เริ่มมาด้วยกลอนที่เพื่อนคนหนึ่งส่งมาให้อ่าน...และตามด้วยบทที่ตัวเองแต่งตอบกลับไป..ลองอ่านกันดูนะคะ ดอกไม้สีชมพูช่างฝัน ฝันถึงดวงตะวัน ฝันถึงฟ้าสีฟ้า แต่ทำได้แค่อยู่ในแจกันรอเวลา ค่อยๆแผ่วลมหายใจช้าๆ..ค่อยๆ โรยราจากไป แจกันสีเทาหลงรักดอกไม้ช่างฝัน แต่ดอกไม้เฝ้าแค่มองดวงตะวัน ใฝ่ฝันถึงแต่ฟ้ากว้างใหญ่ แจกันขี้อายจึงไม่กล้าเอ่ยทัก..บอกความในใจ จนดอกไม้ค่อยๆ แห้งเหี่ยวจากไป..ด้วยน้ำตา แม้จะมีดอกไม้งามดอกใหม่ แต่แจกันยังฝังใจ เจ้ากลีบชมพูบางใสที่เคยห่วงหา หากวันนั้นแค่เพียงได้เอ่ยรักก่อนอำลา คงไม่ต้องเป็นแค่แจกันที่เดียวดายร้าวล้า..อยู่ในโลกสีเทา อิ..อิ รับไป ภาคต่อ ดอกไม้งามดอกใหญ่ เฝ้ามองดูความเป็นไปของแจกันใบเหงา แต่ละวัน...ไม่กล้าพูดจา...ได้เพียงส่งความห่วงหาอย่างเงียบเบา หวังให้แจกันลืมดอกไม้ดอกเก่าที่จากไป รู้ตัวว่าต้องแห้งเหี่ยวโรยรา แต่ยอมทิ้งผืนดินผืนหญ้า..เพื่อได้มาประดับแจกันใบใหญ่ แต่แจกันใบเศร้า..ยังมีเพียงดอกไม้ดอกเก่าในใจ ไม่เคยมีที่ว่างให้ดอกไม้ดอกไม้..ได้เบ่งบานในหัวใจสักนิดเดียว
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม 17 มิ.ย. 2546 17:01 น. - ID 35311 
912
5
0
17 มิถุนายน 2546 22:52 น. - comment id 147843
โธ่เอ๋ย หญิงสาวเขาฝันกันยังงี้เองรึ ฝันทั้งทีน่าจะโลดโผนบ้าง
18 มิถุนายน 2546 01:10 น. - comment id 147902
ชอบอ่านงานหวานๆแบบนี้ค่ะ
18 มิถุนายน 2546 20:59 น. - comment id 148056
น่ารักมากเลย ทั้งคู่เลยค่ะ =^_______^=
26 มิถุนายน 2546 20:48 น. - comment id 149827
ภาค3...(.ไตรภาคของแจกันสีเทา) แจกันสีเทา... ในหัวใจมีแต่เรื่องเล่าของความรักครั้งก่อน ปิดสายตากั้นหัวใจไว้ในความอาลัยอาวรณ์ จึงไม่แปลกที่ไม่เคยเห็นสายตาอาลัยอาวรณ์ของใครๆ ไม่อยากให้เธอรักฉันแบบดอกไม้ หรือ แบบเดียวกับฉัน ที่เฝ้าหลงรักแต่ความฝัน โยไม่คิดทำให้มันเป็นจริงขึ้นได้ ฉันคือแจกันสีเทาที่ไม่เคยบอกเล่าเรื่องรักในใจ เธอคือดอกไม้ดอกใหม่ที่กำลังจากไป--โดยไม่เคยกล่าวคำใดให้ฉันฟัง แล้วเราจะเดินมาพบกันได้ตรงจุดไหน เมื่อต่างคนยังคว้าไขว่โดยไม่เคยสัมผัสหัวใจกันสักครั้ง หันมองตัวเองวันนี้- - ฉันไม่แน่ใจว่าลืมรักที่เคยมีได้หรือยัง แต่ก็ไม่อยากให้เธอเป็นความหลัง กลายเป็นโอกาสอีกครั้งที่ฉันพลาดไป ก่อนพรุ่งนี้ที่เธอจะต้องโรยรา บอกฉันที่ว่าเธอต้องการเดินเข้ามา--มากกว่าระยะทางที่ฉันให้ไว้ ไม่อยากเป็นแจกันใบเหงา--กอดเก็บแต่เรื่องเล่าของความเสียใจ เปลี่ยนฉันทีได้ไหม..ให้เป็นแจกันสีใหม่..ที่ไม่ใช่สีเทา
26 มิถุนายน 2546 20:48 น. - comment id 149829
เพราะเป็นเพียงดอกไม้แห่งกาลเวลา ซึมซับความเหว่ว้า..มาจากแจกันน้ำตาใบเก่า แจกันใบใหญ่ที่กอดดอกไม้อย่างฉันไว้ด้วยโลกสีเทา โลกที่เต็มไปด้วยเรื่องเศร้า..ที่แสนแผ่วเบาจนฉันไม่อาจเข้าไป ดอกไม้ชมพูดอกนี้อยากเติมสีให้เธอบ้าง แทนร่องรอยความอ้างว้าง..แสนหม่นไหม้ อาจไม่ได้งดงามเหมือนดอกไม้ในฝันเธอก็ไม่เป็นไร เพราะฉันเป็นเพียงดอกไม้ที่จะเก็บหัวใจไว้ ในแจกัน เพราะเป็นดอกไม้ที่ต้องโรยราไปตามเวลา รุ่งเช้าที่จะกลับมาสู่ผืนฟ้า..พรุ่งนี้นั้น จะฝากความทรงจำไว้ที่เธอได้ไหม..เจ้าแจกัน ฝากรักจากฉัน..แต้มสีให้แจกันอย่างเธอนั้นตลอดไป
26 มิถุนายน 2546 20:52 น. - comment id 149833
หากไถ่ถามถึงตัวตนของฉัน เธออาจต้องตามไปดูดวงตะวัน บนฟ้ากว้างใหญ่ เธออาจต้องตามไปค้นที่พระจันทร์บนฟ้าไกล เธออาจต้องติดตามไป ถึงดวงดาว หากไถ่ถามถึงความเป็นฉัน คงไม่มีคำตอบจากตะวัน เอ่ยกล่าว คงไม่มีคำตอบจากพระจันทร์ในคืนคํานานยาว คงไม่มีคำตอบจากดวงดาว หรือแม้ใคร หากไถ่ถามถึงหัวใจฉัน อาจตกหล่นอยู่ในดินแดนแห่งฝัน คว้างไขว อาจเหว่ว้า อ้างว้าง หลงทางอยู่ในดินแดนแสนไกล อาจรินคำโศกเพื่อบอกเล่าใครต่อใคร..เป็นนิทาน โปรดอย่าไถ่ถามถึงความเป็นฉัน เพาะเธออาจไม่เจอกับมัน ในความฝันแสนหวาน เพราะเธอจะไม่เจอกับฉันในนิยามหรือตำนาน เพราะเธอจะรู้จักฉันเมื่อเราได้ยืนและพบพาน..ในโลกแห่งความจริง ...........หนึ่ง.........
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
