น้ำตานองร้องถามความเรือเร่ รักแล้วมารวนเรเหห่างหาย เทียบท่าเพียงวูบเดียวก็เปลี่ยวดาย ทิ้งท่าร้างห่างหายไม่เห็นลำ แรงคลื่นลมหรือโถมเรือให้เบื่อท่า หรือคลื่นพาเรือน้อยลอยถลำ ระเริงชลจนหลงทางห่างทิศจำ ทิ้งความช้ำชอกไว้ให้ฝั่งชล สิ้นกระแสโถมเชี่ยวของเกลียวคลื่น หมดเป้าหมายเริงรื่นในแห่งหน จึงหันทิศกลับทางจากกลางชล สู่ชายฝั่งบัดดลเพราะจนใจ มางอนง้อขอโทษอย่าโกรธเกรี้ยว เพราะกระแสชลเชี่ยวที่ซัดใส่ มิอาจฝืนคลื่นลมที่โหมใจ จึงวาดหางเสือไปอย่างจำนน นี่น่ะหรือคือความหมายในสัมพันธ์ พอใจกันก็เคียงข้างไม่ห่างหน เห็นคนใหม่ก็แบ่งใจให้อีกคน ไม่เคยหยุดสักหนที่ต้องการ เมื่อพลาดหวังพลั้งหมายก็ได้คิด กลับมาแอบแนบชิดคิดประสาน รอยแยกแห่งหัวใจให้แนบนาน ครั้นพบพานคนใหม่...ก็หมายจร
พี่ดอกแก้ว 18 มิ.ย. 2546 14:42 น. - ID 35373 
847
2
0
18 มิถุนายน 2546 14:57 น. - comment id 147977
............อย่าล่องลอยไปไกลที่ ชีวีเพียงหนึ่งพึงมั่น เขาไม่รักเรา...ช่างมัน เก็บฝันคืนไว้ใจตัว..........
19 มิถุนายน 2546 00:33 น. - comment id 148115
ตีแผ่ได้แจ่มชัด ในภาวะสภาพของประชากร สังคมปัจจุบัน จึงเป็นไป
19 มิถุนายน 2546 09:49 น. - comment id 148147
กลอนรัก กลอนร้าง หมางเมินใดรึ เขียนได้ไม่รู้เบื่อเลยนิ เรือตังเก เห่หวน ลมโหมโถม ร้าวตระโบม โคลมคลื่น พัดปะสวน กลางว้างเล ดับลับ คร่ำเห่ครวญ คิดหวนทวน คลื่นกลืน ล่มนาวา จำจากจาง หลังเขา หลบลมเร้า เฝ้าคิดถึง ใครเขา ที่ห่างหา แม่ทะเล ปราณี ลูกสักคลา วอนเว้าว่า ขอกลับ พบหน้านวล หวังรู่งสาง จางฟ้า อย่าพัดโหม จะโจมแจ้ง แหล่งท่า กลับคืนจวน โอ้ใจเอย สุดห่วง เจ้าอย่ารวน ยังรัญจวน หวนท่า ทุกคลาเอย อิอิ สนุกดีนิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
