คำขอของข้าน้อย

อัลมิตรา

...ในท้องทะลอันไร้ขอบเขต 
...ข้าน้อยล่องเรือมาโดยเดียวดาย 
...ท่ามกลางคลื่นลมเปลี่ยนผัน 
...เรือมักจะถูกซัดพาให้ไกลเส้นทางเสมอ 
...หลายครั้งคลื่นลมกระหน่ำ 
...นาวาบอบบางเกือบจะคว่ำลง 
...กลางคลื่นลมเลวร้าย 
...ท่ามกลางความปั่นป่วนของท้องน้ำ 
...ข้าน้อยวิดน้ำออกจากเรือ 
...และประคองหางเสือเอาไว้ 
...พระองค์ทรงเห็นแล้วใช่ไหม ? 
...เรือน้อยลำนี้เดินทางมาอย่างทุลักทุเลเพียงใด 
...ยามดึกในท้องน้ำเงียบสงัด 
...ข้าน้อยตะโกนกู่ 
...หาเพื่อนสักคนหนึ่ง 
...เพื่อจะได้ช่วยวิดน้ำยามคลื่นลมแรง 
...ช่วยคัดหัวเรือมิให้เขว 
...ช่วยเตือนยามเผลอง่วง 
...ให้ความอบอุ่นแก่กันเมื่อยามเหน็บหนาว 
...ประคับประคองเรือของเราไปสู่ฟากฝั่งของพระองค์ 
...นานเหลือเกินแล้ว 
...เสียงเรียกของข้าน้อยเงียบหายไปในท้องน้ำกว้างไกล 
...พระองค์ทรงสร้างสรรพสิ่งเป็นคู่ๆ 
...และประทานฮาวามาเป็นเพื่อนอาดัม 
...แต่เพื่อนสนิทซึ่งเป็นเหมือนซี่โครงข้างซ้ายของข้าน้อย 
...ซุกซ่อนอยู่แห่งไหน.. 
...พระองค์ขอได้โปรดเถิด 
...อย่าปล่อยให้เรือน้อยอันบอบบาง 
...ฝ่ามรสุมไปโดยเดียวดายอีกเลย ... อามีน