บุรุษแห่งกาฬ กาลเวลานำพาเรามาพบ... แล้วก็จบด้วยกาฬผลาญความฝัน.... กาลเวลาพัดพาความผูกพัน... เหลือเพียงกาฬความฝันมันขาดลอย... เป็นความผิดของฉันนั้นมันโง่... มัวโมโหปล่อยเวลาผ่านไม่น้อย... ทำให้เกิดกาฬแห่งรักเข้าฝังรอย... จำต้องถอยเพื่อเลียแผลจากเวลา.... เพียงแค่ห่างดวงจิตคิดเป็นอื่น... ไยลืมคืนแห่งความสุขเสน่หา... จะต้องโทษกาล- กาฬเวลา... และโทษเขาที่มาพรากใจเธอ... จะลบเลือนกาฬเวลาให้ผ่านพ้น... จะทุกข์ทนก็พร้อมยอมเสมอ... จะเจ็บปวดเมื่อใจเรียกหาเธอ... จะไม่เผลอเผื่อแผ่ให้ใครเลย....
9 มิถุนายน 2546 18:38 น. - comment id 144230
อย่าโทษกาลเวลาเลยคนดี จริง ๆ กาลเวลาไม่ใช่เปลี่ยนความรู้สึกดี ๆ ไปได้ แต่ความมั่นคงตั้งหากแหละที่จากลาเธอไป ไม่ใช่กาลเวลาอย่างที่เธอเข้าใจหรอกคนดี ***แวะมาทักทายค่ะ***
10 กรกฎาคม 2546 18:54 น. - comment id 144846
ขอบคุณนะที่แวะมาทักทาย