รวมกระจุกความกระจายไว้กับใจ อย่าหมองไหม้เพ้อพร่ำลำนำขาน กอบชิ้นส่วนกวนใจให้รำคาญ แล้วโยนผ่านสายธาราตรงหน้าพลัน จะเห็นน้ำกระเพื่อมไหวเป็นรายลอก กระจายออกเป็นริ้วรอยทะยอยฝัน ความต้องการของคนเราก็เช่นกัน เริ่มหนึ่งนั้นก็มีต่อก่อริ้วพราย คลื่นระลอกกลอกใจให้ชอบชัง บ้างสมหวังบ้างหมองไหม้ใจสลาย แล้วหาสิ่งกลบเกลื่อนเป็นเพื่อนกาย ให้เหงาคลายยามทดท้อต่อชะตา
14 มิถุนายน 2546 10:12 น. - comment id 147038
กลอนธรรมนิ เก็บข้าวของ ตั่งเตียง เรียงระเบียบ สักวันเนียบ สะอาด บ้านสดใส กวาดถูพื้น ลื้นเงา วาวงามไป จิตสดใส สะอาด เพราะกวาดทำ ปล่อยใจไป สุขทุก สลับวนเวียน เจ็บช้ำทน สุขเสียง หัวเราะขำ เกิดจนตาย เลยลับ ทุกข์จดจำ ยึดติดกรรม มัวแต่ หลงละเริง สติตั้ง ดูจิต ตื่นเบิกบาน คือกวาดบ้าน ใจใส ล้างหลงเหลิง วิปัสนา สงบสบาย และเพลิดเพลิน ดั่งอาทิตย์ ลอยเหิน ส่องฟ้างาม เขียนสนุกเชียว วันหลังมาใหม่นิ
14 มิถุนายน 2546 11:29 น. - comment id 147049
:) .................................................. ;)
14 มิถุนายน 2546 16:40 น. - comment id 147076
ตั้งสติอ่านตามคุณน้ำร่าย กลอนกลกลายเป็นธรรมนำเสนอ จัดระเบียบเรือนใจให้เลิศเลอ เพื่อให้เธอก้าวไปในแดนธรรม .......ฟองอากาศลอยมาที่นี่อีกแล้ว ดีใจจังเลย จึงรู้สึกว่า ถ้าตรงไหนไม่มีฟองอากาศ ตรงนั้นใจแทบขาดแน่ ...เย้ๆๆๆๆ