.........ต้นไม้..........

มายา(ไร้ตัวตน)


ต้นไม้ใหญ่หักกลางสิ้นทางฝัน
อยู่วันวันเฝ้าฝันไปถึงไม้ใหญ่
คงจะแผ่กิ่งก้านของหัวใจ
ใครหนอใครได้ซุกเข้า..เจ้าต้นไม้

เราคนเศร้าคนเดิมอยู่ตรงนี้
คนที่หนีหน้ามาพาหมองไหม้
รักต้นไม้แม้แค่เพียงไม่เห็นกาย
จนสลายกลายร้างถูกหมางเมิน

ไม่ใช่คนที่เหาะเหินเดินอากาศ
ไม่มุ่งมาดอาจใหญ่ในเขาเขิน
แต่ก็รักต้นไม้แล้วรักสุดเกิน
ต้นไม้เมิน..นกตัวน้อย..จะคอยใคร

ต้นไม้แค่ต้นเดียวให้อากาศ
น้ำสะอาดที่เลี้ยงผู้คนไหน
ไม่มีต้น ใบเหี่ยวเฉายามเขาไป
รักต้นไม้เพราะอุ่นอก..นกคืนรัง				
comments powered by Disqus
  • ซินดี้

    25 เมษายน 2546 04:52 น. - comment id 131072

    โหวววววววรู้งี้แล้วไม่กล้าเด็ดเลยค่ะ แต่บ้านซินปลูกต้นไม้ไว้เยอะมากค่ะ ขอบอก ชอบต้นไม้เหมือนกันค่ะ แวะมาทักทายและให้กำลังใจมายาค่ะ ขอให้เพื่อนๆมาช่วยกันรักษาป่าและต้นไม้ของเรากันนะค่ะ เริ่มตั้งแต่วันนี้เพื่อสิ่งดีดีในวันข้างหน้า(((((โหววันนี้มาสาระเต็มหน้าเลย))))
  • ใจปลายทาง

    25 เมษายน 2546 09:19 น. - comment id 131097

    มาหลบร้อนใต้ต้นใม้ ด้วยคนน่ะจ๊า
  • ผู้หญิงไร้เงา

    25 เมษายน 2546 10:21 น. - comment id 131122

    ถ้าเธอเป็นเช่นต้นไม้
    แผ่นกิ่งก้านสาขาใหญ่ให้ร่มเงา
    งั้นฉันจะมาขอดูและขอเฝ้า
    เพื่อให้ต้นไม้หายเหงาก็แล้วกัน
    
    ***มีคนเลยบอกว่าไม่ว่าจะเป็นต้นไม้หรือสัตว์เล็กสัตว์น้อยต่างก็ชอบฟังเพลง  ว่าง ๆ ลองเปิดเพลงให้ต้นไม้ฟังซิค่ะ  แล้วต้นไม้จะออกดอก  ออกผลให้เราได้ชมและชิม  ***
  • น้ำ

    25 เมษายน 2546 12:08 น. - comment id 131163

    กลอนใจต้นไม้แท้
    มีแจม
    
    หูกวางเฒ่าเขย่าใบไกวลมโบก
    รับลมโศกยามเหงาเงางามหวาน
    ลมรักโบกโบยผ่านแสนสำลาน
    ใจเบิกบานมีนกมาทำรัง
    
    นิ
    
    
  • ม้าก้านกล้วย

    25 เมษายน 2546 17:36 น. - comment id 131270

    ดีใจจัง ที่มีปลอนดี ดี ได้ฟอกใจ ให้ อ่าน
  • มายา(ไร้ตัวตน)

    26 เมษายน 2546 00:31 น. - comment id 131432

    ฉันคนหนึ่งมีป่าใหญ่อยู่ใกล้บ้าน
    ดอกไม้บานทั่วไปให้กลิ่นหอม
    มีนกแมลงกระรอกผึ้งบินตอม
    มีพยอมต้นหนึ่งซึ่งเกือบตาย
    
    ที่ตายเพราะไม่มีใครรดน้ำ
    หัวใจหาญออกหาต้นไม้หาย
    ต้นที่ยืนอยู่ยั้งอย่างเดียวดาย
    ต้นสุดท้ายคล้ายเป็นเช่นแสงเงา
    
    เงาที่วิ่งไล่จับยังสับสน
    หัวใจหม่นยืนมองเสียงร้องเศร้า
    ใจเจ้าเอ๋ยรักแรกที่แบกเอา
    แค่คนเหงาไขว่คว้าหาสิ่งคาใจ
  • มายา(ไร้ตัวตน)

    26 เมษายน 2546 15:00 น. - comment id 131581

    รักต้นไม้ทุกวันไม่หวั่นไหว
    จะไม่ไกลจากกันนั่นหรอกหนา
    รักต้นไม้ยืนยงทุกเวลา
    เพียงแค่นึขึ้นมาน้ำตาคลอ
    
    อยากจะช่วยปลอบขวัญวันเหงาๆ
    ใครจะร้างห่างเราเข้าใจไหม
    แค่อยากเติมช่องว่างระหว่างใจ
    เพียงชิดแนบแอบกายใต้ต้นไม้
  • ***กฤษณะ***

    26 เมษายน 2546 16:05 น. - comment id 131592

    ^J^     ..................
    
    โอมมมม..เพี้ยง..!!! ขอให้ฝนตก..ต้นไม้ของ
    มายา จะได้งดงาม......ฯ
    
    
  • มายา(ไร้ตัวตน)

    26 เมษายน 2546 20:12 น. - comment id 131683

    ต้นไม้ที่งดงามตามใจของใครอื่น
    ต้นไม้ชื่นมายาสุขเหมือนปลุกฝัน
    ต้นไม้เฉาอยากรับมาซับพลัน
    ต้นไม้ฉันคือต้นซึ่งเคยซึ้งใจ
    
    เคยได้มีต้นไม้ไว้ใกล้ชิด
    คุ้นสนิทรื่นสมภิรมย์ได้
    เคยเอ่ยอ้อนรำพึงถึงหัวใจ
    ต้นไม้ใยกลับเมิน..เกินรับเอย
  • ฤกษ์ ชัยพฤกษ์

    27 เมษายน 2546 22:00 น. - comment id 132121

    ต้นไม้ยิ่งมีกิ่งก้านสาขาออกไปกว้างใหญ่งดงาม
    ยิ่งแข็งแรงทนทานต่อดินฟ้าอากาศยิ่งแตกเป็นหลายง่ามหลายกิ่งยิ่งเจริญงอกงาม
    ก็เหมือนความรักยิ่งแตกกิ่งก้านหลายกิ่งหลายแขนงยิ่งเป็นรากฐานให้ชีวิตเช่นเดียวกับต้นไม้
    
    อิอิ เต็กกอ ก็ใช้ปรัชญานี้ดำเนินชีวิต อิอิ
  • มายา(ไร้ตัวตน)

    29 เมษายน 2546 17:06 น. - comment id 132992

    ต้นไม้ที่ยิ่งใหญ่ในศักดิ์ศรี
    หากว่าร้างคนที่ศรัทธามั่น
    เป็นชายเฟื้อยแผ่กิ่งใหญ่ไหนกัน
    ต้นไม้มั่นคือไม้ยืนมีชื่นตา
    
    ใช่ว่าชายหลายเมียไม่เสียหาย
    ใครก็อายผัวข้าฯบ้าผู้หญิง
    มีเมียมากใช่ว่าใครรักจริง
    คนที่วิ่งสมสู่ย่อมรู้กัน
    
    คำว่าชายใช่ไม่มีศักดิ์ศรีหรอก
    เกียรติย่อมบอกที่มาน่ะจอมขวัญ
    คำว่าเกียรตินั้นใช่เราหาง่ายครัน
    คนไร้เกียรติคือคนนั้นแค่ฝันเป็น
    
    ศักดิ์และศรีมีอยู่ที่ตัวนั้น
    เกียรติยศรวมกันเพราะคนเห็น
    หากไม่มีทางดีอย่างคนเป็น
    ใครจะเข็นให้เกียรติคนเบียดเบียน
  • น้ำ

    30 เมษายน 2546 08:05 น. - comment id 133333

    เงาที่วิ่งไล่จับยังสับสน
    หัวใจหม่นยืนมองเสียงร้องเศร้า
    
    ใครก็อายผัวข้าฯบ้าผู้หญิง
    มีเมียมากใช่ว่าใครรักจริง
    
    กลอนใจใสแท้แม่จอมขวัญ
    ใจใสยัง  มีแจม
    
    สุขเอยไหนเลย
    สุขใจไหนละสุขเอย
    สุขกายสบายจังเลยหาได้ยังเอย
    สุขเฉยเฉยเฉลยลึแม่งามขวัญ
    
    ขวัญเอยไหนเลย
    ขวัญใจไหนคนดีของใครใคร
    ขวัญมั่นหทัยในใจเค้าของเจ้าลึ
    ขวัญเอย
    แซวนิ
    แจมจริงนะ
    รักเอยปิติตัดนิวร
    รักเอยสติดูนิวร
    รักเอยจิตรสะอาดใส
    รักเอยมิตรกัลญาณแก้วธรรมใส
    รักจะทานได้ตลอดไปลึ
    วานเฉลย
    
    
    
    
    
    
    
  • ฤกษ์ ชัยพฤกษ์

    30 เมษายน 2546 13:06 น. - comment id 133430

    ต้องกดให้ถูกจุด
    จะพรายผุดเป็นกลอนฉันท์
    อารมณ์วิเวกหวาน
    หรือเดือดพล่านตามโปรแกรม
    
    อิอิ
  • มายา(ไร้ตัวตน)

    30 เมษายน 2546 15:34 น. - comment id 133477

    ตอบ..คุณน้ำ
    
    รักเอย...เคยรู้ชื่นนาสา
    รักเอย...เคยได้มานานเหลือ
    รักเอย...เคยได้ค้ำจุนเจือ
    รักเอย....เคยเผื่อช้ำย้ำใจ
    
    รักนั้น....ขาดนิวรสอนไว้
    รักทำไมเมื่อขาดสงสาร
    รักแล้วปลงใยลงคาน
    รักต้านศาสน์ธรรม..รักทำไม
    
    
    ตอบ..คุณ ฤกษ์
    
    รมณ์ดีสุนทรีย์ด้วยกาพย์กลอน
    ยอกย้อนตามครรถนั้นให้
    ศรีมีติดตัวกลัวใย
    เล่นกลอนได้เพราะรู้....ชั่ว..ดี
    
    กลอนมีเอาไว้ให้บอก
    รักชอบบอกกันตามคีย์
    ชอบรักจริงจังถึงมี
    รักนี้มอบไว้แลกใจ
    
    
    ### ไม่โกรธไม่เกลียดเจ้าหรอก
    แค่บอกว่ารักที่ถือ
    รักนั้นมิใช้ฝึกปรือ
    จึงถือว่าเจ้า..ไม่เข้าตา....ฮี่ๆๆ
    
    
    ไม่ได้โกรธ...แค่..อักษรที่ผ่านตามาจากก้นใจที่ไร้.......................
    เฮ้อ.......
  • ฤกษ์ ชัยพฤกษ์

    1 พฤษภาคม 2546 09:27 น. - comment id 133785

    ยินเรียกเจ้า เซดไม่ออก
    เพียงเย้าหยอกยังดีดดิ้น
    วางท่าทางอย่างหงษ์บิน
    หล่นลงดินก็คนเดิน
    ไม่เคยมีอารมณ์ขัน
    คนเหมือนกันใช่เหาะเหิร
    เกลียดชังโลกโศกเสร้าเกิน
    คงเผชิญแต่ไม้คาน
  • somebody

    2 พฤษภาคม 2546 01:42 น. - comment id 134210

    รักต้นไม้ของฉันทุกคำเช้า
    ใจที่ร้าวแอบซบเหมือนหลบฝน
    ลมที่แรงร่างที่ล้าสุดทานทน
    ใจที่หม่นรอยที่เศร้ายังร้าวราน
    
    อยากจะหาผ้าห่มมีบ้างไหม
    คนที่ร้างลืมไปอย่างใจหาญ
    แล้วทำไมทิ้งให้ใจร้าวราญ
    คงมีแค่วันวานที่หวานใจ
    
    ไม่มีแล้วดวงแก้วที่สาดส่อง
    ก้มหน้าหมองยืนนิ่งไม่ติงไหว
    เป็นคนเฝ้านั่งมองเพียงต้นใบ
    รำลึกในรสหวานของต้นไม้
    
    ยามที่เราหยอกล้อครั้งเก่าก่อน
    ใจอ่อนอ่อนซาบซึ้งจึงมิหาย
    ยินคารมเกี้ยวพาสะเทิ้นอาย
    ด้วยมั่นหมายเพียงแค่แหงนมองดู
    
    รักต้นไม้ค่ะ
  • มายา(ไร้ตัวตน)

    2 พฤษภาคม 2546 02:03 น. - comment id 134218

    คนอย่างฉันอารมณ์ดีมีเสมอ
    แต่ที่เผลอเรียกมาใช่บ้าใบ้
    ที่ทวงติงคือคำพูดจากข้างใน
    คนอะไรเห็นหญิงแค่สิ่งปรน
    
    ได้อ่านคำหลายบทกำหนดส่ง
    แล้วอ่านโคลงก็สลดกำหนดหน
    เรื่องเต็กกอเห็นสนุกที่ซุกซน
    นี่หนาใจคนที่ด้นกลอน
    
    ไม่ขออยู่กับผู้ใดที่ใจคด
    ใช่ประชดกลกามจึงปรามสอน
    ให้เรียนรู้ว่าหญิงดีเลือกภมร
    ฟังแล้วย้อนกลับไปอ่านที่จารไว้
    
    จะขึ้นคานก็จะนั่งอย่างหาญกล้า
    ไม่มีทางให้ชายมาหยามใช่ไหม
    รักจะนั่งอยู่บนคานให้นานไป
    ดีกว่าลงไปคลุกไคล้ไล้โคลนตม
    
    ***ไม่ใช่ไม่มีอารมณ์ขัน
    แค่ไม่มีอารมณ์ร่วมในการหัวเราะ
    เรื่องผู้ชายสามารถมีเมียมากแล้ว
    เห็นเป็น HERO ถือว่าเป็นการไม่ให้เกียรติผู้หญิงทั้งโลก
    หากจะอยู่อย่างไม่มีใครก็ยังดีกว่า
    ที่มือเปื้อนโคลนค่ะ
  • ฤกษ์ ชัยพฤกษ์

    2 พฤษภาคม 2546 21:33 น. - comment id 134539

    ฟังถ้อยมายาท้าว   ความกล่าวให้พึงคิด
    เพียรเพ่งจิตจึงเห็น  ชะรอยเป็นจริงแท้
    จะกล่าวแก้เกินการ   อาจรำคาญใจจอด
    ไม่ขอถอดความซ้ำ   ที่เคยล้ำเส้นขนาน
    กลอนขับขานเกินล่วง   หากหนักหน่วงเป็นทุกข์
    ยังคาคลุกในจิต   วานอย่าคิดเป็นอื่น
    ทำใจชื่นสมเหตุ   มิตั้งเจตนาล้ำ
    เพียงเพื่อนำความสนุก  แก่เพื่อนทุกผู้นาม  แลนาฯ
    
    
    ร่ายมาซะยาว หวังเพียงให้ครูกลอนคนนี้ไม่หนีไปจาก thaipoem  จะได้ศึกษากันต่อๆไป
  • มายา(ไร้ตัวตน)

    6 พฤษภาคม 2546 19:32 น. - comment id 135832

    เห็นว่าตนเล่นกาพย์ยังหยาบอยู่
    ทั้งใจรู้รับกลอนเพียรสอนสั่ง
    อยากจะเล่นขีดเขียนเปลี่ยนพลัง
    จึงมานั่งโต้กลอนวอนฝากตัว
    
    ในความคิดมีทั้งดีและชั่วช้า
    คนที่พาให้โลกโศกยิ้มหัวว
    แต่ใจอ่อนรสหวานยังน่ากลัว
    ใจที่ชั่วเคยหลงตรงน้ำคำ
    
    รักและเศร้าเสียใจไปกันหรือ
    คนที่ถือสัจจาเกินฟ้ากล้ำ
    คนที่เคยใจบาปพร้อมกลับคำ
    คนที่ถูกรักย่ำเพราะหนำใจ
    
    ไม่กำหนดกฎใครที่ไหนหรอก
    เพียงแค่บอกใจตัวว่าแค่ไหน
    อยากจะเพียรตอกย้ำว่าข้างใน
    ไม่มีรอยอาลัยให้ใครอีก
    
    ต้นไม้ใหญ่ไร้เงาที่เคยแฝง
    ไม่มีแรงดลใจจึงต้องหลีก
    เก็บรอยร้าวทนยืนแค่เพียงซีก
    ใครจะฉีกใครจะรุมมิกลุ้มใจ
    
    อาลัยนักรอยรักที่ต้นไม้
    ขาดกันได้ใจย้ำพล้ำผลักไส
    จากกันแล้วรักหนาเหมือนลาไกล
    รักที่ให้ต้นไม้คล้ายลืมเลือน
  • มายา(ไร้ตัวตน)

    7 พฤษภาคม 2546 02:21 น. - comment id 135940

    ไม่โกรธ
    ไม่เกลียด
    ไม่รัก
    ไม่ชัง
    ไม่หนีไปนั่งที่ไหนอีก
    โลกของฉันแคบลงทุกวินาที
    โลกของใจ
    โลกของอะไรต่อมิอะไร
    โลกที่พร้อมจะหลับไหลไปกับเสียงเพลงของกาลเวลา
  • มายา(ไร้ตัวตน)

    7 พฤษภาคม 2546 02:33 น. - comment id 135941

    เป็นคนเศร้าคนหมองร้องไม่ออก
    ใช่คนหลอกคนลวงจึงทวงถาม
    ใช่คนหยิ่งสันดานชั่วในกลกาม
    แล้วทวงถามความรักเอาจากใคร
    
    ไม่เคยมีวันนั้นอีกแล้วหรือ
    คนที่ซื่อถือใจให้ใครไหน
    คนที่รักเธอมากเกินจากไป
    คนที่คอยอาลัยในสัมพันธ์
    
    ไม่มีแล้วไม่มีต่อนี้อีก
    หัวใจฉีกเป็นเสี่ยงเพียงหุนหัน
    อยากจะบอกเธออีกครั้งหากมีวัน
    ว่าใจนั้นรักเธอ...เสมอมา
  • มายา(ไร้ตัวตน)

    8 พฤษภาคม 2546 03:07 น. - comment id 136367

    โอ้...ต้นไม้ของฉัน ณ.วันนี้
    เธอจะมีสุขอยู่กับคู่ไหน
    แม้เธอไม่คิดถึงคนจากไกล
    ก็ขอให้ดูแลแค่ตัวตน
    
    ฉันจากมานานแล้วแต่ยังรัก
    ใจยังปักรักเธอทุกเมื่อหน
    ไม่เคยร้างหางไปเหมือนบางคน
    เพราะรักต้น..รักตอ..ขอแค่เธอ
  • มายา(ไร้ตัวตน)

    3 มิถุนายน 2546 21:05 น. - comment id 142913

    ฉันรักคุณต้นไม้ที่ตรงไหน
    สำรวจใจกายอยู่มิรู้หวั่น
    ได้จับต้องหัวใจหลงไหลพลัน
    แล้วไม่หวั่นว่าฝันนั้นไม่จริง
    
    มีไหมหนอวันไหนไม่คิดถึง
    แม้คืนหนึ่งลืมฝันเหมือนถูกสิง
    ได้ร่วมแนบอิงแอบมิประวิง
    ตื่นขึ้นยิ่งรู้ว่าฝันนั้นทะลาย

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน