คำพูดของฉันทำให้ เธอต้องร้องให้ ฉันขอโทษที่พูดออกไป อย่างนั้น เพราะฉันไม่อยากให้เธอคิด อย่างที่เป็นอยู่กัน ไม่อยากให้เธอกับฉัน ก้าวข้ามล้ำเกินไป ความจริงเธอเองก็รู้อยู่ ว่าฉันนั้นมีคู่ มีคนที่ใช่ แต่วันนี้เธอกลับบอกรักฉัน ออกไป ทั้งที่ใจฉันไม่ได้คิด เกินเลย ฉันก็ไม่รู้ว่าควรทำไง แต่ถ้าจะปล่อยให้เป็นไป และนิ่งเฉย อาจทำให้เธอคิด และคิดเกินไปเลย ฉันจึงต้องเอ่ย คำๆนี้ออกไป ฉันจึงทำได้เพียง ขอโทษ ไม่รู้ว่าเธอจะโกรธ จะเกลียดฉันมากไหม แต่ฉันว่ามันดีที่สุด ระหว่างใจสองใจ เพื่อไม่ให้มันสายเกินไป ระหว่างคนสองคน...
18 พฤษภาคม 2546 13:17 น. - comment id 139112
....เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้... เจ็บนะ ที่ได้ยิน แต่ก็ยอมรับความจริง เศร้าด้วยคน...
18 พฤษภาคม 2546 19:47 น. - comment id 139169
อะ .. อย่าเศร้าไปเลยพี่อ้อม อิอิ มามะๆ เด๋วผมปลอบใจ 555
18 พฤษภาคม 2546 20:31 น. - comment id 139185
...มาปลอบใจพี่ แต่หัวเราะ เนี่ยน่ะ ฮือๆๆๆๆ แต่งกลอนได้ถูกใจมากเลยค่ะ
18 พฤษภาคม 2546 20:54 น. - comment id 139194
555... มามะ ให้ยืมอก มาร้องไห้ได้เลย ฮี่ๆๆ
18 พฤษภาคม 2546 23:39 น. - comment id 139238
อ่านแล้วเศร้าเลย ... ต้องโทษหัวใจดันไปรักเค้าค่ะ
19 พฤษภาคม 2546 08:50 น. - comment id 139308
ถูกใจเหมือนกันค่ะ สงสารผู้หญิงจัง
19 พฤษภาคม 2546 12:24 น. - comment id 139358
เพียงแค่เธอเอ่ยมาว่าขอโทษ จะให้ฉันโกรธโทษได้ไงฉันห่วงหา ถึงรู้อยู่ว่าเธอมีใครในอุรา แต่ฉันก็ยังรักเธอเสมอมานะคนดี **แวะมาเป็นกำลังใจนะ กลอนไพเราะมากเลย***