แล้งน้ำแล้งลมทนห่มแห้ง ระแหงแปลงเก่ายังร้าวห่าง ไอแดดแผดเผาไม่เบาบาง อ้างว้างลางเลือนเหมือนก่อนมา นานนักดักดานมานานเนิ่น ห่างเหินเกินแม้จะแก้ไข สัมพันธ์ไม่เหลือแม้เยื่อใย มองไหนเวิ้งว้างเหมือนอย่างเคย ชีวิตติดหล่มความขมขื่น ทนฝืนกลืนกล้ำไร้คำเผย อยู่กับความเย็นชาเฉยเมย ไม่เคยสมหวังสักครั้งเดียว ธารใจพิสุทธิ์เคยผุดผ่อง ละอองฟองแฝงกลับแห้งเหี่ยว ผูกพันมั่นหมายกลับคลายเกลียว หมดเรี่ยวแรงขืนเกินฝืนทน แล้งน้ำแล้งลมทนห่มแห้ง ระแหงแปลงใจยังไหม้หม่น รอวันชีพลับด้วยอับจน รอฝนพรมพร่างกลางฝันเฟือน
27 พฤษภาคม 2546 22:25 น. - comment id 141034
น้าสิบคะ .. ขนาดเมานะเนี่ย ..อย่าเพิ่งลอยตามลมไปล่ะ
28 พฤษภาคม 2546 10:32 น. - comment id 141118
สักวันคุณคงจะสมหวัง มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ
28 พฤษภาคม 2546 22:30 น. - comment id 141330
รอฝนรอฝันรอวันพระจันทร์หวาน รักผ่านเลยรอเยไม่มีสักหน รอแล้วรอเล่าเฝ้ารอคนไร้กมล จะกี่ฝนจะกี่ฝันวันวันก็เหมือนเดิม.. ไม่แน่นะ ต้องมีสัก ต้องมีสักวัน ลองฟังเพลงก็อต นะคะ มาด้วยรักและจริงใจ เอาใจช่วยคนเขียนกลอนสวยคนนี้ค่ะ
28 พฤษภาคม 2546 22:32 น. - comment id 141331
รอฝนรอฝันรอวันพระจันทร์หวาน รักผ่านรอเฉยไม่มีเลยสักหน รอแล้วรอเล่าเฝ้ารอคนไร้กมล จะกี่ฝนจะกี่ฝันวันวันก็เหมือนเดิม.. ไม่แน่นะ ต้องมีสัก ต้องมีสักวัน ลองฟังเพลงก็อต นะคะ มาด้วยรักและจริงใจ เอาใจช่วยคนเขียนกลอนสวยคนนี้ค่ะ
29 พฤษภาคม 2546 11:18 น. - comment id 141434
... ฝนมา ฟ้าชื้น ดินชื่นฉ่ำ ฝนพรำ ลงแปลง แล้งเหือดหาย อ้างว้าง ลางเลือน กลับเคลื่อนคลาย ฝันเอย เคยร้าย กลายเป็นดี ไม่นานเกินรอค่ะ ต้องมีสักวันที่ฝนตกลงมา งานของคุณเพราะมากค่ะ ใช้คำธรรมดา...แต่เพราะมาก
30 พฤษภาคม 2546 13:00 น. - comment id 141784
ขอบคุณที่มาเยี่ยมครับ