ฉันเป็นคนช่างฝันตลอดเสมอมา ได้แต่คอยติดตามมโนภาพของตนเอง ฉันเกิดมาเพื่อเป็นส่วนหนึ่ง.. ของถ้อยความต่างๆ ในบทเพลงหนึ่ง แล้ววาดฝันเป็นวิมาน ฉันเชื่อในการจบลงอย่างสุขสันต์ แม้ว่าฉันเพียงแค่เคยรู้มาบ้างเล็กน้อย เพราะมันช่างหายากนักหนา... เหมือนกับดาวตกอันเจิดจ้า ไม่รู้เหมือนกันว่า จะมีวันนั้นหรือเปล่า บางครั้ง.. โลกทั้งโลกอาจดูเหมือนแสนไร้มิตรภาพ และถนนเบื้องหน้าแสนจะไร้จุดจบ อีกความฝันก็อยู่แสนไกลออกไป บางคราว.. ในยามที่ฉันเกือบจะต้องพ่ายแพ้ ครั้นแล้วฉันก็หยุดและนึกขึ้นได้ว่า ฉันยังมีอะไรบางอย่างที่ต้องค้นหา เพื่อคอยกู้วันเวลาของฉันไว้ บ่อยครั้ง.. ที่จินตนาการ... นำฉันมุ่งออกไปไกลเกินขนาด พอฉันพลาดพลั้ง ฉันก็ได้รับคำปลอบโยน และหัตถ์แห่งความปรานี หลังจากทุกสิ่งที่มีผู้ช่วยเหลือฉัน ผ่านมากับความรักที่ได้รับมอบอย่างเสรี ในทุกย่างก้าวไปตลอดหนทาง บางครา.. ผู้คนถามว่า อะไรนะที่ทำให้ฉันยังคงวาดฝันและปันจินตนาการ และในความเป็นจริงนั้น , ฉันไม่รู้เหมือนกันว่าจะตอบอย่างไรดี
อัลมิตรา 16 พ.ค. 2546 13:17 น. - ID 34014 
1083
14
0
16 พฤษภาคม 2546 13:52 น. - comment id 138590
ลื่นไหลเหมือนสายน้ำ กวีงามด้วยคำเพราะ โสตเสียงสำเนียงเสนาะ วางเหมาะเจาะทุกถ้อยความ จะติดตามต่อไป
16 พฤษภาคม 2546 14:34 น. - comment id 138617
สวัสดีค่ะ คุณฤกษ์ .. ....วัยเด็ก ฝันของอัลมิตรา เปรียบเหมือนพู่กันสีสวยสด วาดฝัน...ดั่งจินตนาการ ท้องฟ้าไม่ไกลเกินเอื้อม ดวงจันทร์จะคว้ามาชม ดวงดาวจะเด็ดมาแซมผม ขี่เมฆล่องลม ชมท้องธาร สะบัดปลายพู่กัน เป็นสรรพสัตว์ มวลปักษา มัจฉา กระต่ายดงตัวน้อย เอียงอาย กระรอกไพรจอมซน สะบัดปลายพู่กัน เป็นเส้นสายของลายดอกไม้ .....ชมพู เหลือง แดง ม่วง ฟ้า ภมรบินยั่วเย้ายวนตา เต่าทองคืบคลาน ตั๊กแตนปรบมือ พู่กันวิเศษ วาดพริ้ว ระยิบระยับเป็นรุ้งงาม ทอดยาวข้ามขอบโค้งฟ้า แสงเลื่อมเรียงสีรายล้อมนภา อยากไปนั่งแขว่งขาข้างบนจัง ผ่านวันผ่านวัยแห่งฝัน พู่กันวิเศษถูกซุกซ่อนเก็บไว้มิดชิด บ่อยครั้งที่แอบเอาออกมากอด แอบเอามาวาดฝัน แต่ไม่กล้าอวดให้ใครอื่นชม
16 พฤษภาคม 2546 14:36 น. - comment id 138618
พี่อัลคนงามเขียนคำใจนิ ตอบขำหัวใจใสไว้ให้ฉันสิ มาหัวเราะกันสักวัน ยิ้มแย้มกันสักที แม้คืนที่ไม่มีดาว กลางหาวใครใครก็มองที่ฟ้าเดียวกัน แม้ไม่เห็นดวงจันทร์ แต่ดวงใจยังยลรู้ว่าเธอก็มอง ผ่องผองแม้นงานจะเยอะแต่มีแย้ม และแพล้มความเร้าร้าวหาย แม้หัวใจใกล้วายรักเฮกลอนฝันมั่นมิจาง นึกถึงนะ
16 พฤษภาคม 2546 14:40 น. - comment id 138620
ภาพของเธออยากชมสักครั้งและมาละเลงสีกันสักคลา กาตูนเมาคลีลูกหมาป่า หัวเราะล่ากับหมีใจดี
16 พฤษภาคม 2546 14:41 น. - comment id 138621
มีของดีควรต้องอวด อาจเจ็บปวดในบางครั้ง แต่ละคราวที่ก้าวย่าง หนามตำบ้างช่างปะไร เป็นกำลังใจให้เธอเสมอมา
16 พฤษภาคม 2546 14:41 น. - comment id 138622
คิดถึงเช่นกันค่ะ คุณน้ำ .. :) ในความรู้สึกบางครั้งก็สับสน ทุกๆครั้งที่อยู่ตามลำพัง ก็อดที่จะย้อนคิดไปถึงวัยช่างฝันแบบนั้นเสียมิได้ แอบยิ้ม..อย่างมีความสุข แอบขำ..กับความเปิ่นเป๋อของตัวเอง ความลับที่ไม่เคยเปิดเผยหลบซ่อนอยู่ในมโนภาพของตน จักกี่นานต่อกี่นาน จะผ่านกาลสักเท่าใด ...ยังจดจำ
16 พฤษภาคม 2546 14:48 น. - comment id 138626
ฝันส่วนฝัน ซึ่งความจริงนั้นอาจเจ็บปวด ผู้คนหลากหลาย ต่างกลบเกลื่อนความฝันของตนเอง ลบเลือนจนฝันกลายเป็นเพียงเงาในอดีต ซุกซ่อนจน ค้นหาจากก้นบึ้งของจิตใจไม่เจอ ฝันที่ถูกสร้างด้วยจิตวิญญาณที่ใสสะอาดในเยาว์วัย ค่อยๆ ...หาย ...........................ลับไป
16 พฤษภาคม 2546 15:42 น. - comment id 138640
ฝันระเลงสีสันไม่มีวันหายจากใจฉันเพราะมีเธอนั้นคอยเตือนนิ ปักษา มัจฉา กระต่าย เต่าทอง ตั๊กกระแตน จองมอง สีแดงเหลืองเขียวส้มฉลอง วาดสาดฝันสั่นสะท้านใจใสนิ นักวาดเหมือนกันรึ
16 พฤษภาคม 2546 16:15 น. - comment id 138657
กว่าจะมาถึงวันนี้ ผ่านร้อนหนาว ทุกข์-สุขมากมาย บางทีก้าวเดินอย่างมุ่งมั่น และบางทีละล้าละลัง ถดถอย ... เกมส์ที่ต้องเผชิญ ด่านต่างๆที่ต้องฟันฝ่า บางทีอยากซ่อนเร้นตัวตน เพื่อสร้างพลังใจขึ้นมาใหม่ อยากสร้างใยคุ้มกันตัวเอง ห่อหุ้มหัวใจให้กล้าแกร่ง และพร้อมเมื่อใด จะกางปีกบินเพื่อวาดฝันต่อไป ไปให้ถึงซึ่งความฝัน ... ใช่แล้วค่ะ คุณน้ำ .. หลับตาและวาดฝัน นะ ..
16 พฤษภาคม 2546 17:25 น. - comment id 138675
ว้าว สุดยอดไปเลยค่ะ พี่อัล(มิตรา)เก่งจังเลยค่ะ ตั้งชื่อกลอนแบบว่าโดนใจสุดๆเลยค่ะ........อิอิ
16 พฤษภาคม 2546 17:30 น. - comment id 138677
ว้าว สุดยอดไปเลยค่ะ พี่อัล(มิตรา)เก่งจังเลยค่ะ ตั้งชื่อกลอนแบบว่าโดนใจสุดๆเลยค่ะ........อิอิ
16 พฤษภาคม 2546 21:08 น. - comment id 138733
เป็นบทกวีที่มีความงามในถ้อยคำสูงทีเดียวครับ ไม่ต้องมีสัมผัสคำ ก็สัมผัสใจได้แล้ว
16 พฤษภาคม 2546 21:09 น. - comment id 138734
เป็นบทกวีที่มีความงามในถ้อยคำสูงทีเดียวครับ ไม่ต้องมีสัมผัสคำ ก็สัมผัสใจได้แล้ว
16 พฤษภาคม 2546 22:35 น. - comment id 138753
ขอบคุณค่ะ คุณฟ้าสวย คุณnok_yak .. มาคนละตั้งสองแน่ะ ขอบคุณมากมายนะคะ
16 พฤษภาคม 2546 23:53 น. - comment id 138782
สัมผัสในบางครั้งกับงานกวีที่คุณอัลรจนา ราวกับว่าเป็นหินแกร่งที่ไม่ยอมแพ้แก่สายลม และสายน้ำใด ณ วันนี้ทีได้อ่านบทกวีบทนี้ ความคิดจึงเปลี่ยน ว่าเบื้องหลังความแกร่ง ย่อมมีหลอมละลาย โดยเฉพาะใจคน ติดตามเสมอมานะครับ
17 พฤษภาคม 2546 00:04 น. - comment id 138786
ขอบคุณค่ะ คุณลำน้ำน่าน .. ....จากผู้เข้ามาเร่ร่อน...ไปมาในโลกแห่งไซเบอร์ ...พบเจอเรื่องราวมากมายในชีวิต...ต้องมาพร่ำพรรณาในโลกแห่งนี้... ....จนได้มาพบเพื่อนๆ....ซึ่งตอนแรกก็คงเหมือนกับคนทั่ว ๆ ไป ...พบพรากจากลา... ....แต่รู้สึกว่าดีนะ...รู้สึกอบอุ่นค่ะ...กับมิตรภาพ...ที่อัลมิตราได้รับ ...และทุกสิ่งทุกอย่างที่เพื่อนๆมีให้... ....ขอบคุณมากมาย... ....และยังคงความปรารถนาดีมากมายใว้เช่นเดิม...
17 พฤษภาคม 2546 00:27 น. - comment id 138797
เดินเดียวดายใช่ดายเดียวในโลกฝัน ยังมีฝัน(ขวัญ)ยังมีใจยังใฝ่หา ตราบมีตะวันมีจันทร์เจ้ามีดวงดารา อย่าเหว่ว้าให้โลกฝัน(ใจฝัน)สอนวันจริงให้รักเป็น..ให้เห็นค่าของโลกงามของใจงาม!
17 พฤษภาคม 2546 00:59 น. - comment id 138808
มิเดียวดายข้างกายยังมีเพื่อน แม้ลาเลือนใจยังรับสดับเห็น ตราบทิวาราตรีศรีผ่องเพ็ญ ดาวรายเร้นดุจว่าคราเตือนตน ขอบคุณค่ะ คุณพุดพัดชา
17 พฤษภาคม 2546 08:04 น. - comment id 138871
^J^ ..........................
17 พฤษภาคม 2546 12:51 น. - comment id 138915
:) ขอบคุณค่ะ ที่แวะมา
18 พฤษภาคม 2546 13:17 น. - comment id 139111
หน้าส่วนตัว
....ลืมแล้วหรือไรครับ...กับวลีประโยคหนึ่ง..ที่คุณอัลมิตรา..ได้มอบให้กับเพื่อนๆในที่นี้......มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า...และนั่นก็คือ..คำตอบ..
............มิตรภาพตราบสิ้นใจ.......................
........สวัสดีครับ.......
18 พฤษภาคม 2546 16:08 น. - comment id 139137
ไม่ลืม ไม่ลืม ไม่ลืมมมมมมม ขอบคุณค่ะ ที่ระลึกถึงคำนั้นเสมอ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
