เราไม่อาจคุมขังความรักไว้ รักจะอยู่กับเราด้วยใจ..ไม่ใช่บังคับให้อยู่ ถึงจะเป็นเพียงความรู้สึก...ฉันก็พอรู้ ว่าเธอยังคิดถึงเขาอยุ่และต้องการจากไป ไปเถอะนะ..ทำตามใจเธอต้องการ ฉันจะปล่อยมือเธอ..จะเป้นทางผ่าน จะไม่รั้งไว้ อะไรที่เราต้องการที่สุด..ฉันเชื่อว่าควรปล่อยมันไป ถ้ามันกลับมาหาเราวันไหน.... ก็แปลว่านั่นแหละใช่ของ ของเราจริงๆ
9 มิถุนายน 2546 23:05 น. - comment id 144302
มูมเบอแลง อะจิ ที่จะกลับมา หมอนั่นไม่กลับมาร๊อก ลองปล่อยให้หลุดไปได้ ก็เหมือนพยัคฆ์ติดปีกคนป่ามีปืน นะแหละ อิอิ
10 มิถุนายน 2546 00:55 น. - comment id 144330
จับผูกไว้ดิ.. แต่ผูกด้วยความผูกพันนะ.. อิอิ..
10 มิถุนายน 2546 02:21 น. - comment id 144348
เหมือนที่ฤกษ์ว่าไว้เลยค่ะ
10 มิถุนายน 2546 17:02 น. - comment id 144499
อยากจะยื้อยุดฉุดรั้งเพราะยังรัก แต่ก็ตระหนักรักเธอนั้นช่างหวั่นไหว เลยจะยอดปล่อยมือเธอให้จากไกล แต่ถ้าเธอกลับมาวันใดฉันก็จะอภัยให้แก่เธอ ***เข้าใจความรู้สึกของบทกลอนบทนี้มากเลยค่ะ แวะมาเป็นกำลังใจให้นะค่ะ ขอให้เขากลับมาหาคุณตามที่คุณหวังค่ะ***