ตะวันลา

ณรังษี

ตะวันลาฟ้าหมองครองความหม่น 
ผ่านเวลามาจนใกล้พลบค่ำ 
กายที่แกร่งเริ่มอ่อนแรงแฝงความช้ำ 
ใจที่ตรำตรากการงานถึงกาลโรย 

มองลำแสงสุดท้ายที่ปลายฟ้า 
เอ่ยคำลากับดวงใจที่แห้งโหย 
อย่าสิ้นแรงพร้อมตะวันที่ร่วงโรย 
เจ้าจงโปรยรัศมีที่งดงาม 

ยังมีผู้มืดมิดไร้ทิศหลง 
และบุกฝ่าป่าดงกลางพงหนาม 
ในคืนค่ำราตรีที่คล้อยยาม 
รอรับความช่วยหลือเกื้อชีวี 

อย่าเสียดายมาลีที่กลีบท้อ 
และพันห่อเกสรซ่อนลายสี 
จงไปดอมบุปผาราชาวดี 
ส่งกลิ่นหอมย้อมเสรีราตรีกาล 

ตะวันเร้นเช่นหลบหน้าอย่าท้อทอด 
จงโอบกอดบุหลันไว้ด้วยใจหาญ 
ทุกนาทีมีค่าเอนกการณ์ 
ใช่ทุกสิ่งจะอวสานต์เพราะตะวัน 

จะขืนดวงจันทราอย่าปรากฏ 
จะรั้งรถทินกรอย่าคลอนฝัน 
ไม่อาจรั้งหรือขืนได้ดุจเดียวกัน 
ต่างเส้นทาง..ต่างความฝัน...ถึงวันลา 				
comments powered by Disqus
  • ภัทร์

    8 พฤษภาคม 2546 11:05 น. - comment id 136440

    ตามมาอ่านครับ ไพเราะมากจริงๆ ภาพธรรมชาติที่เหงาเศร้าและลาจากปรากฏในใจเลยครับ..
  • สีน้ำฟ้า

    8 พฤษภาคม 2546 12:38 น. - comment id 136460

    เหมือนมานั่งอยู่ในใจเขียนแน่ะค่ะ โดยเฉพาะคำนี้...
    
    มองลำแสงสุดท้ายที่ปลายฟ้า 
    
    ชอบจัง
  • ผู้หญิงไร้เงา

    8 พฤษภาคม 2546 15:58 น. - comment id 136557

    แต่งได้ดีมาก  แวะมาชื่นชมค่ะ
  • พุดพัดชา

    8 พฤษภาคม 2546 23:08 น. - comment id 136674

    ไม่ผิดหวังเลย สมแล้วที่พุดพัดชาตามติดผลงานนะคะ เกี่ยวกับตะวันลาเคยเขียนเรื่องสั้นไว้เรื่องหนึ่งค่ะ ลองดูก่อนว่าเคยนำมาลงหรือยังนะคะ ถ้ายัง..จะขออนุญาติบทกลอนณรังษีประกอบเรื่องนะคะ
    ด้วยชื่นชม
  • พุด

    8 พฤษภาคม 2546 23:59 น. - comment id 136681

    ตะวันลา    
    พุดพัดชา  
    
    
    
    เขียนกลอนสดบทนี้ในตอนดึก
    กับรู้สึกลึกซึ้งซึ่งห่วงหา
    ใครบางคนคนเคยรักลาลับลา
    ดวงสุริยาลาลับหล้าพาขวัญไกล
    
    ในราตรีระดะดาวพราวฟ้าหม่น
    ในกมลกลับเดียวดายเศร้าหวั่นไหว
    รุ่งระวีสีทองทาขอบฟ้าไกล
    มาหายไปไม่มีแล้วแววอาทร
    
    รออรุณหมุนเยือนหล้าฟ้าเป็นสุข
    ในยามทุกข์ได้สุริยาพาเฝ้าสอน
    เคียงข้างกันวันยาวไกลทุกฉากตอน
    หลงอาวรณ์หนทางยาวเลิกเศร้าใจ..
    
    ฝากดอกไม้บานทุกแห่งในแหล่งหล้า
    ทวงสัญญาคอยย้ำถามยามไหนไหน
    ลืมคนดีที่เคยรักแล้วหรือไร
    รู้บ้างไหม..สุริยาใจใครกันเล่าเฝ้าดับดวงตามตะวัน.. 
    
  • ณรังษี

    10 พฤษภาคม 2546 09:42 น. - comment id 137015

    ขอบคุณมากครับคุณภัทร์ คุณสีน้ำฟ้า
    คุณผู้หญิงไร้เงาและคุณพุดพัดชา 
    ..กำลังใจมีเพียบเลยครับ..
    อยากจะแต่ให้ไพเราะสมคำชื่นชมทุกคนจังเลยครับ..รอก่อนนะครับแล้วจะกลับมาตามฝันครับผม.._/|\_.
  • ราชิกา

    11 พฤษภาคม 2546 20:04 น. - comment id 137409

    มาร่วมชื่นชมผลงานค่ะ...ไพเราะมาก..สื่อความหมายได้ชัดเจนและให้ความรู้สึกได้ดีค่ะ...
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน