โห่.....ยี....โห่...ฮิ้ว..... ยินเสียงเพรียกเรียกหาน้ำตาไหล.... จำต้องไกลจากถิ่นแดนสุขสันต์.... ก้าวสู่เมืองศรีวิไลใจประหวั่น.... คิดถึงวันเวลาว่าสุขจริง.... เสียงไก่ขันร้องรับเป็นจังหวะ.... ตื่นเถิดนะอย่ามัวนอนนิ่งนิ่ง... เสียงนกกาขับขานไม่ประวิง... ไยเจ้าทิ้งถิ่นอาศัยไปนานจัง... เสียงน้ำตกซู่ซ่าพาหวนหา... ได้เวลาเล่นน้ำสมใจหวัง.... ฝูงปลาว่ายวนวนเวียนหลงภวังค์... เหมือนใจสั่งให้แวกว่ายสายธารา.... ดอกไม้งามยามพลิบานชวนหลงใหล... เหล่าภู่ผึ้งบึ่งใส่น่าเสน่หา... เหล่าวิหคหยอกเย้าเคล้าวิญญาณ์.... นั่งสบตาคนที่รักสุขนักใจ.... คราถึงช่วงเวลาผีตากผ้าอ้อม... ดั่งเมฆย้อมแสงสีสาดดูสดใส... บรรยากาศโรแมนติกประทับใจ... ซึ้งความนัยสายตาฉันและเธอ... เพียงจากมาไม่กี่วันยังย้ำจิต.... เปรียบดังภาพนิมิตรอยู่เสมอ... เสียงเพรียกจากแดนดินถิ่นฉันเธอ.... เหมือนใจเพ้อละเมอหาว่ากลับคืน....
เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ 8 มิ.ย. 2546 19:50 น. - ID 34954 
1266
2
0
9 มิถุนายน 2546 13:12 น. - comment id 144140
ใจลุ่มหลงละเมอเพ้อถึงถิ่น เคยอยู่กินสบตานั่งหน้าหวาน จากมากรุงอยู่ได้ไม่ทันนาน เสียงเรียกขานก้องหู วู้ วู้ เชียะ อะไรจะขนาดนั้น ไม่คิดถึงคนทางนี้บ้างรึไง ยินดีนักที่กลับมา
9 มิถุนายน 2546 18:36 น. - comment id 144229
บรรยากาศอย่างนี้จะหนี้ไปไหนพ้น จริงไหมค่ะ
11 มิถุนายน 2546 07:35 น. - comment id 144569
รู้นะว่าหมายถึงใคร
30 เมษายน 2547 00:10 น. - comment id 145327
อ้าว อย่างงี้มันน่าจะตื่นนอนนะพี่
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
