เก้าอี้ไม้กับผ้าลายเก่าเก่า ชั้นกับข้าวกับพรมเช็ดเท้าผืนใหม่ ตู้ทีวีและแจกันตั้งอยู่ใกล้ใกล้ นาฬิกากุ๊กไก่แขวงไว้หน้าประตู มีโต๊ะอาหารที่ปูผ้าสีฟ้า มีตำราหลายเล่มอยู่ในตู้ มีคูน้ำตอนเด็กชอบนั่งดู ชามปลาทูของสีนวลอยู่นอกชาน มีหน้าต่างบานเล็กเล็กมองเห็นสวน มีต้นไม้ที่กิ่งจวนจะหักน่าสงสาร มีต้นหญ้าสีเขียวเป็นตระการ มีรั้วสานจากไม้ไผ่น่าดูชม คิดถึงจังคิดถึงบ้านที่น่าอยู่ ต้องพลัดถิ่นเพื่อความรู้ไว้คู่สม เมื่อไรหนาจะได้กลับไปชื่มชม ทิ้งอารมณ์คิดถึงบ้านไปเสียที
17 มิถุนายน 2546 00:08 น. - comment id 147630
งานชิ้นนี้โดนใจพุดพัดชามากที่สุดค่ะ ใช้ภาษาธรรมดาที่ไม่ธรรมดาเลยในความรู้สึกลึกซึ้งที่ซ่อนเร้น รักอย่างที่สุดค่ะเจรนัย จะต่อทีหลังนะคะ
17 มิถุนายน 2546 00:18 น. - comment id 147632
คิดถึงบ้านบนเนินผาท้าลมฝน คิดถึงคนเคยรักเคยเคียงขวัญ คิดถึงทะเลงามเงียบใต้เงาจันทร์ คิดถึงวันฝันดีที่ผ่านมา คิดถึงซึ้งสายฝนหล่นกระทบหลังคาจาก คิดถึงมากคลื่นซัดส่ายทิวมะพร้าวไหว คิดถึงดอกทองหลางพร่างแดงสดตัดขอบฟ้าไกล คิดถึงใครบางคนทัดผมให้ด้วยดอกผักบุ้งทะเล!
17 มิถุนายน 2546 01:03 น. - comment id 147645
อูยยย์ เทใจให้หมดเลย ไม่เคยเห็น คิดถึงบ้าน เช้าเย็น เหมือนที่ว่า แต่เมื่อเดิน กลับไป ในสายตา บ้านที่ว่า มันอยู่ไหน หายไปแล้ว....
17 มิถุนายน 2546 13:03 น. - comment id 147717
คิดถึงบ้านเหมือนกันเลยคับ
17 มิถุนายน 2546 23:23 น. - comment id 147860
ขอบคุณครับ