ใต้ร่มไม้ใหญ่

อนันต์

เมื่อครั้งยืนยืนใต้ร่มไม้ใหญ่
แดดส่องลอดช่องใบมวลพฤกษา
แววระยิบแสงระยับงามจับตา
ร่มเงาตกลงหน้าที่แหงนมอง
      ลมพัดพริวยอดกับพริวตามลมพัด
โบกสะบัดเอนไหวใบทั้งผอง
เหมือนลู่ลมแต่ไม่ลู่ก็พิศมอง
ใบก็หยุดลอยล่องลมพัดพา
      ปลิวตามเมฆใหญ่น้อยที่ลอบผ่าน
เป็นสายสานถักถอกลางเวหา
ปลิวตามลมได้เพียงสักเวลา
ก็ตกสู่พสุธาที่หญ้าคลุม
      หลังอิงแอบแนบไปกับลำต้น
ผิวเนื้อชนกับผิวไม้ดับไฟสุม
ผิวไม้เย็นดับอารมณ์ที่ร้อนรุม
เหมือนมีกลุ่มอณูเย็นเป็นผิวกาย
      เท้าเปลือยเปล่าเหยียบลงบนพื้นหญ้า
ส่งรู้สึกผ่านบาทาเมื่อยามสาย
ไอแดดร้อนกลิ่นไอดินมิเคยคลาย
รู้สึกได้ในเหตุการณ์ที่เป็นไป
      ลมยังพัดผ่านกายที่ยืนอยู่
แสงยังผ่านลอดรูช่องใบไม้
ดินยังแน่นรองรับอยู่เรื่อยไป
เวลาไซร้ก็มิได้จะหยุดลง				
comments powered by Disqus
  • ..สีน้ำฟ้า..

    9 มิถุนายน 2546 19:01 น. - comment id 144238

    ชอบค่ะ.. มองเห็นภาพเลยล่ะ
  • พุด

    10 มิถุนายน 2546 02:36 น. - comment id 144351

    ชอบและชื่นชมชื่นใจมากเลยค่ะ..กับบทกวีนี้นะคะ
    
    และทุกเช้าในชีวิตพุดพัดชา
    ในเรียวตาจะใบจำปีไล่สีสดเขียวอ่อนใสที่ระดะใบเคลียใจเชยชายคามานานเนิ่น ในวิมานดินนี้ที่ได้พิงพักใจ..
    และกับดอกแก้วช่อละมุนดวงดอกดกหลังฝนตกหยาดสายพรายดอกให้พรึบพราวสะพรั่งแข่งกันอวดดอกงาม..
    พุดพัดชา..จะนอนนิ่งนานรับหวานงามทุกยามเช้า..จนชินใจนวลตากับงามละออของมวลพฤกษา..นานามานับสิบปีแล้วค่ะ
    
    ด้วยรักนะคะ
    
  • นักเดินทาง(Skeczys)

    10 มิถุนายน 2546 09:57 น. - comment id 144390

    เอกเขนกเอนกายใต้ไม้ใหญ่
    ผ่อนจิตใจให้ลอยไปตามฝัน
    ใบไม้อ่อนผ่อนกรองแสงตะวัน
    ให้ร่มพลันครึ้มเขียวสบายตา
    -----------
    กลอนไพเราะมากค่ะ เลยขอแจมซะหน่อย
  • ผู้หญิงไร้เงา

    10 มิถุนายน 2546 16:44 น. - comment id 144490

    กลอนบทนี้น่ารักมากค่ะ  ชอบค่ะ
  • เพื่อนไพร

    11 มิถุนายน 2546 16:43 น. - comment id 144599

    งามละไม   ชอบค่ะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน