.......ผู้แพ้....... ..หนาวน้ำค้างกลางไอความไหวหวั่น คนชอบกันไปมีที่หวังใหม่ พบชายงามทรามเชยเลยเปลี่ยนใจ หมดเยื่อใยไมตรีมีต่อเรา ทิ้งความช้ำชอกไว้โดยไม่คิด ไปยึดติดหลงต่อความหล่อเหลา หรือเห็นฉันมันจนแค่คนเมา เป็นซำเหมาเสมอเธอจึงเมิน จดจำไว้ให้มั่นในวันแพ้ คงเหลือแต่ความหลังที่ห่างเหิน เมื่อความรักหักร้างสิ้นทางเดิน คงเจ็บเกินจะแก้กับแผลใจ อาจจะน้อยใจบ้างเป็นอย่างนี้ อาจจะมีบางครั้งยังอ่อนไหว อาจจะมีบางคราวเหงาเกินไป ไม่เป็นไร...ไช่นานใจด้านเอง..
29 เมษายน 2546 07:59 น. - comment id 132778
.......เวลารักษา ใจจริงๆๆด้วยค่ะ มาอยู่เป็นเพื่อน ต้องการหรือเปล่าน่ะ
29 เมษายน 2546 08:18 น. - comment id 132785
เลิกเมาได้แล้ว น้าสิบ ..
29 เมษายน 2546 11:02 น. - comment id 132845
จะเป็นกำลังใจให้เธอนะ
29 เมษายน 2546 12:22 น. - comment id 132903
ไม่เมาเหล้าแล้วซิเรายังเมารัก สุดจะหักห้ามจิตคิดไฉน เสียงกวีที่ขับกล่อมจากแดนไกล ยินสะท้อนสะท้านในใจกวี ไม่เมาเหล้าแล้วซิเรายังเมารถ สุดจะอดสุดจะทนดิ้นรนหนี แม้นเมาเหล้าเช้าสายก็หายดี เมาtaxiนี่เรียกหาแต่ยาดม...อิอิ...ผมชอบบทกลอนแนวนี้มากครับ..อ่านแล้วเจ็บปวดรวดร้าวเจ็บลึกราวใจจะขาดอยู่รอนๆ visceral pain ชื่นชมครับ