปรด รับรู้ว่า มันไม่ควร
จะเรียกป้า ก็ไม่ทราบ ว่าคนอ่าน
จะรุ่นหลาน ทุกทุกคน กระอักกระอ่วน
หรือจะให้ เรียกยาย ถึงคู่ควร
คิดใคร่หวน ทวนคำ ซ้ำที่ใจ
เมื่อมาเขียน กลอนตรงนี้ ก็เลือกแล้ว
ว่าเป็นกลอน ตามใจ อะไรก็ได้
ทั้งนี้นั้น โทษทีเถิด มิตั้งใจ
หากไปเหยียบ เท้าใคร อภัยเทอญ
ทิกิ_tiki
tiki 19 มิ.ย. 2546 22:33 น. - ID 35453 
714
6
1
19 มิถุนายน 2546 23:04 น. - comment id 148281
หงา ----------- แม้กาลก่อนห่อนได้รู้ปัญหา แต่อาศาปลอบโยนให้ผ่องใส จะเป็นเพื่อนเดินทางร่วมกันไป ในเวปไทยโพเอ็มเคียงข้างกัน ----------------- ช่วยเป็นกำลังใจค่ะ
19 มิถุนายน 2546 23:17 น. - comment id 148287
:) อย่ากังวลใจเลยนะคะ รักษ์อักษร ก็เพียงพอแล้วค่ะ สำหรับหัวใจนักเขียน
19 มิถุนายน 2546 23:24 น. - comment id 148290
@@หนึ่งสมองสองมือถือความสัตย์ ปลายปากกาตวัด..ใครขัดขวาง ใต้รัฐธรรมนูญหนุนนำทาง ข้าจะสร้างโลกฝัน..อันเสรี..??
20 มิถุนายน 2546 00:42 น. - comment id 148304
ป้ารึดูใจใสแท้อิอิ มาเป็นกำลังใจให้อะ ทานตะวัน ทุ่งงาม อร่ามตา มอบคุณป้า วอนเว้า ให้สวยใส ดอกพิกุล หล่นใด มาเคียงใจ ให้สุขไสว สวรรค์ หันสากัน มาทักทายนิ
20 มิถุนายน 2546 05:25 น. - comment id 148331
ขอขอบคุณ ในน้ำใจใสใสนี้ 2615 - คุณนักเดินทาง(Skeczys รหัสสมาชิก : 2189 - อัลมิตรา ดิน รหัสสมาชิก : 3898 - น้ำ บางครั้ง เมื่อถูก..กระทบ...กระแทก..ด้วยอะไรที่เกินจะทน คน..ก็ต้องลุกขึ้นถามถึงความยุติธรรม ขอบคุณ ที่เมตตาค่ะ ซึ้งในกรุณา ปรานี ที่มีต่อ..tiki...???? ...จะเรียกอะไร ก็แล้วแต่จะเรียกเถิดค่ะ...และยังไม่หยุดที่จะเขียนกลอนที่อยากเขียนค่ะ ขอบพระคุณ อีกครั้ง
20 มิถุนายน 2546 07:15 น. - comment id 148339
ฉันเข้ามาที่นี่ใหม่ๆ ไม่กี่วันที่ผ่านไป ฉันสุขใจที่มาเขียนงานที่ฉันรัก ทิ้งภาระหน้าที่อันหนักอึ้งในฐานะเจ้าของกิจการเอาไปไว้ข้างหลัง ฉันได้เห็นเด็กๆ ความรัก ความสนุกสนาน ฉันชื่นชม และ ชื่นชม และชื่นชอบ ที่ชีวิต และความสดใส ที่หายไปกับกาลเวลา ได้คืนกลับมากับชีวิตของฉันอีกครั้ง
ฉันได้ อิสระแลเสรีภาพ มาอีกครั้ง... แต่ ไม่รู้หรอกว่า การพลัดเข้ามาในโลกอินเตอร์เน็ตนี้ ฉันจะต้องเจออะไรบ้าง แค่คำสองคำ ที่เรียกตัวเอง..tiki มันไม่พอเสียแล้ว
ฉันน่าจะ นำ Port Folio งานกว่า 25 ปี ที่รังสรรค์ไว้ในธุรกิจมาให้คนที่นี่ดูเพื่อจะเคารพฉันหรือ ?
หรือว่าฉันจะต้องแบกโคลง กลอน ที่ สร้างสรรค์ อยู่ในเหล่านิตยสารเก่าคร่ำครึทีอยู่ในหอสมุดแห่งชาติ มาที่นี่ด้วย?
อะไรนี่ ..ฉันมัวแต่ชื่นชมยินดี ..ไม่ได้รู้ว่า อีกฟากหนึ่ง ของ สิ่งที่เรียกว่าหัวใจมนุษย์ เต็มไปด้วยจินตนาการ แห่งการแก่งแย่งชิงดี และครอบครอง จนลืมความเป็นมนุษย์
ถามว่าเสียใจไหม ที่ฉันรู้สีก รัก และ ชอบที่นี่ อย่างจริงใจมาตลอดเวลา หลายสัปดาห์ที่นี่ ไม่เสียใจหรอก ...ฉันก็ยังคงชื่นชอบอยู่ แม้ว่า มันจะกลายเป็นกลิ่นอายแห้ง ๆ เหมือนพวกมัมมี่ตามสุสาน ฟาโรห์ ที่ไม่น่าขุดพบขึ้นมาเลย....
จินตนาการ ความปราถนาดี ที่มีต่องานเพื่อเพื่อนมนุษย์ ค่อยๆ เหือดไป...หายไป แต่ไม่เหนื่อย ล้า ฉันได้เห็น ความอาฆาต คั่งแค้น สำแดงเดช กร้าวร้าว ในกวีนิพนธ์ หลายแบบที่นี่ และฉันไม่จำเป็น ต้องขอโทษใครก็ได้ ที่เข้าใจฉันผิดๆ ว่าคงเป็นหญิงสาวน้อย ที่จะมาแย่งรักของใคร หรือเธอช่างอาจหาญ ดังในข้ามวันเพราะ ความเพริศพริ้งของการใช้คำ
นั้นๆ ฉันไม่เสียใจ และไม่เสียดาย ความรู้สีกนั้นๆ กลับเป็นว่า มันดีกว่า ที่จะไม่รู้อะไรเลย ว่าในโลกจินตนาการเพ้อฝันนี้ มันช่างน่ากลัว พอๆกับผู้คนที่โหดร้ายอยู่ข้างนอกนั่น......
ที่จริงแล้ว ฉันก็มีความสุขมาก ที่ได้เพลิดเพลิน เหมือนได้นั่งดูระบำรำฟ้อน และเสียงสรวลสำรวลรื่นในละคร นานาชนิด แต่ลืมไปว่า ตรงนี้ ฉันมิได้เป็นเพียงผู้ดูเท่านั้น คำว่าtiki 2 คำนี้ ช่างดูกวน ยวน ยี น่าขจัดปัดกวาดทิ้งเสียนี่กระไร เพราะฉันกลายเป็นหนึ่งในตัวละครทีนี่เสียแล้ว แต่เพราะเป็นตัวละคร ที่โผล่ ทุลักทุเล อยู่ตรงโน้น นิด นี้ หน่อย bits and pieces ที่เก็บมาจากข้างทาง ในโลกผจญภัยนี้ ก็โผล่มาหรอมแหรม ให้ผู้คนอางขาง อางขนาง ครุ่นคิด ลบหลู่ ดูหมิ่น อย่างไรก็ได้
เช่น อาจจะเรียกว่า พวกควาย มา..น่าหัวร่อจริงๆ ที่ เรามาถูกเรียกอย่างนี้ หรือ เป็น ร้ายวาย ที่ต้องกำจัดก่อนสร้างปัญหา อะไรแบบนี้ อ่านแล้วไม่น่ารักเลย
อันที่จริง ธุรกิจที่ฉันประกอบกิจการอยู่แบบเงียบๆ ในโลกมนุษย์ นี้ก็ ยังคงดำเนินต่อไป ลูกค้าบางราย คือเจ้าของหนังสือพิมพ์ รายวัน ซึ่งยังไม่ทราบด้วยซ้ำ ว่าฉันมานั่ง พิมพ์คอมพิวเตอร์เล่น อยู่ตรงนี้ ...
ฝากไว้กับความฝัน และ ความเป็นจริง
สิ่งที่เดินไปด้วยกันด้วยยาก.. เพราะถ้าเราหลับก็จะได้ฝัน และเมื่อตื่นเราก็ต้องพบความจริง
ขอบคุณ ที่ช่วยให้ฉันได้หมวก นักกลอน นักเขียน คืนมาอีกครั้ง หลังจากที่มันหาย ไปเกือบ 20 ปี ที่ต้องดำเนินธุรกิจ มา..
ขอบคุณ ...ที่ฉันได้ เกิดใหม่ อีกครั้ง ในบรรณพิภพ ...อาจเขียนผิด แต่ก็ยินดี
ตราบใด ที่คนยังลบ ตัวตนไม่ได้ งาน.ศิลปะ เพื่อประชาชน เกิดยาก
ขอบคุณ ที่ทำให้ฉันตระหนักข้อนี้ขึ้นมาอย่างเด่นชัด.....
และสำหรับคนที่มอง ...ไม่เห็น ว่า ความรักระดับพรหม เป็นอย่างไร ลองมองกลับไปดูว่าแม่ของคุณ รักคุณ แบบไหน แล้วจะเข้าใจ
จากดิชั้นเอง
20 มิถุนายน 2546 10:34 น. - comment id 148369
เรน..เข้าใจ..ความรู้สึก..ของป้า tik..
เรน..ขออนุญาต..เรียก..ป้าติ้ก..นะคะ..
..นานมาก..
ที่เรน..อยากจะเขียน..บอก..
อย่างที่เรน..ได้อ่าน..ของป้าติ้ก..
แต่เรน..เขียนไม่เป็น..นะคะ..
..อยากบอกป้าติ้กนะคะว่า..
สิ่งที่เรน...ได้อ่านวันนี้..
..เรน..ขอบคุณ..นะคะ..
..งาน..ของป้าติ้ก..
เรน..อยากอ่าน..มากๆ..
..ขอเรน..เป็นหลาน..
ขอเรน..เข้ามา..
ในเขตฝัน..
อย่าปิดกั้น..
อย่าแบ่งชั้น..
แนวฝัน.. ที่เรน..อยากมี..นะคะ..
..เรน ..รัก..ป้าติ้กจัง...
..เรนเป็นกำลังใจ..ให้..นะคะ..
21 มิถุนายน 2546 05:54 น. - comment id 148548
เป็นกำลังใจให้ป้าน่ะค่ะ ยูมีดอกไม้มาฝากค่ะ.อิอิอิอิ...
และดอกไม้ดอกนี้ที่ฉันให้
คือความรักความห่วงใยที่เปี่ยมล้น
จากความรู้สึกใครหนึ่งคน
เบ่งบานบนหัวใจไปพร้อมเธอ
อยากโอบกอดเธอด้วยดอกไม้นี้
ทุกเวลานาทีที่เสนอ
ด้วยจริงใจห่วงใยรักให้เธอ
อย่างเสมอชั่วชีวิตนิจนิรัดร์..
ยู..รักป้าติ๊กที่สุดเลยค่ะ
เป็นกำลังใจให้อีกครั้งค่ะ..
22 มิถุนายน 2546 01:31 น. - comment id 148834
เรน ส่งดอกไม้มาฝาก ยูก็ส่งดอกไม้มาฝาก ในขณะที่ ป้าtiki กำลังละเหี่ยกับโลก cyber อยู่หลายเรือ่ง ในเวลาเดียวกัน
เช่น เมื่อคืนนี้ ป้าบอกให้น้องอีกเว้บหนึ่ง ช่วยเข้าไปในเว็บ url ป้าที่เปิดกวีคอนโด เพื่อนคิดคู่ใจ แล้วให้ลบออกให้หมดทุกข้อความ รวมที้ง ข้อมูลด้วย เพราะ....เพราะ...
เพราะ อะไรทราบไหมค่ะ ทุกครั้งที่จะปิดเว็บ เว็บจะค้างๆ เพื่อให้เหล่านางนุ่งหุ่มน้อยชิ้นมาโผล่ยั่วยวนกามา ใต้banner โฆษณา ข้างล่างหน้า
ป้าอายมากค่ะ ที่ต้องยอมรับว่า เรื่องเล๋กๆนี้ ป้าไม่สะกิดใจเลย จน...จนไปอ่านที่คุณดอกแก้ว เขียนตอบ ในกลอนป้า ที่ลานกลอนกวีไทย
ว่า.......เค้าทำบ่วงไว้ให้เราตกนั่นแหละค่ะ ...ถึงเฉลียวใจ ........ในคำพูดประชดประชัน ของหน้าโน้นนิด หน้านี้หน่อย คำพูดสื่อไปทางโลกีย์ ต่างๆ
เฮ่อ เจ็บปวดดีค่ะ
และขอบใจ หลานๆทุกคนค่ะ ว่าให้โลกใบใสกะป้าอีกใบ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
